27 september 2025

Dag van:

Je eerste vrije weekend weer na zes weken....

Geen wonder dat je dan natuurlijk je hartsvriendin appt met de vraag "gezellig dagje Duitsland?".......

En geen wonder dat zij dan meteen antwoord "ik ga met je mee!".....

Hoe dom konden we zijn........!!!!

Een klein beetje langer in bed liggen mag best op je vrije zaterdag....

Zoveel herinner ik me er na zes weken nog wel van....

En dat doe ik dus ook graag.....

Ik wentel me heerlijk in mijn donsdekbed en vlei mijn hoofd nog eens in de zachte kussens....

Dát gevoel..... dat heerlijke weekend gevoel.....

Poes Bengel rolt zich tegen mijn rug.....

Oh wat heerlijk kan zo'n zaterdag toch zijn....

Mijn donzen dekbed, mijn kussens, mijn kat en mijn gedachten en ik....

En dan eindelijk eens geen gedachte dat ik er uit moet omdat er werk op me ligt te wachten.....

Nee gewoon dat gevoel van niks moeten.....

En dat gevoel van "de klus is geklaard"....

Ineens lijkt het wel of al dat 'moeten' eraf is....

Zei ik vorig weekend nog dat ik een wasje tussendoor móést doen.... vandaag voelt het als mógen.....

Zei ik vorig weekend nog dat ik uit bed móést....... vandaag mág ik uit bed.....

Zei ik vorig weekend nog dat ik me nu écht móést aankleden....

Straks mag ik wanneer ik dat wil, me aankleden.....

Ach en dat wil ik eigenijk ook wel, want een dagje eropuit met vriendinnetje Annet is best een fijn vooruitzicht.....

Heel even denk ik tijdens het aankleden nog 'ik moet toch écht niks meer hè?"......

Maar als ik zo mijn werkgeheugen deel van mijn hersens langs scroll,  blijkt dat heus leeg te zijn.....

Aankleden en wegwezen.....

Willem is allang weer met zijn eigen dingen elders bezig,  ik kan gewoon gaan.....

Annet zit al te wachten....

Even kletsen, rollator in de auto, wij in de auto en...... jeetje wat is het druk op de weg.....

En dan niet alleen druk aan onze kant van de weg maar ook aan de andere kant, en de zijweg links, en die rechts ook.....

Een mierennest cq bijenkorf vol auto's....

Ja, ook daar waar wij heen gaan dus....

We wilden de file bij de grensovergang richting Oberhausen vermijden, maar naar Kranenburg staat er net zo'n file....

Niet eentje maar wel drie....

We sukkelen dus richting Duitsland....

Geen man overboord want wij vriendinnen vermaken ons wel in de auto....

En elke keer bereiken we wel weer een punt dat we elkaar moed inspreken "dáár zal de file wel ophouden"....

Nou mooi niet.....

En we piekeren ons suf wat nou toch de oorzaak van die drukte is....

Is alles gratis.....?

Is er één feest of braderie gaande....?

Is het een speciale dag....?

We komen uiteindelijk aan waar we zijn moeten.... winkelcentrum Kranenburg....

Rijen files.... drommen overstekende mensen.... en geen parkeerplek in de wijde omtrek.....

En dat is knap irritant voor iemand die slecht ter been Is.....

Ik sukkel nog maar een rondje en dan zien we een man op respectabele leeftijd achter zijn rug met zijn hand naar ons gebaren.....

Hij stapt in zijn auto, maar ja.... hoeveel kapers zijn er niet op de kust voor die ene vrijkomende parkeerplek....?!

Het oude mannetje is echter niet voor één gat te vangen.... hij rijdt zijn auto er zo slim uit dat ik alle ruimte krijg om erin te rijden.....

En de plek is niet eens zo ver weg van waar wij zijn moeten.....

Rollator uit de auto en shoppen maar....

Het terrasje waar wij altijd even zitten om zo'n shop dag te beginnen zit echter bom maar dan ook bom vol.....

Eerst maar naar Annets favoriete kledingzaakje dan....

En ja hoor.... ze slaagt.....

Maar nog fijner.... als we teruglopen staat er net iemand op van haar tafeltje....

De tweede mazzel van vandaag....

Nou ja, Annet dan, want ik sta eerst nog even een half uur in de rij voor twee kopjes cappuccino en een gebakje voor Annet....

De vrouw die achter de toonbank staat komt even later "endlich eine sigarette rauchen"....

Ze staat al vanaf half zes vanmorgen op haar benen en het blijft maar onafgebroken druk.... vertelt ze nadat ze gevraagd heeft of onze derde stoel aan tafel 'frei' was...

En dat geloof ik graag als ik er nog aan denk zelf een half uur op de cappuccino gewacht te hebben en nu de rij te zien die alleen maar langer is geworden en zelfs buiten de deur staat.....

Ja, zo 'erzählt' ze.... op de Nederlandse 'fernseher und auf' de radio in Nederland werd reclame gemaakt voor de 'billige' producten, sigaretten 'und benzin'......

En er is 'kein' personeel te 'finden'.......

Het is een 'gekkenhaus'.....

We betuigen ons oprechte medeleven....

Dat is dus de oorzaak van de drukte hier.... in Nederland maken ze reclame voor Duitsland....

Eigenijk te zot dat ze bij ons accijns blijven heffen om er beter van te worden, terwijl wij juist ons geld naar Duitsland brengen en ze er daar beter van worden.....

Het moet toch niet gekker worden...

En ik hoor om me heen dat de mensen echt uit heel Nederland komen....

Vlaardingen, Zoetermeer, Utrecht, Leerdam....

Maar als Annet dan naar de wc gaat hoort ze ook nog 'ja die Hollander haben dass salaris bekommen"....

Shit, ja natuurlijk.... de 23ste worden de uitkeringen en de 25ste de salarissen op de rekeningen gestort.....

Twee redenen dus waarom het hier zo'n chaotische overbevolkte ellende is....

Annet en ik nemen ons één ding voor. 

.. vóór we de volgende keer naar Duitsland gaan, eerst kijken welke datum het is......

Wat gaan we nu doen....?

Laten we de auto staan en gaan boodschappen doen om daarna met loodzware tassen terug naar de auto te lopen, of pakken we de auto en wagen de gok op een plekje bij de supermarkt....?

We wagen de gok....

Maar voor we in de auto stappen komt Annet op het idee dat ze nieuwe sloffen nodig heeft....

Dan toch nog maar eerst even naar de schoenenwinkel sjokken....

Sorry meneer die dacht een parkeerplekje te bemachtigen....

Niet zo boos kijken hoor.....

En laat ik nou, als Annet geslaagd is voor een paar comfortabele sloffen, een paar leuke witte wandellaarzen zien voor een prikkie....

Zo die gaan in mijn tas.... en nee mevrouw ik wens geen inlegzolen met voetbed en nee mevrouw ook geen spray tegen de regen....

Nee, de doos hoef ik ook niet én geen tasje en hou dat verrekte bonnetje ook maar... pffft....

Op zoek naar parkeerplek twee....

Ik slinger de volle rijen door en net als ik de derde rij in wel rijden gebaart er iemand dat hij weg wil rijden....

Ook hij zet andere auto's klem en laat ons zo de plek inrijden....

Mazzel nummer drie vandaag....

Maar ik zal je toch zeggen dat je dan gewoon de knollen al op hebt van áááál die mensen en áááál die geluiden en áááál die door elkaar heen rijdende auto's....

We zijn dan ook zo de winkel door.... waar zelfs het brood al op is.....

"Het is vandaag niet aan te slepen" hoor ik in goed Nederlands zeggen.....

En ik wil nog maar één ding.... weg hier....

Gelukkig is Annet dat roerend met me eens....

En als ik dan tijdens het invouwen van de rollator ook nog mijn vinger ertussen en er niet meer uit krijg, heb ik het helemaal gehad....

Kom maar op met die geluksvogel die op mijn parkeerplek wil staan....

Maar goed....dan zit je goed en wel (nou ja met kloppende vinger) weer rustig in met z'n tweeën in je auto..... en dan hoor ik mezelf zeggen.....

"Ik ga nog wel even benzine tanken hoor Annet"......

Maar tegelijkertijd denk ik wat ik Annet hardop hoor zeggen "als het daar dan maar niet zo druk is".....

En hoe hebben we ook kunnen hopen dat het dáár niet druk zou zijn.....

Erger nog.... twee toevoerwegen staan helemaal vast....

Het wemelt van de gele kentekenborden....

Iedereen wil goedkoop tanken.... al staan ze dik anderhalf uur in de file en dan nog een dik uur in de rij voor de pomp bereikt is....

En dan moet je weten dat het betreffende tankstation 14 pompen heeft.....

Nee, besluit ik..... dit ga ik niet doen.....

Dan maar dertig cent duurder in Nederland....

Als ik hier in ga staan ben ik nooit voor

'beste zangers', laat staan vóór het eten thuis.... en het is mijn beurt om te koken......

Met alle macht probeer ik de rijen en rijen en rijen en nog veel meer rijen auto's te passeren en beland in de file richting Nijmegen....

Maar alles beter dan zeker twee uur voor een pompstation te gaan staan wachten.....

Murw rijden we naar huis.....

Te overprikkeld om nog maar één zinnig woord teveel met elkaar te wisselen.....

Gezellig een dagje Duitsland..... hoe kom je op zo'n idee....