Dag van:
Er zijn kleuterjuffen die met zachte stem uitleggen dat geel en blauw samen groen wordt.......
Ik noem maar even een willekeurige voorbeeld hoor......
En er is die juf die eigenwijzer is dan sommige van haar leerlingen.....
Soms is dat namelijk wel handig.....
Die juf weet zogenaamd niet alleen alles..... ze weet het ook beter.....vooral bij leerlingen die dan zo heerlijk ondeugend het wagen om lekker niet te doen wat jij wil...... of om het nét even anders te doen.....
'(Alles voor de aandacht', denk ik dan maar gniffelend).....
Zeg maar van die kleuters die al met een ondeugende grijns binnen komen, je op een olijk uitdagende manier aankijken met een blik van 'pak jij even lekker zelf vandaag die rugtas van mij uit want ik vertik het '......
Het enige wat je dan doet is er even de tijd voor nemen want...... deze juf is namelijk eigenwijzer dan welke leerling dan ook......
En vandaag is groen oranje....
Oeps, en dat had hij nou net even vanmorgen anders bedacht.....
En deze juf ging er nog eens even lekker voor zitten ook...... in jouw testje van grensverlegging heb ik wel zin, dacht ik zo......
En hij.....?
Hij ging er ook eens even voor zitten, maar dan op de grond, echter oeps....... mijn handen waren sneller dan de tijd die hij had om zijn billen de grond te laten raken....
Jij eigenwijs.... ik eigenwijzer.... maar wel blijven mooi staan.....
Pak je de tas nog even uit voor we weer naar huis gaan, voeg ik aan 'de lift omhoog' toe... .
Weer gebeurt een tijdje niets, behalve dan dat twee ogen tussen de prachtigste wimpers door af en toe voorzichtig schuin mijn kant opkijken on te zien hoe mijn vlag erbij staat.....
Nou geloof me..... die wappert hoog in top.....
Maar ik heb ook zo mijn eigen 'wetenschappelijke' of ervaringsdeskundige inzichten.......
Zeg maar zoiets als dat de bodem van mijn trucendoos nog niet in zicht.....
Kinderen hebben humor, zeker deze grensverleggende hoofdpersoon in kwestie en ze groeien niet van eten, maar van complimentjes.......(neem deze opmerking met een korreltje ironie)......
En bij de eerstvolgende prachtige oogopslag zeg ik geveinsd gemeend 'wat ben jij goed bezig'......!!!!!!!
En ik blijf nog even tien minuten achter hem zitten....
"Oooooh, zeg ik dan met alle wijsheid die ik op dat moment in pacht heb...... je handjes zijn vandaag kapot..... dat is nou jammer, maar tja dat kan wel eens gebeuren hè"....
Hij bekijkt zijn handjes.....
"Weet je wat..... ik doe je tas wel even open"....
Och jee..... zo'n behulpzame juf daar had hij nou al helemaal niet op gerekend....
Komt dat even slecht uit......
Maar ik raak op dreef....
"Hè gatsie, mama heeft geen broodtrommel in je tas gedaan..... en oooooh ze is je drinken ook al vergeten"....... en ik rits de rugtas weer dicht....
"Hang hem dan maar leeg op aan de kapstok, dat mag vandaag ook", poch ik door......
Nu breken helemaal zijn orthopedisch aangepaste schoenen.....
Deze juf zal toch geen gelijk hebben....????
Die tas was niet voor niks toch zwaar toen hij hem uit de taxibus op zijn rug hees en hem de ellenlange gang door naar de klas torste.....
Ik zie voorzichtig een handje naar de rits gaan.....
Nu even net doen alsof ik niet kijk.....
En ja hoor… daar ging-ie.......heel langzaam, millimeter voor millimeter, gaat de rits open...... in het volste vertrouwen dat ik het niet zie.....
Met een gezicht vol theatrale ernst kijkt hij even de tas in, alsof hij de inhoud voor het eerst ziet........ en hij heus wel gelijk heeft.... er zit éééécht wel een broodtrommel in......
En dan......triomfantelijk..... haalt hij zijn broodtrommel eruit......alsof hij wilde zeggen: zie je wel, juf, ik wist al die tijd wat ik deed...... jij zit er ook wel eens naast.....
"Nou ja zeg, zeg ik verbaasd, moet ik de volgende keer toch mijn bril maar even opzetten"......
En me van de domme houdend ga ik verder ........“tjonge, heb je tóch een broodtrommel bij je..... dat is ook wat".......
En daar zitten we dan: twee eigenwijze zielen, allebei even overtuigd van ons gelijk.......
Alleen het verschil is: hij heeft tenminste een broodtrommel als bewijs.......
En als we samen op de gang staan om het mandje waarin de inhoud van zijn tas zit, op te bergen, draait hij zich om..... schiet in een onbedaarlijk ondeugend lieve lach en steekt zijn kleine duim naar me op.....
Juist vent..... wij begrijpen elkaar...... en ik hoop voor de rest van de dag ook.....
Soms leer je in de klas dat het nooit een kwestie van winnen is.......winnen ook helemaal niet nodig is.......zolang je maar kunt lachen om wie het slimst en eigenwijste dacht te zijn.......
(Nou ja.... ik dus)....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten