31 juli 2020

Dag van:

Je belde...
Ik zat op het trapje in mijn tuin.
Jij stond buiten voor jouw eeuwig lekkende schuifpuideuren.
We zagen dezelfde ster.
Uren kletsten we... ontwikkelend praten noemden we dat toen al.
Ik zou de volgende dag met mijn kinderen en kleinkinderen op vakantie gaan.
Jij zou je huis gaan schilderen.
We moesten eigenijk vroeg haar bed.
Maar we bleven maar kijken naar diezelfde ster.
En we bleven praten.
"Ik kom naar je toe" zei jij.
"Dat praat makkelijker!"
Je kwam...
En met je mee kwam beer.
"Dan kan je alle dagen in Disney Parijs aan me denken" vertelde je erbij toen je me hem gaf.
Beer was getuige van onze eerste kus.
En onder de ster, die we nu vanuit dezelfde richting zagen, werd het heel laat.
Pas in de vroege ochtend vertrokken we.
Jij naar de steigers, de verf en de kwast en ik van het dit sprookje naar de volgende.
En beer bleef.

Beer zat stevig vastgeknoopt aan mijn rugzak.
Beer was getuige van mijn tranen als ik je miste.
Beer was getuige van mijn lach als ik je aan de telefoon had.
Beer was getuige van een onwerkelijke werkelijkheid.
Dat was het begin....
Het begin van veertien prachtige, bewogen, turbulente, vasthoudende, loslatende, maar oh zo liefdevolle jaren.
Beer is er nog steeds...
Hij zit naast mijn bed op het nachtkastje.... al veertien jaar.
Beer blijft getuige...en kan heel wat verhalen vertellen.
Maar beer zegt niks.... en zwijgt...
Omdat wij weten....
Liefde is een werkwoord...
Misschien wel het mooiste werkwoord dat er bestaat.. ..
Voor langer nog dan de afgelopen veertien jaren....

Van... en zo lazen we elkaar elkaars liefdesverklaring, die we ieder jaar weer schrijven, om precies 12 uur 's nachts voor...
En natuurlijk was hij blij met zijn cadeau...
Het gedicht over hem op canvas...
Dat was zijn wens....
Van... en zo zaten we op de bank en bekeken de fotoalbums van de eerste jaren door...
Ik merk alleen dat ik moe en overprikkeld en te vol ben van alles...

Echt geven kan ik me niet...
Eerst maar eens een nachtje slapen....
Van .... wachten op de cameratas...
Die maar niet kwam...
En er nog steeds niet is...
Ik denk dat de coolblue fietser en hotred fietser is geworden en ergens onderweg oververhit is geraakt...
Maar weer mailen dan....
Maar balen doe ik er wel van...
Van... naar het Evidensia dierenziekenhuis met Bengel...
Zou het de laatste controle zijn...?
Ik vind haar zo snel ademen.....
We komen iets te vroeg maar Robert staat al klaar...
Nu de corona weer opkomt zijn de maatregelen daar verscherpt...
Iedereen draagt mondkapjes... er mag maar één persoon naar binnen... je handen moet je eerst ontsmetten....
Van.... ook Robert vindt de ademhaling te snel.....
Voor de rest klinkt alles best goed....
Hij neemt Bengel mee naar de röntgen afdeling...
Foto's maken...
En weer is Bengel meer opgeknapt...
Een modelkat noemt hij Bengel...
Zo lief... ze laat alles toe....
Toch is hij nog ongerust over de ademhaling...

Hij wil overleg met de radioloog....
Willem en ik wachten buiten...
Van... we wachten wel een half uur...
Maar de gesprekken zijn prima....
Willem heeft een mooi gesprek over honden en katten.... het heb van huisdieren en wat je ervoor over hebt.....
De mensen buiten zijn al 16.000 euro kwijt...
Waar doen wij nog mogelijk over denk ik ..
Het gaat ook over verlies en hij moet alsnog weer huilen om Bikkel....
Ik mag meekomen met Robert...
Hij vertrouwt het niet helemaal..... hij wil toch een longvocht functie ....of ik het daar mee eens ben....
Hij stelt nog wat vragen en aan het eind stelt hij vast dat Bets misschien toch een te grote stress factor vormt in deze situatie...
Ook omdat het Bengel hierdoor weerhoudt om binnen te komen...
Van... ook dat nog....
Waar vind ik een nieuw fijn lief huis voor Bets....?
Nog meer zorgen erbij.... toe maar weer....
Van... ik maak de afspraak voor de longvocht punctie... en dan blijkt de medicatie die Bengel nog nodig heeft op te zijn....
Het is een dolle boel als Robert en de assistentie wel 7 minuten naar een fiedelig muziekje moeten luisteren voor ze aan de beurt zijn bij de dierenarts die het medicijn misschien wel heeft....
We deinen met z'n allen mee op de muziek die door de luidspeaker van de telefoon klinkt....
Nog gekker wordt het als we eindelijk aan de beurt zijn en Robert te horen krijgt dat ze weliswaar de medicijnen hebben.... maar dan in een andere dosis...
Robert begint te rekenen...3/8 tablet moet ik dan toedienen....
Hoe haal ik uit 1 tablet in hemelsnaam 3/8 .....

