Ik weet nog dat ik op en van mijn verjaardagen daarom van mijn moeder een sieraad mocht uitzoeken en het bedeltje van een 13 koos...
Ik ben natuurlijk op de 13e geboren (vrijdag de 13e nog wel) maar ook haalde ik mijn rijbewijs op de 13e...
Zo waren er nog meer data of zomaar getallen 13 die me geluk brachten....
In het bijzonder die 13e september in 2005 (waarbij, als die 2 en 5 optelt, het weer 7 wordt en dus ook geluk betekent volgens de boekjes.... Ik heb wat met getallen dus... al heb ik van rekenen dan weer geen verstand...)...
In meerdere opzichten betekende die 13e september veel....
Het bleef een houvast in zware tijden....waarin je zou denken dat 13 met het ongeluksgetal zou moeten zijn dan een geluksgetal....
Ik ben echter stier en dus koppig en hield vast aan het feit dat er ergens om de hoek ook geluk schuilde voor mij.....
Na jarenlang geterroriseerd te zijn door een meester op de lagere school (mijn ouders haalden mijn zus wel van school, maar ach Wampie hoefde nog maar 2 jaar dus die zat het wel uit... en mijn zusje kon leren als de beste...."kijk, je zus kan het wel!"), had ik een enorme faalangst ontwikkeld....
Tegenwoordig zou je daarvoor een jaar of meer in therapie of kanjertraining moeten maar dat kenden ze toen nog niet....
Op school heerste nog lijfstraf, werd je voor straf voor een week een klas terug gezet, mocht de meester je nog vernederen terwijl je voorin de klas moest staan etc....
Het is dan ook niet onverwacht dat mijn hart mij al snel vertelde dat ik juf moest worden.... om ervoor te zorgen dat dit nooit maar dan ook nooit andere kinderen zou overkomen....
In ieder geval niet als ze bij mij in de klas kwamen....
Van.... het had zoveel impact dat ik alle proefwerken verknalde terwijl ik leerde en leerde en leerde....
Het bonkte in mijn hoofd... je bent dom. . je kan het toch niet...
Zelfs toen ik bij een hele aardige meneer huiswerk bijles kreeg... en hij zei dat ik wel tienen kon halen zo goed als ik het allemaal kende, toen nog haalde ik tijdens het proefwerk of de schriftelijke overhoring een 1.... hooguit een 4....
Van... bang... bang. ..
En dus naar een andere middelbare school... de IVO waar je individueel les kreeg en je zelf je toetsen kon bepalen...
Twee maagzweren verder (Ik was toen 14 en 16) haalde ik mijn examen....
Maar ik moest door. . ik wilde juf worden!!!!
Zo ging ik naar de Kleuterkweek zoals dat toen heette.... maar tijdens de examens overviel me dezelfde ellende.... black out.... totaal niets meer kunnen.... dat verlamde gevoel.... dat compleet lege hoofd..... enkel alles gevuld met angst...
Van... ik kreeg een herkansing omdat ik doorging met mijn diploma voor leerkracht voor de basisschool....
En ik haalde het... hakken over de sloot.....en vooral op basis van prima werkstuk cijfers en een top cijfer voor mijn onderzoek en stage....diploma op zak! ..... en direct een baan.... als hoofd van een kleuterschool nog wel.....(en mini klein schooltje hoor)
Nooit... nooit meer wilde ik naar school... voor mezelf dan......
Tot op de dag van vandaag heb ik er soms nog nachtmerries van....
Dan maar dom, bang en onzeker op dat gebied door het leven...
In de klas was ik veilig. . en ieder kind ook......
Maar een mens wordt ouder.... en wijzer..... en ik wilde zo graag alles uit mijn vak halen wat erin zit.... en mijn kwaliteiten verder ontwikkelen.....
Geen kind kon namelijk te moeilijk zijn of het had/ heeft en plekje in mijn hart....
Al snel had school dat ook door en zo kregen wij in onze de klas regelmatig " de extra speciale" gevallen....
Ik zou/ zal nooit "nee" zeggen....
Wat niét impliceert dat het mij/ ons (want samenwerking met je klassenteam is dan erg belangrijk) ook altijd lukt....(och, over die ervaringen daar kan ik ook boeken over schrijven).....
Van.. ergo... ik wilde gedragsspecialist worden en.... ik wilde mijn speciale akte halen. ..
Maar dan moest ik dus weer de schoolbanken in....
Oei... waar heb ik getwijfeld. . gejankt... gewikt en gewogen.... maar mijn drijfveer won...
En zo gaf ik me op voor de (eerst) driejarige opleiding.... dat dit er 4 werden omdat ik daarna ook mijn Master haalde, was toen nog ondenkbaar....
Van... gaande de jaren na mijn scheiding heb ik wel mijzelf leren kennen.... hoe overkomt je zoiets als wat er in je jeugd thuis gebeurde, op de lagere school gebeurde, in je huwelijk gebeurde.....
Je wilt het kinderen besparen maar zelf overkomt het je keer op keer....
Wat heb ik hard aan mezelf gewerkt... en wat heeft de studie mij daar later veel bij geholpen met alle zelfreflectie modellen....
Van..... alleen, een toekomst staat zelden of nooit vast....
Ik begon gevolgen van oud zeer te herkennen en er wat mee te doen... of soms ook niet...
Ik ontwikkelde door.... en soms stond ik heerlijk even stil...
Van..... en zo kwam er weer eens zo'n 13e aan.....
De 13e september 2005... mijn derde leerjaar....
We waren net begonnen met het kennismakingsrondje in de eerste les.....
Elk jaar kende weer nieuwe studenten...
En daar ging de deur open en een olijk gezicht stak zijn hoofd om de deur....
"Je bent te laat" zei de docent nog even dubbelop....(weer zo'n sukkel van een docent dacht ik... mensen komen niet expres te laat.... hooguit wat later).....
De olijkerd ging zitten en legde de chaos uit zijn tas op tafel.....
Van. .. hoe dan ook.... mijn interesse was gewekt.... hij maakte indruk...
Maar.... voor mij nooit meer een man, dus gewoon maar lekker mee kletsen...
En te vertellen had hij veel.... en zinnig.... en mooi...
Van..... maar toch.... nooit meer een man......
De tussenliggende worsteling in mij... in hem.... zal ik jullie besparen.... maar.... nu na 13 jaar zijn we nog bij elkaar.....
31 januari vieren we zelfs dat we 12/5 jaar een relatie hebben....
Van... en nee over rozen ging en gaat het soms niet... maar zeg nou zelf... bij jullie wel dan...?
Van.... iets met mediawijsheid en overleg over een ouderavond op een school voor voortgezet onderwijs.... even omschakelen dus....
En dat terwijl de ouderavond over een paar uurtjes begint....
Mijn hersenen draaien vandaag om de haverklap180 graden..... en schakelen van versnelling 1 direct door naar 5 en weer in z'n achteruit....
Ware ik een fluitketel dan kon ik even stoom afblazen.... maar al zijn wij vrouwen van vele markten thuis, de fluitketel in mij ben ik nog niet tegengekomen....
Van... een succesvolle ouderavond.....
Louter tevreden gezichten.... en 1 verbaasde maar oh zo blije toen ik met "kalinichta" afscheid nam van iemand met de Griekse nationaliteit....
Tja... vakantie woorden komen nog eens van pas....
Van... oh ja.... dit leerde ik vandaag ook nog....
Iets met altijd jezelf blijven.... hoe moeilijk ook.... want wie ben je....
Maar goéd... zover was ik dan al wel na al die jaren....
Hoezeer een mens zich in diverse omgevingen of in verschillende situaties, kan aanpassen.... je kern blijft altijd bij je...
Blijft die dat niet dan val je al snel door de mand.....
Aangezien ik behoorlijk in mijn kern leef.... wat me niet altijd even goed van pas komt natuurlijk.... want gut wanneer leer ik nou eens nog eerder nee zeggen..... waarom moet ik van mezelf altijd voor anderen klaar staan.... wat is nou tóch het nut van eigenwijzigheid...... ben ik behoorlijk congruent in wie ik ben....
Jezelf blijven dus.... wat sommige anderen mensen ook over je vertellen. . wat weer voor beeldvorming bij anderen zorgt...
Uiteindelijk werpt dat jezelf blijven zijn vruchten af....
Ach.... mensen houden zo van verhalen.... liefst slechte verhalen.... roddels....(ze lijken er dan zelf vaak zoveel beter onder)...
En verhalen doen altijd de ronde...
Sommige mensen zijn in het aanhoren, rondstrooien of aanwakkeren daarvan vatbaarder dan anderen om zulke verhalen te geloven...
Vooral over de mensen die hun kop boven het maïsveld uitsteken of kwaliteiten bezitten die ze zelf eigenlijk ook zo graag hadden willen hebben.....
Vandaag overkwam me zo'n moment van oogsten ....toen iemand naar me toe kwam en zei...."eigenlijk kloppen die verhalen die ze over jou vertellen, helemaal niet want je bent een hartstikke leuk en eerlijk mens, met het hart op de goede plaats"....
Bam!!!! ..... die kwam binnen...
En...."Ik wil je toch even zeggen dat het me spijt dat ik naar die roddels geluisterd heb"....
Van.... sta je dan met je mond vol tanden of niet....? ikke wel dus....!
En met een dom..."dank je wel... ja... euh... ach.... lief van je.... ik ben nou eenmaal wie ik ben".... beantwoordde ik de zo loyale opmerking van degene tegenover mij....
Van.... en dat wilde ik dus nog even kwijt op de late avond.... dat gewoon jezelf blijven, wat er ook gebeurd, toch altijd nog het beste is.....waarvan akte...(die ik niet met een voor gezien maar met een vetgedrukt akkoord onderteken!!)
Wat een dag weer... die dertiende vandaag....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten