9 november 2022

Dag van:

Het is vandaag weer raak...

Vlak boven ons hoofd zijn ze weer eens bezig met het vervolg van het aanleggen van de ventilatie systemen op het dak...

boren, timmeren, branden.... lawaai.... ellende....

Handjes naar de oren, paniekerig gillend door de klas rennende kinderen....

Je eerste reactie als juf is dan "jongens (ik weet het, dat klinkt niet genderneutraal) rustig maar..... rustig maar...het is zo over"...

Je tweede reactie...."blijf maar zitten jongens"....

Bij de derde keer...."kom maar bij me staan".....

Maar bij de vierde en vijfde keer raak je toch ietwat geïrriteerder....

Niet naar de kinderen natuurlijk maar naar dat gebeuren boven je....

Arme kinderen die elke keer weer schrikken en op tilt raken...

"Oké, oké, zeg ik bij de zesde of zevende keer, weet je wat, wij gaan terug gillen...."

En ja hoor....daar gaan ze bij het eerstvolgende boorgeluid....

En ik gil maar eens flink met ze mee....dat ontlaad de frustratie....

"Nou, vraag ik, en wat was nou het hardste geluid?".....

WAMPIE!! roept een van de kleuters...

En bedankt hè....

Gisteren waren we al op de

Sinterklaasjournaal website om te kijken of op de boot ook cadeautjes van de kinderen liggen....en of die naar het juiste adres gaan....

Piet scant dan je naam en de zakken en zo weet je het dan....

Vandaag gaan we kijken of voor mijn klassenassistente ook een cadeautje aan boord is...

De kinderen vinden het ontzéttend spannend....

We vullen de naam in.....de computer noemt haar naam hardop...een siddering door de klas..... Piet scant en....jaaaaa en cadeautje....de scanner komt toevallig langs nog een zak en.... weer groen.....

Een van de leerlingen heeft het niet meer....

Zijn ogen worden groot als schoteltjes, hij steekt twee vingers omhoog en zucht...."twee cadeautjesssss"....

Zoiets oogst je nog eens punten bij een kind hahahaha.....

En het boren, timmeren, zagen, branden blijft maar doorgaan....

We zien door de bovenlichten (raampjes) de onderkant van de hardwerkende mannen lopen....

En oké....het geluid steeds is bijna niet te doen en zeker onwerkbaar.....

Maar dat tot daar aan toe....

Het wordt pas echt ondragelijk als......

Het boren stopt eventjes....de man met boormachine trekt zijn broek omhoog....

Niks mis mee natuurlijk....moeten wij met onze panties of maillots ook wel eens doen dat 'ophijsen'....

Alleen.......

'Zijn zaakje' schijnt toch nog niet helemaalgoed te zitten.....

Hij krabt eens aan zijn onderkant....gulp open....'zaakje' rechterleggen...gulp dicht.....

Mijn koffie smaakt ineens iets minder....

Eindelijk is het even stil op het dak...

We zorgen snel dat het werk voor de kinderen wordt klaargelegd...en gaan aan de slag....

Een van de kinderen blijft toch steeds afgeleid door het heen en weer geloop van benen met werkschoenen tot en met gulphoogte op dat dak....

"Als jullie goed gewerkt hebben heb ik nog een stoomboot kleurplaat voor jullie" probeer ik ze al paaiend te stimuleren....

Werk jij ook nog even door zeg ik tegen een leerling....

"Ja maar juf.....mijn potlood luistert niet"......

(Deze kende ik nog niet)....

Het laatste restje van de middag ben ik druk met dossiers doornemen van drie nieuwe leerlingen die ik in de klas krijg......

Drie nieuwe.....zucht.....

Ik ben niet de enige hoor...

Ook andere collega's krijgen er nieuwe leerlingen bij ...

En eigenlijk zou je blij moeten zijn dat zoveel mensen weer de weg naar het speciaal onderwijs weten te vinden....maar och help wat worden onze klassen toch groot....

Speelhoeken moeten we creëren, het (aloude) nieuwe kleuteronderwijs....

Maar vertel ons....waar zetten we dan weer een nieuw groepje kleuters in de klas neer?......

We hebben ons vijfde huisbezoek na schooltijd....

Een dametje die, net als zoveel anderen, oogpleisters moet gaan dragen....

En die, net als zoveel anderen, dit thuis vertikt....

Maar nu is de juf thuis op bezoek....dus nu kan het mooi geprobeerd worden...

Pffft denkt de kleuterdame....jij bent bij mij thuis en thuis ben ik de baas.....ik wil de pleister er weer af....

Maar deze juf op visite blijft consequent, ze heeft alleen ook een trucendoos....

"Weet je wat, opper ik, ik zet het alarm op mijn telefoon en als de piep dan af gaat, net als de timetimer op school, dan mag de pleister er ook af"....

Slimme juf denk ik nog ...en denkt de mama ook....

Totdat.....we tien tellen later een klein vervormd stemmetje horen...."piep piep, piep piep, piep piep", klinkt het....

Iets met slim, slimmer, slimst......??

Thuis wacht er een logeetje....

De dochter van een vriendin uit de vriendenkring van Willem...

Één doordeweeks nachtje omdat het zo leuk is als je door Willem naar school wordt gebracht de volgende ochtend...

En ach....vermaakt hebben we ons wel met deze dame en haar aanstekelijke schaterlach als ze onze honden trucjes leert met de balletje balletje act met honden snoepjes onder de bekers....

Dat leverde in ieder geval een Willem op die zich weer eens beretrots voelde als ZIJN honden de snoepjes vonden.....