Robert heeft tal van vraagtekens op z'n voorhoofd...
Het gaat me lukken zeg ik...
Ik heb een medicijn snijder thuis.... en ik ken mijn breuken....
Ik betaal... haal Willem en de kat op... en we vertrekken richting andere dierenarts in Duiven....
"We doen de ramen dicht en ik zet de airco aan" oppert Willem....
De wind begint zachtjes te waaien in de auto...
"Vind jij het al koel worden?" vraagt Willem na een tijdje...
Nou ja... ach... het waait een beetje.... maar verder....
Willem kijkt... hij snapt er niks van...
Het zou nu toch echt koel moeten worden...
Hij kijkt nog eens...
Ik kijk mee...
Hé... dat icoontje is toch van de verwarming...?
"Ik ben zo slecht in dat soort dingen hè... in de vorige auto zat de airco namelijk wel op deze plek..."

Enfin... andere knop.... en het wordt koeler...
Van... bij onze dierenarts willen ze natuurlijk als over Bengel weten...
Zij waren immers degenen die Bengel het eerst zo ziek zagen...
Dat Bengel nog leeft vinden ze echt een wonder...
Ja wij ook...
Van... weer gelach als ze vertellen dat Bengel 3/8 tablet moet hebben...
Nou... ik zal ze verbazen....
Van... en nu als een haas naar huis... om zes uur moeten we in ons restaurant zijn....
De honden moeten nog eten en uit...
Er moet nog omgekleed worden...
Van... omkleden...
"Goh Wampie... die polo die je laatst kocht.... die zit zo goed hè.... en die kleedt zo af.... dan zijn overhemden maar hobbezakken....
Ik wil eigenijk alleen nog polo's ....
(Je klomp breekt niet 1x per week als je een Willem in huis hebt)....

Van... op naar Bar Lekker..... volgens de recensies moet het daar bar lekker eten zijn....
Nou eens geen tapas of wok vreetschuur maar een restaurant die onze relatie eer aan doet....
Van... Huissen is sowieso al een leuk plaatsje....
En er is nog wel weekmarkt zelfs...
De terrasjes zitten vol...... de sfeer is goed....
In Bar Lekker worden we aller welkomst binnengehaald en naar de binnentuin geleid....
Het lijkt wel buitenland....
Iets met Italië.... of Frankrijk....
De mojito hibiscus smaakt hemels....
Van... we krijgen de menukaart....
"Wampie... het is hier vreselijk duur..."
Ja... nou en....
"Ja maar...."
Niks te jamaren.... zoek iets uit....
Van .... bediening doet ook wat aan de ambiance hoor....
Allemensen wat zijn ze hier bliksems goed opgeleid... lief... vriendelijk... en uitermate professioneel....
En voor het oog is het ook goed, vult Willem aan...
En daar heeft hij dan weer kijk op...
Er komt dus zo'n meisje aan tafel en ze begint uit te leggen hoe de kaart werkt...
Je kunt je laten verrassen... je kunt ook steeds andere smaaksensaties kiezen...
Van... we bekijken de kaart zorgvuldiger...
"Wampie... één smaaksensatie kost een vermogen.... en die smaaksensaties zijn van korte duur want ze liggen in een klein schaaltje...."

We kiezen dus voor het verrassingsmenu.... die van driegangen en niet van vier want ergens moet ik Willem toch ook tegemoetkomen in zijn zuinigheid....
De arme pensionada....
" Als ik dat allemaal zo zie Wampie, moet ik hierna naar de frietkraam"....
Ssssst Willem... niet zo hard....
Van.... weer komt er een alleraardigste serveerster...
Olijfcake... knoflook crème... amandel... en nog wat.....
We krijgen er een complete uitleg bij....
Het is een amuse....(van het huis gelukkig Willem... dus gratis)....
Van... nou ben ik van thuis uit heel wat gewend....
Ik zat met mijn ouders en zus elk weekend in een restaurant en soms doordeweeks ook...
Niet omdat mijn moeder slecht kookte... ze kookte heerlijk.... maar omdat mijn vader dat zo heerlijk vond...
En we aten altijd in de beste restaurants natuurijk.... niet bij een Mac of van de Valk of zo....
Maar deze amuse....ai ai ai.... wat een engeltje op je tong....
"Wel een heel klein engeltje dan"....
Willem dit heet amuse.... die zijn klein...!

Van.... daar komt nummer één.... rauwe tartaar met van alles en nog wat.... en iets met ei er bovenop...
Het ziet er niet uit als ei... meer een netje ....
Tartaar | mizuna | gepekelde eierdooier | soja | pickles en nog meer uitleg...
Het ziet er fantastisch uit....
Het lijkt wel een kunstwerk....
En zo voelt het in je mond ook...
Ach ach ach wat is dit lekker....
Willem weet niet wat hem overkomt.... zó lekker....
"Zoiets heb ik nog nooit gehad Wampie"...
Nee schat... daar kan ik zelfs niet tegenop.... dit lijkt wel tovenarij.....
" Maar ik zit hier niet vol van hoor...."
Schat wacht....
Er staan je nog twee verrassingen te wachten....
Van... we krijgen rustig de gelegenheid om van deze smaaksensatie bij te komen....
Ik krijg home made gember lemonade..... ook alweer zo verrukkelijk....
Daar komt nummer 2....

Deze ziet er maar liefst nog weer mooier uit....
De uitleg met een glimlach....
Dumpling van gamba | black bean garlic | bimi | sesam....
Dit gerecht zet je smaak wereld op z'n kop....
Het ene hapje is nog lekkerder en aparter dan de andere....
Willem is om.....
Of.... toch niet misschien....
We laten de smaken op onze tong nog rondgaan of....
"Begrijp me niet verkeerd hoor Wampie... het is ongelofelijk lekker.... ik heb nog nooit zoiets geproefd.... en ik voel me net een koning met die bediening... maar wees nou eerlijk.... een gewone man kan dit niet betalen... dit is weer zo'n staaltje van ongelijkheid....
Ik kan daar niks mee Wampie....het is niet eerlijk dat de ene mens dit wel kan en de ander niet.... en dat er op de lagere klasse wordt neergekeken door de hogere...."
Sssst Willem.... niet zo hard....
En waarom mag er geen verschil zijn dan....
Daarbij.... deze kok is een tovenaar die zijn vak verstaat.... mág hij daar misschien goed voor betaald worden....
"Wampie... in India hè... daar is driekwart van de bevolking in paniek om de corona.... omdat ze te arm zijn om medische hulp te zoeken...."
Ssssst Willem... niet iedereen hoeft van jouw verhaal me te genieten....
En het spijt me vreselijk..... maar ik geniet....
Daarbij heeft iedereen voor mij zijn of haar waarde en is waardevol maar mijn waarde is het nu om hier ongelofelijk te zitten genieten van heel veel lekkers waar ik misschien veel voor betaal omdat ik dat kan....maar het dat ook waard vind.... en omdat ik er hard voor gewerkt heb een jaar lang.....
Oh ja... en ik voel me geen upper class (meer)....
Trouwens.. vertel mij wat... in die wereld is ook heel wat mis...
"Wampie...waarom kunnen zij dit... omdat bij hen als draait om geld en macht.... en dat lijden de armen onder...."

Van.... ik zou deze discussie nog eindeloos door kunnen laten gaan maar jemig... niet hier.... niet nu....
En gelukkig komt daar gerecht nummer 3...
Het lijkt hier de hemel wel, grapt Willem met de serveerster met haar lieve glimlach....
En ik denk alleen maar...'maar dan wel een dure hemel zeker'....
Gegrilde Bavette steak Ocean beef | mais |  chimichurri | jus de veau  ....
En ik hou niet van rood vlees maar...wauuuuuw.... dit smelt op je tong....
En al die smaken... en hoe het eruit ziet.....!!!!!
"Oh Wampie.... wat is dit lekker.....!"
"Maar wees nou eerlijk... als die uitgehongerde kindjes op tv komen dan zapp ik het weg... het kan toch gewoon niet...."
WILLEM!!!!!!!!!!!!......
Van... hij heeft het begrepen....
Hij wil zelfs een toetje.  .
En omdat we zo genoten mogen we ook voor het verrassingstoetje gaan....
Lief... maar nee... ik ben genoeg verrast... aangenaam blij verrast.... maar doe mij het kaasplankje maar ..... Kaas NL | diverse bourgondische kazen | vers noten-vijgen brood |   en En Willem...?

 Aardbeidome | witte choco-mousse | hangop | munt....
Oei oei... je valt hier van de ene smaak verbazing in de andere....
Verrukkelijk....
Van... nee koffie hoeft Willem niet meer...
Hij wil die rekening wel eens zien...(en de honden thuis)....
Van.... en écht .... ik mag wel een klompen voorraad beginnen thuis... er breekt er weer eentje...
"Ach... valt eigenijk voor zoveel lekkers nog wel mee hè...."
Weet je wat jij kan Willem... ik gooi er nog een dikke fooi bovenop ook...
Ik wens de ontzettend vereerde baas van de bistro een fijne avond nog en trek een wit weggetrokken Willem met me mee....
"Moest dat nou????"
Ja dat moest... en wil je even de helft naar me overmaken alsjeblieft.....!!!!
Van....14 jaar samen.... we houden van elkaar.... ÉCHT!!!!.....