Nou ja.... in mijn dromen vannacht dan...
Ik vertoefde in Parijs waar de pleinen echter verdacht veel van de plaza's in Barcelona hadden... maar goed toch overwegend Parijs...
Ik beleefde van alles terwijl Willem op zijn hotelkamer verbleef...(waar dat nou weer vandaan komt????).....
Van... en aan het eind dacht ik goed te doen en hielp ik een meisje en een man... belandde notabene op het verkeerde metrostation waar ik heg noch steg kende... wil mijn plattegrond pakken... blijkt mijn rode (hoe is het mogelijk) laktasje gestolen te zijn...
Geen geld... geen plattegrond... en geen mobieltje...
Mooi moment om wakker te worden moet mijn slaap gedacht hebben....
Toch fijn dat je slaap je altijd op het juiste moment (net voor de paniek uitbreekt) wakker schudt...
Versuft en verschrikt doe ik mijn ogen open.. huh bed... huh.... geen hotelkamer maar mijn eigen slaapkamer... huh... Nederland.... met een poes die bovenop me ligt en mijn zwarte tas vermoedelijk gewoon veilig beneden met alles er nóg in...weliswaar zonder plattegrond...
Van.... Willem komt ook net boven..
Hij gaat een oud leerling bezoeken dus ik moet eruit...
En trouwens ik moet straks ook weg want Michael zwemt af voor A...
En dát zwembad waar hij afzwemt ligt dus niet naast de deur...
Gelukkig wel eerst even tijd voor koffie, rustig op gang komen en de droom van me afschudden...
Rood laktasje... pffft hoe krijg je het bij elkaar gedroomd....
Je kunt de gekste dingen met me associëren maar geen rode laktasjes....
Van... ik roep Babeth tot ziens, geef de honden nog een knuffel en sluit dan de deur achter me...
Op naar Haarlem...zon in het gezicht..
Stom .... zonnebril ligt thuis in het laatje...
Maar eigenlijk geniet ik toch het liefst van de zon zonder enige bescherming op welk gebied dan ook....
Omroep Gelderland aan... kijken tot hoever die meereist..
Programma 'adres onbekend'... verloren vrienden... verloren liefdes opsporen..
Mooi die verhalen van toen en beweegredenen om elkaar op te weer te willen ontmoeten...
Van... ik bedenk me wie ik zou willen terugzien...
Eigenlijk niemand speciaal....
De mensen van vroeger om wie ik geef, zijn nog steeds in mijn leven...
Zelfs mijn eerste vriendje zou ik zo op kunnen zoeken want ik weet waar hij woont..
Af en toe... zeg maar zo eens in de 10 jaar... zie ik mijn oude klasgenoten of wie daar van over zijn, terug op een reünie...
Én dat voelt fijn...
Mijn beste maatjes zie ik regelmatig tot vaak en hen die ik niet wil missen .....maar niet bezoek speek ik regelmatig via sociale media...
Mijn leven is redelijk compleet zo...
Hen die ik misschien nog graag zou spreken, maar niet kan spreken omdat ze er niet meer zijn, spreek ik in gedachten...
Van... een mooi programma om naar te luisteren dus, maar niet om gebruik van te maken...
Zo om en nabij Ijsselstein ben ik de zender kwijt... ik zal nooit weten of Erna haar Cees heeft gevonden...en zo wel, of hij haar wel terug wilde zien nadat ze hem flink liet zitten voor een ander 50 jaar geleden....en toch uiteindelijk na veel omzwervingen en nieuwe liefdes, trouwde met iemand die op haar Cees lijkt...
Dé arme Cees...
De dappere Erna...
Van.... maar lang stilstaan doe ik er niet bij want ik nader Schiphol...
En Wampie en Schiphol is een perfecte match...
Ik heb al eens eerder geschreven dat mijn zoon mijn rolstoel (mocht ik daar ooit in belanden) bij de Polderbaan gaat stallen (alleen bij mooi weer hoop ik) zodat oude bejaarde... ietwat seniele mama, vliegtuigjes kan spotten...
Dé vliegtuigen maken ineens allemaal een scherpe bocht in plaats van rechtdoor te vliegen...
Zulke dingen vallen me dan direct op...
Ooooh en dan doe ik iets dat me binnenkort vette boetes gaat opleveren, maar ik kan het niet laten... terwijl ik rij maak ik foto's van de vliegmonsters die boven me ronken..
Ik vind dat zooooooo mooi!!!!
Van... nu nog snel een cadeau voor Michael scoren bij een tank station want daar was ik nog niet aan toe gekomen van de week...
Gelukkig vind ik een tof spel waar hij vast mee uit de voeten kan... nou ja.. handen..
Nú nog twee surprise eieren... altijd goed... en de laatste kilometers...
Over het industrieterrein... langs de Waarderpolder... links... links...
De temperatuur ligt hier beduidend hoger dan bij ons in het oosten.... ik ben er...
Van....heeeeeerlijk die vier kleinkinder armpjes om me heen...
"Oh oma ik dacht dat je niet kwam omdat je verdrietig bent om Bikkel"....juicht Michael
Lieve schat oma's komen dwars door verdriet heen altijd naar hun kleinkinderen...
"Oma... ik blijf jou altijd oma Bikkel noemen" zegt Luna met de armpjes om mij heen...
Gut ja... daar heb ik nog niet eens over nagedacht...
Ze hebben een oma Kaylee en een oma Bikkel... en straks is Bikkel er niet meer...
Ik zeg haar dat ik het ontzettend super fijn zou vinden als ze oma Bikkel blijven zeggen omdat ik dan altijd aan Bikkel kan blijven denken...
Luna is blij... en ik denk nog even..."oma Babs.... oma Blitz... nee dat zou te hilarisch zijn"...
Andere oma (Oma Kaylee dus... genoemd naar hun nichtje die met mama bij oma woont) is er ook...
En gelukkig maar want wij zouden met z'n allen zo de tijd vergeten met al dat gekeuvel...
Van... gezin in de auto... oma's in de auto en op naar " de watervrienden".....
Van... oké het mag hier in het westen dan wat warmer zijn maar koud is het nog heus wel... en van die kou belanden we in een onmogelijk heet zwembad...
Onder luid applaus komen de kandidaatjes het bad inlopen...
Dan plonzen de eersten in het water..
Van dé hitte wordt er al gauw een (ander) omaatje bijna onwel...gauw de tribune af maar...
Er wordt gedoken..onder water gezwommen...gecraweld... gevlinderslagt.... gewatertrapt.... school gezwommen... rug gezwommen.... op de kant geklommen en....ALLEMAAL
Van... wat een leuke traditie... papa's mama's opa's en oma's mogen nu ook in het water springen...
Nou euh... doe mij maar een volgende keer...
Van... de diploma uitreiking vindt in het watervrienden clubhuis plaats...
Ach wat is ons ventje trots.... grote kleine man...
Dé twee oma's verwennen hem met hun cadeaus en we gaan weer op huis aan...
Nog één kop koffie... dan gaat oma Bikkel weer naar Bikkel...
Volgende week ben ik er weer want kleine meisjes worden groot... dinsdag wordt Luna alweer 6 jaar...
En dat komt oma volgende week zondag vieren...
" is Bikkel dan al overleden" ?
"Nee dan nog niet"
"Gelukkig maar"
"Ja hè meis... gelukkig maar"
Van... nu echt snel weg want Willem belde... gedoe @home...
Hanna weer naar ziekenhuis en misschien moet Willem er ook heen...
Maar als ik na plankgas anderhalf uur later weer in het oosten kom... blijkt er weer niks aan de hand...
Nou ja... ze heeft buikpijn maar bloed is goed... urine ook.. neuroloog kan niks vinden.. gynaecoloog niet... echo is goed....kortom alles is goed....
Woensdag of donderdag dus maar terug komen....
Vreemd is het wel....
Babeth op huis aan....
Willem ploft op zijn stoel... en zucht....
Van... ach... je zult ook maar 5 dochters hebben..
Kijk jij maar lekker tv Willem.. jouw Feyenoord won vandaag... en Netflix is geduldig...
Ik ga heerlijk lezen... in bad.. en.. in bed...
Wat toch als de boekdrukkunst niet uitgevonden was....
Ik zóu een leeg leventje hebben dan...
Tja... of ik zou vroeg naar bed gegaan zijn... en van nog meer rode laktasjes gedroomd hebben ha ha ha...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten