Dag van:
Ze bestaan echt..... dagen met een gouden randje.....
Vandaag in de klas al, waar we met het hele klassenteam fantastische observaties deelden..... gewoon omdat de dag zich daarvoor leende.....
Eyeopeners deelden met professionals van het werkveld..... want wat is het toch heerlijk om verdieping van je vak en kijk op dingen mee te krijgen van mensen die daarvoor doorgeleerd hebben.....
Vandaag een super sfeertje in de klas én na afloop nog fijn kunnen sparren en napraten over de leerlingen en de ervaringen van vandaag.....
Alleen dit was al een gouden randje waard.....
Tot laat op school blijven.... geen straf, want ik heb lekker even wat administratie kunnen wegwerken......
Maar ook noodzaak want om half zes stond er een etentje gepland met een team verpleegsters en zorgondersteuners waar ik twee en een half jaar mee mocht samenwerken....
En omdat mijn groep nu pinguïns heet en al die jaren daarvoor 'vlinders', noemden we het de avond van de stervende vlinder......
Voor allemaal had ik al eerder een klein flesje in de vorm van een hart gekocht..... daarbij glitters (och ik heb daar zo'n hekel aan) om het flesje mee te vullen, en een piepklein opgerold velletje papier met een persoonlijk bedankje erop.....
Het vormde trouwens de enige smet op de avond want één van de flesjes ging in mijn tas open en dat betekende dus een glitterravage in mijn tas.....
Nu weet ik ook weer eens en voor altijd waarom ik een hekel aan glitters heb.....
Om half zes stonden we allemaal bij 'the Roadhouse'.......
Unieke recepten in de authentieke sfeer van een echt Amerikaans Roadhouse...... met bij de ingang een echte Amerikaanse schoolbus twee Amerikaanse politiewagens die de hele dag aan staan met hun zwaailichten.... het geluid moet je er zelf bij bedenken.....
En dat doen we dus maar even niet....
Al drie weken zijn we inmiddels allemaal weer een nieuwe weg ingeslagen en het is dan ook heerlijk elkaar weer te zien....
Twee en een half jaar zes uur per dag samen in één ruimte, samenwerken, lief en leed delen en naar elkaar toegegroeid te zijn is natuurlijk ook niet zomaar iets......
En lief en leed was er.....
Scheidingen, miskramen, sterfgevallen, huwelijksaanzoeken, ziektes, operaties, feestjes, zwangerschap, zorgen, toekomstplannen.... verdriet en vreugde, we voelden het allemaal aan....
En al zullen we elkaar niet vergeten of uit het oog verliezen, dit alles verdiende toch écht een waardige afsluiting.....
We zitten nog geen paar minuten aan tafel of we
hebben alweer de grootste lol, maar gooien ook de diepste zieleroerselen op tafel.....
hebben alweer de grootste lol, maar gooien ook de diepste zieleroerselen op tafel.....
Prachtige gesprekken....over levensvragen of gras bij de buren altijd groener is...... of je ongelukkig voelen áltijd aan een relatie ligt of dat het misschien ook andere redenen kan hebben....
Over pijn die vrouwen kunnen ervaren en over verschillende levensfasen in een vrouwenleven......
Over het opvoeden van kinderen in deze tijd....
Over verdriet dat kinderen je kunnen doen en dus ook over loyaliteit en onvoorwaardelijke liefde....
Lang geleden dat ik zulke vrouwengesprekken gevoerd heb....
Lang geleden dat zoveel verschillende ervaringen en meningen elkaar tóch wisten te vinden en op één punt uitkwamen....
We zitten lang na....
En zelfs als we allang buiten staan, de onweer om ons heen knalt en bliksemt en de feestvreugde van oh zo blije Vitesse supporters in de stad omdat hun Vitesse terug is bij het profvoetbal, bij Papendal nog te horen is.... staan wij nog na te praten.....
En dan kan ik eigenijk nooit goed complimentjes ontvangen..... puur omdat ik vind dat je nooit alleen iets teweeg brengt maar er altijd een wederkerigheid of wisselwerking is...... maar dan raak ik toch even ontroerd vanavond als ik als reactie krijg " Liefde spat er van af!! Bedankt wampie voor het zijn van het gouden draadje die ons, met elkaar verbindt"....
Verbinding maken..... ja, dat doe ik nou, vaak te onbewust misschien, zó graag.....
Verbinding tussen mensen die verder gaat dan praten; maar waar het draait om wederzijds begrip, empathie, en het voelen van deel uitmaken van iets groters...... van mét elkaar en samen sterk.....
Jezelf kunnen zijn, je echte emoties en passies delen; mensen die zich aangetrokken voelen tot oprechte mensen.
Begrip tonen en proberen de gevoelens en behoeften van de ander te begrijpen en te erkennen.....zonder angst voor oordeel of afwijzing......
Open communiceren, je ware emoties delen, actief luisteren, en een veilige omgeving te bieden waarin mensen zich gezien, gehoord, en gewaardeerd voelen......
Net zo goed als dat er verschillen zijn tussen mensen, zijn er ook overeekomsten.....
Verbinding maakt de wereld zo veel mooier.....
En weer tekende ik een gouden randje vandaag... dit keer om de avond.....
Dank dank alle acht voor 2,5 geweldige jaren, voor het delen van lief en leed, voor wie jullie zijn en voor altijd in mijn hart zitten......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten