De derde dag in 5 werkdagen van kwart over 7 de deur uit een kwart voor 7 er weer in....
Dat zijn welgeteld drie 11.5 urige werkdagen....
Nog steeds voel ik me niet oververmoeid maar mijn sociale leven staat op 0.0.....
Voor de relatie heb ik ongeveer 5 minuten in de ochtend en 2.5 uur in de avond....
Voor mijn familie/ gezin 10 minuten per dag en dat dan nog online ook....
En langzaam bekruipt me dat schuldgevoel....
Langzaam via de tenen gaat het omhoog....
Vrienden in bizarre en barre tijden....
Familie met aandacht tekort...
Willem die zijn backup mist....
Van... waar ging het mis... en wat ga ik eraan doen...?
Waar het mis ging weet ik....
Dat te veranderen wordt een lastigere zaak....
Mijn enige logische oplossing is.. nog even geduld.... het komt goed... straks heb ik meer tijd....
Ik merk dat als ik schrijf veelal de dingen aantip maar niet echt uitdiep....
Zoals ook vandaag weer met dat boeren gedoe....
Ik neem de support op profielfoto's waar....
Ik hoor de noodkreten, onderweg van en naar mijn werk, op de radio voorbijkomen....
Mijn achterhoofd weet dat het iets met stikstof is....
Maar ik weet niet of ik nou voor of tegenstander moet zijn van de actie van vandaag....
Ik weet alleen dat ik door een tractor optocht stilsta op de brug waar ik anders altijd rustig overheen kan rijden...
En ik zie dat de kinderen later op school komen omdat ook hun busjes er last van hebben...
Van.... ik hoor vanmorgen dat de benzine andere namen heeft gekregen.... iets met B7, E10 en nog wat....
Het enige dát ik doe is op de benzine meter kijken of ik nog genoeg benzine heb voor de komende twee dagen want dan kijk ik na die twee dagen wel welke benzine ik nodig heb, onder welke naam.... en waarom.....
Van... en gelukkig belt vanavond een goede vriendin waardoor ik mezelf besef waar ik mee bezig ben....
Beloofde ik mezelf een jaar geleden nog dat ik mij door mijn werk niet meer volledig zou laten opslokken omdat er belangrijkere dingen in het leven zijn....
Ik ben een jaar verder en alle goede voornemens zijn alweer over boord gegooid...
Van... is het dan zo dat vrienden en familie minder belangrijk zijn geworden...
Jakkes... goede vraag....
Natuurlijk zou ik alles aan de kant gooien voor hen.... als dat moet....
Natuurlijk zijn ze het aller belangrijkste in mijn leven....
Maar ik lijk weer verzand te raken in de vanzelfsprekendheid dat als het goed is... je het weer even aan de kant kan zetten....althans... in mijn achterhoofd te parkeren....
Hoe drukker je bent.. hoe voller dat achterhoofd...
Shame on me...
Want niets is immers zomaar vanzelfsprekend....
Van... het telefoongesprek doet me goed... ik land weer even....
Zo moeilijk is dat dus niet.... even tijd maken.....even tijd nemen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten