Dag van:
Dat het een lastige dag zou worden had ik al wel verwacht.....
Vandaag wordt mijn dochter geopereerd aan haar oor en alles daar omheen....
Een fikse operatie en al zijn ze dan al rond de veertig die kinderen van mij, een moeder maakt zich altijd zorgen....
Sterkte wensen, vragen hoe ze zich voelt, de zenuwen tijdens de twee en een half durende operatie en steeds aan schoonzoon lief vragen of ze al terug is...
Maar dat daar dan in weer niet hoeveel administratie dingen tussendoor komen
waar je niet op zit te wachten en die op het laatste nippertje moeten gebeuren, en dat je de wereld aan telefoontjes moet plegen, gegevens voor anderen moet opzoeken omdat je ze zelf goed op een rijtje hebt staan, dat je allerlei liflafjes moet oplossen, oudergesprekken en een overdracht hebt, dat is helemaal niet erg, maar wel als je hoofd ergens in het ziekenhuis tussen opname en operatiekamer hangt en je hart bij je dochter.....
waar je niet op zit te wachten en die op het laatste nippertje moeten gebeuren, en dat je de wereld aan telefoontjes moet plegen, gegevens voor anderen moet opzoeken omdat je ze zelf goed op een rijtje hebt staan, dat je allerlei liflafjes moet oplossen, oudergesprekken en een overdracht hebt, dat is helemaal niet erg, maar wel als je hoofd ergens in het ziekenhuis tussen opname en operatiekamer hangt en je hart bij je dochter.....
Om tien voor acht 19.50 uur doet ze wel af en toe haar ogen open maar echt wakker wil ze maar niet worden....
De narcose heeft erin gehakt....
Kwart over negen.... ze kan eindelijk plassen half tien.... ze mag naar huis.....
Moeder ben je niet voor even naar voor je hele leven....
Dat ik daarom weinig zin heb om een blog te schrijven mag duidelijk zijn....
Soms heb je van die dagen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten