 |
| Een leuk waarderings cadeau van een ouder) |
Dag van:
En wat doet een juf die alle ' to do' vinkjes de avond ervoor afgevinkt heeft.....?
Juist..... haar mail openen en zien dat er alwéér een GGZ jeugdpsychiatrie vragenlijst in haar email zit en die dus invullen.....
Het klassenteam kijkt elkaar lachend aan...."we dachten dat jij klaar was" zeggen ze plagend.....
'Bijna', antwoord ik knipogend en beantwoord de laatste vraag.....
Dan klik ik op verzenden..........en hoe groot dan de hilariteit om mij heen is, als ik met grote ogen zeg "hij geeft aan 'door naar de volgende vragenlijst'"....
Enfin.... een mooi voorbeeld dus van het feit dat je werk eigenijk nooit af is.....
Het woordje 'klaar' is slechts een illusie tot je je laatste adem uitblaast..... en zelfs dan vraag ik me nog af of het klaar is.....
Om half vijf is voor mij in ieder geval deze werkdag weer klaar, en begin ik met een vreemd gevoel aan mijn weekend.....
Een weekend zonder extra werkzaamheden en tijd voor eigen dingen.....
Wat was dat ook alweer 'eigen dingen'....????
Nou, dat zal ik jullie vertellen.....
Sinds mijn lieftallige wederhelft heeft ontdekt dat hij koken leuk vindt, zie ik de keuken amper nog....
Het enige dat mij met de keuken verbindt is het Senseo apparaat voor een kop koffie....
Ook vanavond staat er bij thuiskomst een heerlijke 'Hello Willem' maaltijd dampend op het aanrecht op me te wachten.....
Toch mis ik mijn keuken best wel, want koken vind ik zelf ook heel leuk....
Maar oké, ik ben zeker niet ondankbaar voor Willems inzet.....
Ik weet alleen wel opeens waarmee ik als allereerste mijn eerste vrijetijd ga vullen.....
Had ik immers niet weken geleden al de appels uit mijn boom geoogst.....
En gaf Willem laatst niet aan dat er al een paar in de schuur aan het rotten waren....
Eeuwig zonde.....
Ander jaren had ik al wel tien appeltaarten voor de hele buurt gebakken....
Willem vraagt me al weken om een appeltaart van eigen appels....
En ik beloof al weken dat heus te gaan doen, als ik tijd heb.....
En kijk aan...... ik heb tijd.....
Ik ga een appeltaart bakken....!!!!
Appels uit de schuur en meteen de rotte er
maar uithalen....
maar uithalen....
Appeltaart mix uit de kast....
Roomboter, 1 ei, rozijnen, kaneelsuiker..... en ik ben vandaag te eigenwijs om Willem te vragen de appels te schillen..... hij heeft al genoeg gedaan de afgelopen tijd.....
Ik pijnig dus mijn handen door zelf te schillen....
Ik snij de appels in partjes, rozijnen, kaneelsuiker erdoor..... dat is één....
Appeltaart mix in de kom, 175 gram roomboter, 3/4 van het geklopte ei, en kneden maar.....
Springvorm invetten..... en hupsakee....
Deeg in de vorm, appels erin (OEPS veel te veel appels).... rest deeg er netjes op, in ruitvorm, en besmeuren met het restant ei.....
In de oven.....60 minuten....180 graden..... een kind kan de was doen.....
En nu maar wachten op het resultaat....
Wachten met een eeuwig en altijd ongeduldig Willem, zeker in een huis dat naar appeltaart begint te ruiken.....
Echt hoor.... op zulke momenten heeft Willem alle gevoel voor tijdsbesef verloren....
Ongeveer om de tien minuten gaat het, gelijk een kind in een auto, van "hoe lang nog?".....
En dat heb ik dus in dat uur 6x moeten horen...
De laatste keer gelukkig 12 seconden voor het ping van de oven ging....
En meen je dan dat meneer even kan wachten....?
Welnee.... die verbrand nog liever zijn kakement......
Gevolg.....?
Van de warmte een uit elkaar gevallen stuk appeltaart op het bordje van meneer, en de eerste hap nog geen 7 seconden nadat ik de appeltaart op 
het aanrecht had staan en de springvorm verwijderd had....
het aanrecht had staan en de springvorm verwijderd had....
Maar wat boeit het.....
In zijn stoel zit een overgelukkige echtgenoot die eindelijk beloond wordt na zo'n zes weken de keukenprins te hebben uitgehangen.....
Tja.... en daar doe je het voor.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten