Gelukkig... ik heb geslapen...
Willem maakt me zelfs wakker omdat het tijd is
Tijd voor wat denk ik nog terwijl ik uit bed stap en me aankleed
Vijf weken geleden stond van het een op het andere moment mijn leven op zijn kop
Een paar weken daarvoor schreef ik nog vrolijke vakantie verhalen en gepassioneerde verhalen over mijn werk vol liefde en blijheid
Een paar werken geleden genoot ik van alles wat het leven te bieden had
Stormen doorstaan en zeeën bedwongen.... blij met alle kleine dingen die voor mij van veel grotere waarde waren dan menigeen zou kunnen denken of weten
Dat het leven niet alleen een roze wolk was wist ik immers allang en dat het niet altijd rozengeur is en zal zijn wist ik ook
Maar.... dat van de ene op de andere dag.... uit het niets... zonder enige aankondiging... een mens je leven zo stuk kan maken.... nee.... dat wist ik niet
Van.... als je huwelijk stuk loopt zie je dat aankomen
Als er ruzie komt voel je dat
Als er moeilijke tijden aanbreken dan heb je de seintjes allang doorgekregen...
Maar het ene moment nog lachend rond lopen...veilig genietend van alles om je heen en het volgende moment stuk zijn door wat een mens vol afgunst je aan kan doen zo erg dat het je leven verwoest... nee.. nee.... daar kan niemand op bedacht of voorbereid zijn
Van.... en toch overkwam het mij...
Van dé een op de andere seconde is alles een zwart gat om je heen
In een fractie van een seconde is je leven veranderd
Van... en ik kan me ineens voorstellen wat het moet zijn als je uit het niets te horen krijgt dat een dierbare is overleden
S Morgens nog vrolijk gedag gezegd en dan ineens....
Of wat het moet zijn als je in een aanslag of ramp terecht komt
Mensen die dan zeggen...'er was een leven voor het gebeurde en er is een leven na het gebeurde'
Van.... zo voelt dat voor mij nu ook
En omdat ik netjes wil blijven en niet hetzelfde wil doen als mij nu is aangedaan, vertel ik niet de details van wat mij gebeurde
Maar wat valt me dat moeilijk...
Van en vandaag heb ik het zoveelste, voor mij, moeilijke gesprek....
In een voor mij bedreigende omgeving
Van.... en als ik binnenkom voel ik voor de zoveelste keer de tranen opkomen...
Wat is er nu weer bedacht?
Wat krijg ik nu weer over me heen?
En natuurlijk kun je je verweren..
En natuurlijk doe ik dat en weerleg elk woord
En ja... ik voel en ik zie ook de worsteling soms aan de andere kant van de tafel... en de twijfel...en ik begrijp dat.... zelfs dat doe ik ja...
En zoals ik ben zou ik die ander willen 'helpen' .. maar ik heb beloofd voor mezelf op te komen
Ik ben alleen zo vleugellam geslagen...
Dat waar het om gaat is allang los gelaten.... er komt steeds meer bij... nieuw bij.... uitvergroot... uit verband getrokken.... onwaar....
Ik laat nieuw bedachte en gezochte onwaarheden over me heen komen
En denk aan die ene mens die zoiets een ander aan kan doen en daarvoor weer anderen gebruikt
Niet door mij... maar door eigen toedoen...
En weer verweer ik mij en weer kan ik alles met een tegen antwoord weerleggen
Maar het helpt niet......
Dé machtsverhoudingen kloppen immers niet....
En wat zou helpen trekt een beerput los en neemt mensen mee die er net als ik niet om gevraagd hebben en mensen die er niks mee te maken hebben
Van.... en dat is mijn dilemma
Zo zeker .... absoluut zeker weten dat alles wat die ene, of misschien twee mensen, je aandoen niet klopt, de gevolgen daarvan ongekend erg zijn en zelf het een ander niet aan willen doen, terwijl ik weet dat er mensen genoeg zijn die me zouden steunen en min versie van het verhaal dubbel en dwars zullen bevestigen
Omdat ik weet hoe die anderen erover denken...
Belangen.... belangen.... het hogere doel....het hamert weer eens in mijn hoofd...
Van.... maar nu ben ik op.. ik wil niet denken.... ik wil niet voelen....
Al weet ik dat het weer over zal gaan... het zal voor mij nooit meer zo zijn als het was...
Ik kan niet meer.... ongelofelijk... onbegrijpelijk... onverdiend......horror verhaal... alsof ik straks wakker word uit een hele nare droom.... alsof dit niet kan en niet bestaat...
