Lekker krabben op de vroege ochtend...
Wie had dat kunnen bedenken als je nog geen anderhalve week geleden onder de zon van zo'n 20 graden zit....
Het zou immers de warmste oktobermaand ooit worden....
Dat gaan weer vast niet meer redden nou....
Krabben dus maar...
En van de nood een deugd maken door de met ijs bedekte ruiten van teksten te voorzien...
Gekken en dwazen zetten de raarste dingen op ramen en glazen....
Oké... een aangepast spreekwoord maar het komt van pas....
Van .... aangekomen bij school hangt de zon als een pompoen boven aan de hemel...
Ze schittert in mijn zijspiegel van de auto...
Een mooi gezicht..... laten we zeggen... letterlijk oogverblindend...
De laatste werkdag van deze week...
Het wordt een dagje van alles en nog wat...
Zorgen van collega's aanhoren...
Kinderen leren prikken op een lijn....
De nieuwe woordenschat methode nu ook digitaal aanbieden...
Kleine kinder ruzietjes oplossen....
Koude voetjes die uit gips steken warm masseren....
Een spoed overleg tussendoor met mijn mede coördinator nieuwe methode....
De zorgen van een moeder wegnemen....althans grotendeels....
Koude handjes warm wrijven....
Een gesprek met een onderwijs ondersteuner....
Taal advies voor een collega van een andere stroom...
Hoe divers wil je het hebben op één dag...?
En dat is nog maar een greep uit nog veel meer dingen die gedaan zijn...
Van... de oorpijn bleef weg vandaag.... maar kou op artrose gewrichtjes oud ook een dingetje...
Welja klaag maar raak....
Het is ook nooit goed....
Je wordt ouder mama... geef het maar toe....!
Vanzelfsprekend...!
Van.... Borre is weer naar de honden dagopvang.... samen met Babs...
Blitz mag thuis blijven....
Ik kom thuis en oeps... Blitz de diarree...
Dat is dus eerst poep ruimen....
Er komt zowaar een oud Bikkel gevoel naar boven....
Lieve oude poepende Bikkel....
Van.... koken dan maar... risotto dit keer...
Eindelijk weer eens iets gezonds en zelf gekookts....
Van.... en een Willem op dieet... die al dagen geen toetje hoeft....
En als je dan zoals vandaag voor iedereen maar voor hem geen toetje haalt.... precies... dan wil hij een toetje....
Hij kan de Mona boom in.....
Van....oooooooooooooooh nee hè.....
Halloween vanavond.... trick or treat.....
In een moderne wijk wonen en geen snoep in huis hebben....
Willem biedt redding....
Zolang de risotto nog in het kooknat gaart , haalt hij de lekkernij....en zet ik het kaarsje buiten....
Willem is nog niet binnen of daar komt de eerste groep griezels en engerds....
Maar eigenlijk lieve kleine ondeugdjes die tik or tiet roepen en meteen daarna..."Heb je snoepjes?"....
Van.... Willem leeft zich sowieso uit op de groepen kinderen....
En als één dat kan is Willem dat wel....
De kinderen schrikken vaak nog harder van hem dan van zichzelf met die enge maskers....
Willem doet of hij zich een hoedje schrikt... maar dan behoorlijk luidruchtig zal ik maar zeggen....
Die kleintjes zouden er een PTSS (posttraumatische stress syndroom) aan overhouden....
Van... de pot snoep is snel leeg.... maar goed dat Willem ook nog aanvullend voor drop rijen heeft gezorgd...
Die ik overigens zelf ook erg lekker vind en Babeth met mij....
Enfin... de dag begon met een oranje zon pompoen en eindigt met een oranje Halloween pompoen....
Van... trouwens nooit geweten dat dit een traditie van Keltische herkomst is...
Altijd gedacht dat het Amerikaans was....
Van.... nog geen wol gehaald.....
Verder dus met de fair isle sjaal....
Van.... ik weet trouwens ook wat mijn volgende boek wordt.... mocht ik tijd hebben dat te lezen....(zal wel kerstvakantie worden vrees ik....)....
"Waagstukken".... van Charlotte Van den Broeck ......
Een boek over architecten die na hun project zelfmoord pleegden....
Niet tevreden... fouten gemaakt.... allerlei oorzaken dus....
Geschreven door een jonge Belgische...
Hoe komt ze erop....?
Bol.com:
In Waagstukken presenteert Charlotte Van den Broeck, elegant laverend tussen beschouwing en vertelling, dertien teksten over tragische architecten. Het zijn de verhalen van bekende en vergeten bouwmeesters die zelfmoord pleegden op of in een door hen ontworpen gebouw, of omwille van dat gebouw. Hun ingreep in de openbare ruimte mondt uit in een mislukking, of wordt door hen op een fatale wijze zo ervaren. Ze hanteren het gereedschap van de hoogmoed, maar falen.
Van den Broeck reisde de afgelopen jaren deze architecten en hun noodlot na. In een tocht langs hun laatste bouwwerken onderzoekt ze het verband tussen persoonlijk en publiekelijk falen, tussen het belang van de openbare ruimte en de autoriteit van de (doorgaans mannelijke) architecten. En natuurlijk is er een verband tussen bouwen en schrijven – want is niet alle scheppen een vorm van waaghalzerij?
Over kerken, zwembaden en theaters, postkantoren, bibliotheken en villa's, musea, kazernes en kinetische windsculpturen; op plekken als Turnhout, Oostende en Verchin, Rome, Napels en Wenen, Schotland, Malta en de Verenigde Staten; van architecten als Gaston Eysselinck, Eduard van der Nüll en Francesco Borromini, Lamont Young, Reginald Wycliffe Geare en George Arthur Crump.
Van....ik ben razend nieuwsgierig geworden....
Ik ken trouwens wel het verhaal dat ik ooit op een bordje bij een beeld van een leeuw las, toen ik op weg naar Berlijn was en een stop maakte om een kop koffie te drinken....
Het verhaal van de beeldhouwer die zelfmoord pleegde omdat hij de ogen van de leeuw was vergeten te plaatsen in de kop van het dier....
Zo'n verhaal vergeet je nooit meer....
Wat bezielt een kunstenaar dat hij niet even die ogen er later in zet maar een eind aan zijn leven maakt....
Van.... trouwens... na het interessante interview van Matthijs van Nieuwkerk met de schrijfster in DWDD heb ik na al haar uitleg over wat haar bewoog en intrigeerde, eigenlijk maar één vraag...."heeft ze ook overeenkomsten gevonden in de mens architecten"....
Zou er iets van perfectionisme meespelen....?
Hoe dan ook... ik ben nieuwsgierig geworden....
Ik zal jullie op de hoogte houden....!
