8 november 2022

Dag van:

Helemaal geen zin om te spelen...

De kinderen willen gezellig in de kring... samen Sinterklaasjournaal kijken...

Dat had juf immers beloofd...

Ze hebben het gisteren heus wel gezien maar er gebeurde zoveel dat nog een keer kijken nóg fijner is...

En nou doet een juf meestal de kinderen een plezier.....het is nu echter andersom....

We zitten dus al vroeg in de kring...

En in die kring staat de thema tafel vol Sinterklaas spulletjes om mee te spelen, er hangt een Sint slinger in de klas en er staat een grote boom waar de maan door schijnt en die boom zit vol Pieten, en Sint en Ozosnel het paard van de Sint...

En daar zitten ze zeker niet omdat ze "de boom in kunnen"....

Ik start het journaal en bekijk al de

opgetogen gezichtjes....

Ademloos kijken ze naar alle gebeurtenissen alsof ze het voor de eerste keer zien....

Gisteren nog keek ik naar tv, vandaag is het kijken naar de reacties van de kinderen veel leuker....

Als de politie Jeroen oppakt "ho niet doen, niet goed".....of "gaat de sirene nou aan?",waarbij de handjes al naar de oren grijpen.....

Als ze de rommel in het pietenhuis zien...."gauw opruimen dan maar".....(alsof ik mezelf hoor)....

Het Heilig ontzag als ze de Pieten op de boot zien "veel hè juf"....

Het wippen op hun stoel als ze al die cadeautjes ontdekken....welk pakje zou voor hen zijn....?

Het hardgrondig en gemeend "shit" als ze de kapotte pijp in de handen van de kluspiet zien....

Maar het mooiste is toch wel als ik de website open...

De hoofdpiet had immers gezegd dat je daar kon kijken of jouw cadeautje ook aan boord was....

Ik typ één voor één een naam van een kleuter in...

En de Pietencomputer op televisie noemt die naam hardop...

Dan gaat de hoofdpiet de zakken scannen....bij rood zit het er niet in, bij groen wel...

Dan komt er een pakje achter je naam te staan, met een groen vinkje....

En dan dat gejuich als dat vinkje komt....

Écht, ik snap niet waarom we ooit vertellen dat Sint niet meer bestaat....

Waarom mogen we toch niet in dit geluk blijven geloven....?

Gelukkig is nu alle spanning eraf....

Sint is geïntegreerd zullen we maar zeggen.....

Zaterdag komt hij gewoon aan en dan mag de schoen gezet worden....

Daarna zien we wel verder lijken ze te denken....

En dus kan er gewoon gewerkt worden...

Plaatjes die met feest te maken hebben doormidden knippen, husselen, weer bij elkaar zoeken en opplakken...

Van de ergotherapeut die toevallig in de klas is, leer ik dat je veerscharen hebt voor kinderen die geen kracht kunnen zetten en dat er gekleurde lijm bestaat voor kinderen met een visus probleem....

En hoor ik dat één van mijn leerlingen zo snel mogelijk een elektrische rolstoel moet krijgen omdat hij in kracht achteruit gaat....

Dat zijn altijd van die momentjes dat ik even slikken moet en me extra bewust ben van deze speciale kinderen....deze doelgroep....

Zo graag en intensief bezig met een kind te laten groeien...bloeien....en zich vooral niet in zijn knop terug te laten trekken....

Maar dan weten dat je niet alles in de hand hebt om ieder kind te laten stralen....

Dat er m(kr)achten zijn die groter zijn dan jij...

Behalve dan dat je er altijd voor hen zal kunnen zijn zolang je nodig bent....in en onder alle omstandigheden....

We eindigen de dag met pietenhuizen bouwen....

En Pieten die er dan in kunnen gaan wonen....met Sint natuurlijk...én heel veel cadeautjes....

Maar ook aan deze gezellige dag komt een einde...

En we moeten nog op huisbezoek...

Een intensief maar prachtig huisbezoek....

Eentje waar ik nog lang met Willem over napraat terwijl we....jawel....een loempia eten....

De huisvrouw in mij had geen tijd meer over om te koken...te laat thuis....

En daar was Willem dit keer niet rouwig om....

Daarom eet hij er twee.... want "Wampie in taugé zit niks toch?".....

Nee hoor Willem....je valt voor je het weet weer een kilo af.....(hij is er al drie kwijt mijn held)....