Jaren en jaren en jaren niks aan de hand en alles goed en zomaar ineens alles aan de hand en niets dat meer deugd
Opdraaien voor een niet kloppend eenzijdig verhaal van één iemand of twee... vol afgunst...en voor missers van anderen...én belangen
Van.... en ik sta op... letterlijk MACHTeloos..
Iedere vezel in mijn lijf voelt zich neergesabeld en nietig
En hoe mijn ongelofelijk lieve en in mij gelovende achterban ook probeert me weer 'overeind te helpen'.... dit is niet te bevatten dat het kan gebeuren...
Onrecht... onrecht... zinloos... zielig.... misselijkmakend.... dreunt de motor van mijn auto als ik na een rondje lopen om tot rust te komen, even later de parkeergarage uitrijdt
Wát heb je toch ontzettend lege mensen .... die anderen voor hun kar spannen.... die als sluipmoordenaars hun moment afwachten... omdat het leven ze niets anders te bieden heeft..
Zielig... triest... en die gedachte helpt me...
Dat je weliswaar de dupe kan zijn maar dat het uiteindelijk meer zegt over de mensen die het veroorzaken dan over jou die het overkomt...
Betrokkenheid, warmte, hartelijkheid, passie, openheid, enthousiasme, vrolijkheid zijn geen slechte eigenschappen....
Óók niet als mensen ze als slecht bestempelen door er foute verhalen aan te verbinden....
Zelfs niet als ze uit de context worden gehaald en uit hun verband gerukt worden
Waarbij ik wil aantekenen dat ikzelf ook dondersgoed weet dat dit mijn valkuilen kunnen zijn
Jaloezie en kwaadsprekerij daarentegen zijn dat wel
Die eigenschappen zijn nooit recht te praten
Dan belt mijn zus... ze is trots dat ik ondanks emotie scherp van geest bleef en de boel steeds weerlegde... en ze is boos...
Scheefgetrokken verhoudingen gaat aanhalen
Juridische stappen gaat benoemen
En ik heb nu even geen verweer en laat haar begaan...
Van.... mijn vriendin die op de dijk fietst naar haar werk, ziet me rijden
Ik hoor de telefoon overgaan, zet de auto neer (Ja ja heus) en zie haar naam in het display staan
'Zo, zegt ze, jij bent kwaad.... ik zie je net voorbij sjeezen...
Gelukkig.... ik lach weer een beetje.... gek dinnetje van me.....wat kent ze me goed
Van... thuis gaat onophoudelijk de telefoon... en als ik voor de zesde keer mijn verhaal verteld heb, ben ik doodop...
Er is één iemand die ik nog wil mailen omdat die uiteindelijk recht heeft op het ware een hele verhaal en ik weet dat er integer mee wordt om gegaan....
En dat gebeurd ook zie ik als ik al snel antwoord terug heb
Van.... en nu eten koken want Willem is net binnen met dochter Babeth...
Zoiets van.....ooooooh hemeltje dat is waar ook, die woont hier twee weken omdat ze stage loopt bij Babs op de dierenopvang en aansluitend herfstvakantie heeft...
Pfieuw... ik heb gelukkig genoeg eten gehaald
Wat stom dat me dat door de bol is geschoten... stom maar begrijpelijk stom
En wel gezellig weer zo'n dametje tijdelijk in huis...
Ik heb 100 vragen over de stage en Babs daar natuurlijk
Ik schrijf het verslag... mijn versie van het gesprek van vandaag nog op voor mijn zus, mail mijn coach en....
Van.... nu proberen te ontspannen
Languit op bed (want Willem kijkt natuuuuuurlijk weer Netflix) kijk ik lekker naar mijn eigen dokter Tinus
Wat kan het leven toch ook heerlijk 'simpel gecompliceerd' zijn...
En....... wat kan het toch ook heerlijk altijd weer goed aflopen....
Van... dat had ik even nodig..
Gewoon... dat simpele.. dat knusse....
Een politieagent die nodig uit de kast moet komen..
Een patatkraamhouder zonder vergunning
Een straatmuzikant met een piep in zijn oor en een blinde zigeuneres aan zijn zijde
En een hoogbegaafde, bij het autistische af zijnde en dus sociaal stuntelige dokter Tinus met slaapproblemen
Aijaijai... ik geniet weer een beetje... in de zin van genieten van na het gebeurde... anders genieten dus...
Van.... met mijn armen onder mijn hoofd lig ik na afloop weer te peinzen....
Ik geef het de tijd....
Laat ik dit nooit vergeten.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten