Dag van:
Het is zo’n typisch druilerige, grijze ochtend waar de regen tegen de ramen tikt alsof hij ook even naar binnen wil......
Nou mooi niet.....!!
Zodra ik de klas binnenstap, creër ik meteen een 'droge sfeer'.....
Op het digibord knappert binnen no time een digitale open haard alsof hij ons écht verwarmt.....
Al moet ik zeggen dat het niet echt koud buiten is.....
En terwijl ik eigenijk zelf het liefst Sky Radio met vrolijke kerstmuziek zou aanzetten, stroomt de klas vol met zachte, rustgevende pianoklanken van kerstliedjes die het digitafereel met zich meebrengt.....
Het geeft de ruimte een bijna sprookjesachtige sfeer.......
Wat een verschil met vrijdag......
Toen stond alles nog in het teken van Sinterklaas......
De stoomboot, de mijters, de verkleedkleren, het Sinterklaasjournaal op de achtergrond......het leek één groot feest dat nooit zou eindigen......
Maar toch… zodra het weekend voorbij is, is het alsof Sint en zijn Pieten met stille trom zijn vertrokken......
Alles is opgeruimd, weggehaald, omgetoverd......
Geen spoor meer van chocoladeletters, pepernoten of tekeningen voor de Sint......
De eerste kleuters druppelen binnen en
blijven abrupt staan in de deuropening......
blijven abrupt staan in de deuropening......
Ze kijken rond alsof ze per ongeluk in een andere klas terecht zijn gekomen......
Voor sommigen kost het even tijd om met die verandering om te gaan....
Maar dan gaan hun ogen groot open; een beetje verbaasd, een beetje verwonderd......
Maar ik zie hun gezichten langzaam ontspannen zodra de lichtjes hun blik vangen.......
De kerstboom in de leeshoek vlakbij de deur, waar alleen de lichtjes nog in zitten, fonkelt zacht, alsof hij ze uitnodigt.......
En dan verandert er iets......
De verbazing maakt plaats voor een fluisterende opwinding......
Kleine voetjes schuifelen nieuwsgierig naar binnen.......
Handjes wijzen naar de boom, het digibord, de krans aan de muur, en monden gaan open van bewondering......mooooooiiiii.....
De rust en warmte van de kerstperiode lijkt hen meteen te omarmen......
En dan is het zover: we gaan de kerstboom versieren.......samen......want dat is, al kost het de juffen hun rug door het optillen van al die kleuters, natuurlijk het allerleukst......
We zingen eerst ons kerstboom-optuig-lied, en de kinderen doen op hun manier vrolijk mee.....
Daarna verdelen we de pinguïns en ballen, iedereen komt aan de beurt....
En zo vullen we de boom......
En dat onze groep de pinguïngroep heet...... tja dat zal vanaf nu echt niemand meer ontgaan.......
Binnen een paar minuten hangen de eerste gehaakte pinguïns die ik zelf heb gemaakt tussen de takken......
Dan volgen de houten pinguïn-hangers, elk met een eigen grappige houding.......en niet te vergeten: de foto-kerstballen die de assistente zo liefdevol heeft gemaakt.......
De boom verandert in een vrolijk wintertafereel, alsof we een klein pinguïndorp in een sneeuwbol bouwen......
Sinterklaas......?
De stoomboot... .?
Die lijken ze in één klap vergeten zodra ze de rode arreslee op de thematafel zien staan.
En als we de muziekmakende, dansende kerstmuts tevoorschijn halen.....die op je hoofd mee beweegt en vrolijk rinkelt..... breekt er een golf van gegiechel los......
Eigenijk best veel leuker dan een mijter....!
Kerst brengt een zachtheid met zich mee die
je bijna kunt voelen......
je bijna kunt voelen......
De lichtjes, de warmte, de liedjes, de knusse sfeer… het heeft iets magisch......
Net zo magisch als Sinterklaas, maar dan anders......
En ja......voor ons als juffen is het allemaal nét even iets rustiger......
Terwijl ik de kinderen zie genieten, voel ik dat dit weer zo’n dag is die je bewaart......
Een dag waarop regen buiten tikt, maar het binnen warm, vrolijk en vol verwondering is.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten