Dag van:
Nou heb ik net toevallig gister het tweede nieuwe gordijn opgehangen in mijn slaapkamer...
Die oude konden echt niet meer.....
Alleen... dit zijn pikdonkermakende gordijnen....
Vanmorgen dus geen schijn van kans om ook maar een indruk van buiten te krijgen...
En zo begon de dag met een dilemma...
Ga ik mijn warme bed uit om naar buiten te kijken.... of.... vertrouw ik erop dat overal sneeuw ligt (de kou voelde ik al door de kier van de balkondeur komen).....en blijf ik nog even liggen....
Kijk aan... dit zegt iets over mij.... ik bleef liggen....
Nu kun je twee dingen van me vinden....
A. Wat een luie druif is het ook....
Of
B. Ze is gelukkig geen nieuwsgierig mens.....
Misschien moet ik er ook nog een ceetje aan plakken...
C. Tjonge, die is goed van vertrouwen....
Ikzelf hou het op B......
Wie zich in het leven laat verrassen hoeft ook immers niet nieuwsgierig te zijn....
Euh... klopt die zelfbedachte wijsheid...hmmmmmm..... ja die klopt....
Maar goed.....dan wordt het toch tijd om uit bed te gaan....
Ik wil tenslotte die eerste verrassing van de dag.... uit met de honden in de sneeuw.... niet missen....
Dus ik jump in een... ja heus... spijkerbroek......
En trek een .... ja heus.... dikke wollen trui aan met col.....
En ik ga naar even niet voor de spiegel staan want dan trek ik het vast weer uit....
Ik .... ja heus... maak me niet op.....
Maar ik duik naar beneden om de kopje koffie naar binnen te slurpen die..... ja heus.....Willem voor me heeft klaargezet....
En terwijl hij de honden aanlijnt doe ik mijn.... ja écht waar.... solide bergschoenen, ooit van Marleen gekregen voor mijn tocht de Alp d'Huez op, aan....
Ik zie d'r nie uut.....!!!!!
Jas aan... capuchon over de kop.... sjaal strak eromheen.... en nu maar hopen dat niemand mij herkent....
Op naar buiten....
En de camera niet vergeten.....
De honden lijken net jonge kalveren die na een winter op stal staan, voor het eerst naar buiten mogen....
Benji kan niet wachten om losgelaten te worden... maar de baas is streng.... eerst het bos door....
Maar dan gebeurt het toch...
Ze mogen los....
De poeder sneeuw vliegt ons , alsof de oostenwind dat al niet deed, om de oren....
Ze rennen, stoeien, vechten....
Twee voorbijgangers die notabene vlakbij ons wonen (nooit eerder gezien)... vragen of ze zich bij ons mogen scharen...
De man is dol op honden en zij maakt graag foto's....
Het wordt een gezellig half uurtje daar middenin het bos tussen alle besneeuwde takken waar het nog een beetje uit te houden is tegen die ijzige kou....
We spreken snel af foto's uit te wisselen...
Nou ja... Willem en zij dan...
Willem is van de contacten hè...hihihihi....
En ik fluister hem nog snel in het oor...."Ik ben geen op de koffie buurvrouw hoor".....
We lopen verder....
Ondertussen ontploft de nieuwe familie app "extreem winterweer 2021" ....
Het ene na het andere sneeuwpret fotootje of filmpje wordt geplaatst....
De sneeuw verbindt... geeft weer wat lucht.... brengt een lach op gezichten.... ontspant.....
Even geen zorgen maar blijheid.....
Even geen corona...
Even geen aërosolen in de ijle ijskoude lucht....
Even een andere wereld waar we ons in begeven...
Een witte wereld..... op vakantie in de sneeuw...
En alsof dat niet alles is stromen de sociale media kanalen van onze scholen en werkgevers over met berichten over ijsvrij morgen....
Wegens extreme weersomstandigheden morgen geen school... geen werk....
De scholen zouden weer beginnen morgen.... het heeft niet zo mogen zijn.....
Alleen onze Britt heeft nog niks gehoord...
De rest is allemaal vrij.....
Arme Britt...
En nog meer leed....
Tegen alle adviezen in, natuurlijk toch auto's die rijden....
Althans... ver komen ze niet... en paar meter verder staat er al eentje vast....
Matjes helpen niet....
Sneeuw weghalen helpt niet....
Te maken die duwen... het helpt niet...
Maar daar komt mijn Poppey.... mijn held.... mijn Willem.... en hup... de auto is los.....
Nee.... ik hoor het jullie denken... niet total loss.....
De tweede wandeling die we maken s middags is al een stuk kouder....
Ijzig... guur... snijdend....
Ik krijg het knopje van mijn camera niet eens meer ingedrukt...
De wandeling duurt dan ook beduidend korter...
Wel valt me op dat het om half zes nog licht is...
Heerlijk... we gaan de goede kant weer op...
Tja... en dan is het tijd voor voetbal...
Ik was al blij... ere divisie wedstrijden afgelast dit weekend .... door extreme weersomstandigheden....
Maar juist daar... waar het altijd prut weer is... Engeland... daar gaat voetballen gewoon door...
Never mind the country.... als er maar een bal in het spel zit...
Dus... met kop snert en roggebrood met boterkaas... voor de buis.... groen veld.... ronde bal.... Willem is onder de pannen....
Ik zet maar weer eens steken op de pen voor die laatste baby in mijn kringetje oud collega's, die geboren wordt binnenkort.... en ik moet snel wezen want mijn jongste kleindochter heeft het koud en ze wil een warme trui...
Daar zuurstok vest daar woont ze bijna in dus waar variatie is geboden.....
Ik nestel mij dus in mijn fauteuil en mij hoor je niet meer vanavond....!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten