Oké... in het zwembad vanmorgen tijdens therapeutisch schoolzwemmen was het bloedheet gelijk een subtropisch oerwoud...
En... oké... de kinderen waren moe van de hitte en het moeilijk in slaap komen 's avonds...maar ze waren zeker niet vervelend....
De kannen limonade waren niet aan te slepen....
Met de collega's onderling voeren we lome maar gezellige gesprekken....
En... oké... het beoordelingsgesprek was goed.... waarmee ik bedoel én de beoordeling én het gesprek....
Van.... de dag ging dus ook niet onaardig voorbij....
Thuisgekomen, waar Borre en Blitz weer samen verbleven om me op te wachten in plaats van in het pension te verblijven, bleken ze op één piepklein kussentje na, de boel heel gelaten te hebben en lag er geen enkele vorm van uitwerpselen....
Ze worden groot en volwassen lijkt het....
Maar laat ik dat toch nog maar even afkloppen... voor de zekerheid....
Van.... ik laat ze heerlijk even ravotten op het veldje....
Ik waag het zelfs om nog snel even boodschappen te doen...
Tot zover een niet onaardige dag....
Van.... Willem komt thuis van de eerste ronde rapportgesprekken..... veel complimentjes.... teleurgestelde ouders die balen dat hij volgend jaar niet meer de meester van hun kind is...
Ze waren juist emotioneel zo gegroeid en niemand weet een groep zo met elkaar te verbinden als hij...
Steek in je zak lieverd.... dik verdiend...!
Van..... maar zó aardig bleef de dag niet....
Een appje van een goede bekende....
Aanvaring met een middelbare school scholier... in het ziekenhuis.... halverwege de zwangerschap maar het lijkt nu niet goed....zorgen... verdriet... angst....
Dat is één BAM.....!!!!
Buurman aan de telefoon.... huilende buurvrouw op de achtergrond...
Weer een broer in het ziekenhuis.... uitgedroogd.... lever stuk.... beademing.... niet goed....
Zeer waarschijnlijk de tweede broer in twee weken tijd die ze verliezen zal.... BAM... dat is twee....
Van..... het bericht van Willems tweede dochter.... haar lieve labrador Simba een niet te genezen tumor in de keel aan de tong.... nog een paar maanden....
Wat een intens verdriet.... BAM... en dat was dan drie....
Van... beide zitten we een beetje leeg voor ons uit te staren....
Ik heb er zelfs buikpijn van....
En dan open ik mijn Facebook..... zoals ik elke avond doe....
Een bericht aan alle oud leerlingen van mijn middelbare school.....
Een bericht met een foto....
Een foto met een gezicht dat ik maar al te goed ken.... en me oh zo.... oh zo vreselijk dierbaar is....
Een ontzettend liefdevolle zachte blik kijkt me vanaf de foto aan...
Twee jaartallen onder de foto....
Een begin.... en een einde....
En dan zakt even de grond onder je voeten weg....
Lieve Henk Duinhoven..... de zo vreselijk geliefde leraar Engels....de geweldige verteller.... de mens die mijn zorgen en verdriet kende zonder te benoemen.... de mens bij wie je je zo gekend en begrepen en vooral veilig wist....
Ik heb nog zo lang e-mail contact met hem gehouden....tot voor een paar maanden geleden
De laatste tastbare knuffel.... het laatste face to face gesprek op de laatste school reünie...
Ik denk terug aan onze memorabele wandelingen in Eefde ......
En nu gewoon nooit meer....
Nooit meer.....
Liefde heeft hij doorgegeven....
Oh God wat zat die man vol liefde.... een en al liefde....
Onbaatzuchtig veel....
Gids op de oorlogsakkers...... om ons vooral ook door te geven dat we onze vrijheid aan hen te danken hadden die daar lagen....... de echte helden....
Samen met meester Minnema van de lagere school, mijn grote voorbeelden.... mijn inspiratiebronnen om ook het onderwijs in te gaan.....
Om elke leerling een plekje in je hart te geven.....
Veiligheid te bieden... zich bijzonder te voelen...
Zoals ik het vandaag nog vertelde tijdens mijn beoordelingsgesprek....
Van.... de dag begon niet onaardig.....maar is eventjes haar glans kwijt....
En zo zit ik de rest van de avond in de tuin....
Bij mijn bloemetjes...
Bij het geluid van de brulkikkers die hun gekwaak staken als de vogels hun avondlied laten horen....
Bij de zon die onder is gegaan....
Omdat het zo voelt in mij....
https://youtu.be/qa991abz9AU
https://youtu.be/u7JBAGxygcE
Dat de natuur een cyclus is.... een leven dat doorgaat.... maar een zon die eerst ondergaat om daarna pas weer op te kunnen komen....
Lieve Henk.... zo'n mooi één en al liefde mens.....
Nú heb ik verdriet...omdat de avond valt....en jij er niet meer bent...
Maar morgen als de zon weer opkomt zal ik blij zijn dat je er was... en jouw liefde doorgeven....
Omdat jij dat zo gewild zou hebben....
Omdat jij wel degelijk my hero was en opdat wij nooit vergeten....
Morgen.... als de zon weer opkomt.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten