Dag van:
Het is niet waar......
Zeg me dat het niet waar is...
Dat ik het verkeert gehoord heb....
Ik rij in mijn Peugeottertje richting mijn collega...
Op vrijdag werk ik niet en juist op vrijdag is er een autostoeltje door een chauffeur vergeten mee te nemen...
Ik vroeg mij collega die mee naar haar huis te nemen zodat ik die zondags kon halen om het daarna bij de ouders weer af te geven...
Een ommelandse reis maar toe maar.....
Ik rij de hoek van de straat van mijn collega om, of ik krijg telefoon...
Ik moet wel lachen om dat handsfree Bluetooth gedoe...
Gewoon de telefoon die inbreekt op je radio....
Maar die lach verdwijnt snel....
Al bijna een jaar zag ik mijn Haarlemse kinderen en kleinkinderen niet....
Ik bang om hen... met name Luna... je weet wel onderwijs en zo....en zij bang om mij te besmetten... je weet wel de randstad en zo.....
Dan komt er die ene zo ontzettend driedubbel doordachte, gechekte, voorzichtige keer dat je eindelijk beslist te gaan....
En wat denk je....
Krijg ik, net om de hoek, een telefoontje dat de meester en sommige kinderen van mijn kleinzoons klas corona hebben en dus positief getest zijn....
Kak....!
Kak, Kak, Kak...!
Maandelijks krijg ik zo'n corona enquête van de Maryland universiteit en het RIVM...
Bij de vraag "bent u bezorgd dat uw familie iets overkomt" staat bij mij altijd een dikke vink 'JA helemaal mee eens'....
Laat het toch alsjeblieft niet net voor de vaccinaties ook uitkomen dat ze iets krijgen.....!
World downsyndroom day
Voor mijn kanjers!!!!
Niet "eentje" meer
Maar zóveel meer
Zo puur
Zo intens
Zo eigenwijs
Zo vol wens
Net als ieder
Ander mens
Jij weet wat je wil
En soms ben ik
Net iets eigenwijzer
Dan jij
Dat is geen strijd
Om macht of winst
Dan ben ik
En dan ben jij
Op zoek
Naar de begrensbaarheid
Op jouw weg
Alles uit
Het leven
Te halen
De kwetsbaarheid
Van ons aller bestaan
Wij zijn niet zo
Bijzonder
Door zorg
Te dragen
Voor jullie
Speciale wensen
Maar jullie
Die ons
Elke dag weer
Inspireren
En zo blij maken
Zorgen ervoor
Om bijzondere
Dingen met jullie
Te mogen doen
Om die
Vindingrijke weg
Met jullie
Mee mogen bewandelen
Alle kind'ren zijn me zo lief...
En ik heb wat kinderen met "nog nooit van gehoord" syndromen gehad....
Maar vandaag is het de dag waarop kinderen/ mensen met down syndroom in het zonnetje staan...
En ook daar heb ik er heel wat van in de klas gehad...
Hoe eigenwijzer hoe beter...
Ik heb ze zo lief...
Ik heb zoveel van ze geleerd...
Gisteren begon de officiële lente....
Volgens mijn kalender en biologische klok, begint ie vandaag....
Ik heb dan wel geen zon gezien.... en ook moest ik mijn vestje aan als ik naar buiten ging... maar ik ben toch lekker even in de tuin bezig geweest...
Mijn gesneuvelde rozenboog is vervangen...
De druivenstruik is gepland...
De eerste knoppen van de appelboom springen alweer open...
En ook aan de overkant is groen te bewonderen...
Net zoals op het water.... waar alleen de groene woerdenkoppen te zien zijn....
De vrouwtjes zitten in hun bruine camouflage veren mantelpakjes verscholen in het riet....
Ze broeden op hun eieren...
En het is een beetje dat verkiezingsstrijd gevoel....
Welke uitslag komt het eerste binnen...
Alleen nu kijk ik uit naar welke moeder eend voor het eerst jaar kroost zal tonen aan de wijde waterwereld. ...
Het is al laat....
Ik sta op punt om naar bed te gaan...
En messenger berichtje...
Een spraak bericht nog wel...
Die krijg ik niet vaak....
Maar met dat ik het open en de eerste woorden hoor, krijg ik het kippenvel op mijn armen....
Zo'n tien jaar geleden zat er een Marokkaanse leerling met down syndroom in mijn klas.....
Appie... de lieveling van de school...
En ooit zei de moeder tijdens een huisbezoek "mevrouw Wampie uw God houdt van u maar mijn Allah doet dat ook, dat weet ik zeker".....
Die liefdevolle woorden ben ik nooit vergeten....
En nu spreekt moeder een dankberichtje in voor het mooie gedicht op Facebook....
Ik ben zo trots dat u zijn foto plaatste... dat maakt mij zo blij....
En dan nog een heel verhaal.... eindigend met....
"Wij, mijn man en ik, zullen u nooit vergeten".....
Nou ik jullie ook niet.... geloof dat maar....
Morgen is het een jaar geleden dat Ben overleed....
Morgen zit een rouwjaar erop....
Morgen wordt een moeilijke dag....
Eigenijk zou ik willen dat die pijn en verdriet daarover, nooit over gaat....
Het zou voelen als verraad.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten