25 april 2020

Dag van:

Wakker worden met weinig vooruitzicht...
Het breekt wel een heel klein beetje op nu hoor...
Niet meer kunnen gaan en staan waar je wilt...
Althans.. niet meer zoals vroeger..
Moet je mij horen....'vroeger'....
Maar het is wel zo...
In anderhalve maand maakte we geschiedenis voor een eeuwigheid...
En pas als het vaccin er is kunnen we het misschien écht afsluiten...
Zo ineens zaten we er middenin...
Met als enige voorbereiding dat je hoorde dat er in China en ernstig gevaarlijk virus heerste...
Nog niet wetend dat dit de hele wereld zou gaan treffen.... en een pandemie zou gaan  heten...
Hoe naïef waren we...
Van... vandaag is zo'n dag dat je van alles zou willen ondernemen...
Naar de kleinkinderen gaan....
Of...over de boulevard van Scheveningen wandelen... deel uitmaken van de bedrijvigheid daar.... een strandwandeling maken.... en dan heerlijk met een glas rosé in een loungeachtige strandstoel zakken... de zon op je gezicht...genieten...
Koffers pakken en voorbereidingen treffen voor de reis naar Kos....

Cadeautjes kopen voor onze lieve vrienden daar....
Piekeren of je nou wel of niet die witte of die blauwe jurk zal meenemen... en toch maar dat vestje voor de avonden...
In mei kunnen de avonden daar best nog afkoelen....
Van... maar het is niks van dat al...
Er valt niks te ondernemen...
Veel is dicht... afgesloten....de rest gebied afstand....
En het is ook goed om thuis te zijn hoor...
Gezinnen komen elkaar weer tegen...
En dan kan het twee kanten uit hè...
Of er ontstaan vette ruzies.... scheidingen... je raakt op elkaar uitgekeken...
Of je groeit dichter naar elkaar... baby boom straks.... hechter worden....gezinsleven oppakken zonder gehaast .....
Er zullen wel weer heel wat onderzoekjes, grafieken, tellingen etc gedaan worden na afloop van de crisis...
Na afloop.... welke afloop.... wanneer... hoe...
Van... en dan oppert Willem naar Duitsland te gaan...
Boodschappen doen en tanken...

Dus toch  iets ondernemen...
'Maar Benji moet mee hoor'...
Prima Willem... maar die mag niet in de winkels...
'Niet erg ....dan wandel ik wel wat '.....
Als Benji de auto ziet zet hij alle hondenhakken in het zand...
Met geen mogelijkheid de auto in te krijgen....
Optillen helpt...
Op naar Duitsland....
Van... en daar loopt Willem... terwijl ik de DM drogist inloop....
En daar loopt Willem nog....als ik de Kik, de Dachsman, de schoenenwinkel, de slager inloop...
En kijk... daar loopt Willem...als ik terugkom en dan nog de supermarkt in moet...
Een supermarkt met Duits strenge regels ten aanzien van de corona...
Dus rijen dik bij de kassa... voorzichtig langs de gangpaden...
Maar uiteindelijk heb ik dan alles....
Kijk... daar zit Willem.... knikkebollend in de auto....
Een slapende Benji op mijn stoel...
Maar direct wakker als ik het portier van de auto open doe om de boodschappen in te laden....
'De volgende keer ga ik toch maar mee de winkels in en laat Benji thuis'...
Goh... tjonge.. da's verrassend....

Dat had ik nou nog niet aan je gezicht gezien.... het viel er niet van af te lezen... hi hi...
Van... gezellig... onverwachts visite....
Fijne vrienden waarvan zij vandaag  nou net zo'n gevoel had als ik....
We steken het vuur in de vuurschaal aan....
We steken het vuur in de vuurpot aan...
Hapjes op tafel...
Moeder eend die haar kleintjes maar zich toe kwaakt....
En maar blijft kwaken als zich er maar eentje bij haar voegt...
De laatste van de acht jongen die ze had...
De op een na laatste is zojuist verslonden....
Arme moeder eend...
Ze kunnen niet tellen... denken wij... maar ze hebben dus feilloos door dat ze jongen mist...
Van... het wordt een heerlijke avond... met veel lol vooral...
Dat wat we nu het hardst nodig hebben...
Er worden mooie foto's gemaakt met hun nieuwe camera...

Brei adviezen uitgewisseld...
Moppen verteld....

En..... jawel.... onze tuinstoel wordt uit de sloot gevist....
Door een welwillende iets verderop wonende buurman met een bootje...één twee dochters die de stoel meeslepen...
Nog een hele onderneming...
Gevolg... stoel op onze vlonder... buurmans bootje dat vast zit en geen meter verder komt...
Dat wordt punteren....

Maar uiteindelijk schiet hij los....
Hij en nog een paar winden van meneer visite...
En ik wil niet weten wat ze daar vanavond gegeten hebben...
Welja Willem... doe jij ook even mee...
Vreemd toch dat er ineens geen eend met te bekennen is...
Zelfs niet de zoekende moeder eend...
Van..... de visite gaat...wij zakken  samen nog even door...
Tot het vuur smeult in de schaal... het laatste houtje in de vuurpot opgebrand is....en wij niet opgebrand maar weer opgeladen zijn....
Hoe zo'n dag zonder vooruitzichten toch een dag werd met volop terug kunnen blikken...
Ik hou ervan...
We hebben dát... én elkaar... hard nodig in deze tijd...