30 september 2024

Dag van:

Vanmorgen lig ik in bed nog even op Facebook te kijken voor ik de benen , het lijf en de pijnlijke andere onderdelen strek om met de dag te beginnen....

Prettig die tijdlijn met alle tips uit mijn groepen zoals de Duitse herder pagina, de onderwijs pagina's, de Parijs en Barcelona groepspagina's en natuurlijk alle haak -en brei groepen....

Maar dan valt mijn oog op een filmpje waarop een klein Frans meisje van alles te vertellen heeft....

Kinderen hebben altijd wat zinnigs te vertellen denk ik dan, en dus wekt het mijn nieuwsgierigheid....ach en mijn Frans zo nu en dan bijhouden is ook wel lekker....

Och dat filmpje....ik bekeek het een paar keer.....wat een boodschap....

En dat eigenlijk allemaal uit 'treuzeltechniek' ontstaan...

En misschien komt het ook wel omdat ik, als ik van pijn niet slapen kan, in de nacht kijk naar de programma's van Ewout Genemans over die politiebureaus.....waar ik nu ben bij Bureau Rotterdam, en deze afleveringen uit deze stad veel indruk op me maken door het hoge aantal zelfmoordpogingen onder jongeren daar die dan graag, al automutilerend, op een van de bruggen vertoeven met hun suicidale gedachten....waarom dit filmpje zoveel met me deed....

https://youtu.be/DKdCRSJP5wQ?si=R0BhY0Ed-8h1Zrsm

Een klein meisje in haar pyamaatje...

Ze is nog laaaaaaang niet moe papa want er zijn zoveel dingen die haar bezig houden......

--Want " mensen moeten van het leven genieten hè papa, het leven is zo vrolijk en mooi ...omdat je kunt reizen waarheen je wil en kunt zingen en lachen....

Op de aarde is alles mooi, de prinsen en de koninginnen, de diamanten, de lieve liedjes, de baby's.....

Dat is allemaal heel cool en de moeite waard om van te genieten....

Het is fijn om je vrienden te zien op de aarde want als je dood bent kun je ze niet meer zien....dat is zo jammer"....

Papa: "en nu wil je zeker een koekje"...

Meisje triomfantelijk: "JA!!"..... --

Voor mij zit álles in dit kleine gesprekje....

De relativiteit van het leven, de puurheid en dankbaarheid....maar ook de eindigheid, of het genieten van kleine en wat grotere dingen....

Hoe belangrijk vrienden zijn....!!!!

(Maar vooral ook je eigen familie)....

En hoe erg merk ik dát niet de laatste

weken....

Kaartjes, berichtjes, telefoontjes, cadeautjes zelfs, bezoekjes of vrienden die je even meenemen om je zinnen te verzetten....

Maar ook collega's die onvermoeibaar vragen hoe het gaat, je toch nog meenemen in het proces op school en je op de hoogte houden met hun verhalen of afspreken om even bij te kletsen....

Waarvoor allemaal zoveel dank....!!

Mijn leven bestond echt vooral nog uit werken een paar weken geleden, maar nu.....??

Nu komt er een heel ander aspect weer om de hoek kijken.....

"Het leven is de moeite waard om van te genieten hè papa?!".....

Och, mijn werk betekent zoveel voor mij....

Voor mijn zelfvertrouwen, mijn eigenwaarde en noem maar op.....

Maar als het er écht op aan komt.....ik bedoel ÉCHT......dan is er meer dan dat werk!....de prinsen en de koninginnen, de diamanten hahaha (mogen ook mooie kiezelsteentjes zijn).....de lieve liedjes, en........

Een koekje!!!!!.....

29 september 2024

Dag van:

Vanmorgen lees ik weer een interessant artikel in Brainwash....

Het artikel gaat over AI (artificial intelligence)...hét onderwerp of eigenlijk hét fenomeen waar zovelen voor vrezen....

Ook ik ben er niet gerust op hoor, terwijl ik toch ook de leuke (simpele) kant ervan al wel eens heb uitgeprobeerd....

Ik kan bijvoorbeeld chat GPT nog zulke gekke opdrachten geven of het wordt wel uitgevoerd....

En in Boedapest hebben we voor een AI robot gestaan die we allerlei vragen konden stellen en waar we eigenlijk de mooiste antwoorden op terugkregen....

Natuurlijk hebben we al gehoord dat op middelbare scholen veelvuldig gebruik van AI gemaakt wordt om AI scripties of boekverslagen te laten schrijven....

Muzikanten maken er gebruik van om muziek mee te maken....

Kunstenaars op gebied van schilderen en tekenen hebben de AI Art al gevonden....

En zelf laat ik AI plaatjes of afbeeldingen maken van de malste bij elkaar bedachte gedachten om bijvoorbeeld een PowerPoint op te vrolijken....

Maar dat is allemaal niet wat me zo triggered in het artikel....

Het is meer de titel en de uitleg daarvan....

"AI is geen magie, maar een spiegel van de mens''.......

En tevens is dat misschien eigenlijk ook wel een beetje een geruststelling....

Volgens hoogleraar Socially Intelligent AI Sennay Ghebreab moeten we vooral inzien dat AI een weerspiegeling is van onszelf en als we dat weten, kunnen we AI in ons voordeel gaan inzetten, voor een rechtvaardige samenleving.......

Heel simpel gezegd.....iets als ChatGPT is een reflectie van ons......

Je zou het kunnen zien als dat AI als een soort spiegel werkt....

Sennay Ghebrea:....“De spiegel heeft door de eeuwen heen verschillende functies gehad. In de eerste plaats was dat reflectie: je visuele eigenschappen terugzien. Dan volgt introspectie: je ziet jezelf zitten en vraagt je af, wie is die persoon? De spiegel zet je dus aan om na te denken over jezelf. Daarna komt verbeelding van wie je wilt zijn. Tot slot nodigt de spiegel uit tot transformatie, om die verbeelding van jezelf werkelijkheid te maken".........

In de spiegel zie je dus jezelf....niets meer en niets minder....

De spiegel ziet jou....

AI is niet meer en niet minder dat wat jij aan input geeft....of wat anderen aan input hebben gegeven....

Het kan dus van alles bedenken en aan elkaar koppelen of uit z'n input van anderen halen om daaruit misschien iets heel nieuws te laten ontstaan, maar het kan niet zomaar iets bedenken dat er niet is of nog niet was....

Het kan alleen van dat wat al bestond een creatie maken....

Wat ik ook zo'n mooie zin vond:

"Discriminatie kun je niet uit AI halen als je discriminatie niet uit de maatschappij haalt".....

En dat klopt als je bedenkt dat AI een 'spiegel' is....een weerspiegeling van onze maatschappij dus....

Je zou AI wel kunnen vragen hoe die discriminatie tegen te gaan.....

Misschien zoiets van alle minnen tegenover alle minnen laten zetten zodat er een plus uitkomt....

Maar tja, ik ben maar een simpele onwetende natuurlijk....

Eigenlijk komt het er op neer dat als je  AI door drie spiegels laat kijken: de private sector (bedrijven), de publieke sector (overheden) en de civiele sector (community’s, de mensen zelf) dat dit AI helpt om ons menselijker te zullen maken, om zo elkaar beter te leren kennen.......

En dan komt hij met hele mooie voorbeelden als eerlijkheid en rechtvaardigheid bij bijvoorbeeld een toeslagenaffaire, voedselprobleem, relatie mens en natuur of het verschil tussen arm en rijk....

Ik was ineens een beetje van de ergste angst voor AI af....

Maar ja, mensen die er kwaad mee willen zul je natuurlijk ook altijd houden....

Of zou AI daar op den duur ook een oplossing voor hebben....?????

28 september 2024

Dag van:

'Lekker rustig joh....moet je doen......is toch even lekker er tussenuit'....zeiden ze....

Maar ik had best een mindere nacht en om nou te zeggen dat het vandaag redelijk pijnarm was, nou nee.....

'Maar je zit toch alleen maar.....niks aan het handje'....zeiden ze.....

Maar tja, als liggen vannacht al lastig was....

'Kom niet zeuren, denk aan jezelf.....je mag best wel even genieten van eventjes weg'....zeiden ze....

En daar ging ik dus....

Vandaag na veel getwijfel toch maar meegegaan met Willem naar het optreden van zijn kleindochter die Ursula de zeeheks in de musical Ariel speelt....

En ik moet terugdenken aan die eindmusical van een van die leerlingen van mij lang geleden..... Sara.....

Ook weer zo'n naam en zo'n gezicht dat je nooit meer vergeet....

Eindmusicals zijn bij ons op school nooit bestaande musicals zoals op andere scholen....

Bij ons ONTSTAAN musicals....

Ze ontstaan door verhalen, ervaringen, dromen, wensen van schoolverlaters die met elkaar in een grote kring bijeen, met elkaar daarover praten....

En met een drama docent die dat in geweldige banen weet te leiden en van dit samenraapsel en rode draad weet te vinden....

Stukje bij beetje ontstaat dan een verhaal....

En wil je niet spelen, dan maak je decor, of je maakt muziek, zit in een koortje, bent souffleur of......nou ja, bedenk het maar....

En toen was daar Sara......haar laatste schooljaar bij mij in de klas....

Ze zei eigenlijk nooit wat in de klas maar was oh zo vlijtig.....

(Kleindochter in het midden)

Verlegen, stil en teruggetrokken maar lief, eigenzinnig en creatief.....

Toen de eerste bijeenkomst overleg musical er was hadden we eigenlijk al zo'n idee van 'die gaat nooit dat podium op....laat haar maar aan het decor werken'....

Iedereen bracht zijn of haar wens naar voren en toen was Sara aan de beurt.....

"Ik doe Ursula, de gemene zeeheks van Ariel die haar stem steelt".....

Ze klonk oh zo vastberaden ineens....

Ik weet nog dat de andere musical begeleiders mij aankeken met een blik van 'hoe kunnen we haar vertellen dat ze beter het decor kan doen' want het moest wel een flitsende musical worden natuurlijk en aan een kind dat stil op het podium staat....tja, dat was hem ook niet....

Maar ik zei alleen maar 'wat leuk Saar, dat doen we'....

Om nou een lang verhaal kort te houden....stille Sara mocht auditie doen....

"Eerst maar even in de eigen klas hoor" zei de drama docent nog...."misschien merkt ze dan wel dat het niks wordt"....

Inmiddels had ik de cd van de liedjes uit Ariel bemachtigd en in de kring in eigen klas mochten zij, die wat wilden laten zien over hoe ze hun rol in gedachten hadden, of een ander idee, naar voren brengen....

Ook Sara.....

Ik zet de cd met het nummer van Ursula op en wat er toen gebeurde zullen de klasgenootjes van toen, de assistente en stagiaire en ik, nog meer vergeten....

Het doorbrak onze stoutste verwachtingen....

Daar stond een STER.....

Een ster met een stem die klonk als een klok.....

Met een acteertalent waar je alleen maar van kon dromen....

En ze hield niet meer op want het liedje daarna en daarna deed ze allemaal; Sebastiaan de kreeft, Botje, de zeemeeuw en Ariel....

Het had zo een avondvullend programma kunnen zijn met solo ster Sara.....

Van het stille, verlegen, teruggetrokken meisje was niets maar dan ook niets meer te herkennen....

Hier stond een compleet hernieuwde Sara.....zonder enige beperking......!!

Enfin, maanden later was ze inderdaad de grote hit van de avond....

Collega's konden hun ogen niet geloven en keken elkaar aan hoe dit toch mogelijk was.....

En wat groeide Sara ervan..... fantastisch....!!!!

Maar.....wat heb ikzelf er vooral veel van geleerd....

Sinds die tijd kijk ik door stil en teruggetrokken heen....

Drama lessen, muziek, maar ook gymlessen zijn zo belangrijk....

Je moet het niet willen sturen....ik geef nu meer kansen en kijk vooral naar wat het kind zelf wil laten zien....

Ach Sara.....wat een mega verrassing....en wat jammer dat we er toen pas achter kwamen......

Gemiste kans.....??

In de overdracht naar het vervolgonderwijs heb ik natuurlijk wel het hele verhaal verteld en daar op school kreeg ze al die kansen die wij over het hoofd hadden gezien..... of...... die zij ons nog niet had laten zien....

Eind goed al goed dus....

Maar vandaag dus de kleindochter van Willem in de rol van zeeheks Ursula....

Zij zit al vanaf kleuterleeftijd bij musical gezelschappen....

Ze weet van de hoed en de rand....én de veer....

En ik ging dus mee....

'Want dat is gezellig voor je'....zeiden ze....

Nou....ook dit verhaal zal ik kort houden....

Want was het nou om de hoek geweest, dan was het inderdaad vast een leuke middag geworden....

Maar we moesten iets langer dan een uur rijden om er te komen ....

En mijn nek vertelde mij...."ik vind lange autoritten niet zo leuk"....

Daarbij zijn de Brabantse wegen lijkt het wel, vergeven van de rotondes en scherpe bochten....en ik zal je toch zeggen 'dat is pijnlijk'.....

Ik herken ineens ook al die pijntjes die ik voorheen had als ik naar Haarlem reed en waarom ik dan vaak stopte bij benzinestations om even een stukje te lopen....

Of waarom ik steeds ging verzitten, naar voren boog, juist naar achter leunde enz....

Allemaal voortekenen van....

En ongemakkelijke theater

stoelen....pffffft....

Daarbij kan je niet blijven verzitten want én Willem, én de onbekende buurvrouw naast me, vinden dat allerminst ontspannen.....

Staan napraten....óók geen pretje....

De musical......een tegenvaller...(maar Willems kleindochter speelde leuk)...

De weg terug....laat maar.....

Met andere woorden: 'gezellig er even tussenuit, goed voor je'........ AMMEHOELA!!!!

27 september 2024

Dag van:

(Guido van Gezelle)...

Hoort, 't is de wind, 't is de wind, 't is de wind, en

zoekende zucht hij om ruste te vinden,

overal rond, en en vindt geene, nooit:

of hij de daken van d'huizen verstrooit,

of hij de vliegende blâren doet ruischen,

of hij de boomen daarboven doet buischen,

of hij de toren hun toppen afwaait,

of hij de malende meulenen draait,

of hij de zee in de wolken doet botsen,

of hij ze slaat op heur zuchtende rotsen,

of hij de schepen daarbinnen begraaft,

of hij door 't schuimbekkend zeewater draaft:

nimmer en vindt hij, de wind, 't is de wind, en

nimmer en zal hij geen ruste meer vinden,

nimmer en rustt' hij maar eenen keer: ‘Stil!’

sprak Hij, die immer in ruste is, ‘Ik wil!’

sprak Hij, die alles in roer zetten kan:

‘Stil!’ en hij rustte ... en hij rustte nochtan!

En wat was er een wind vandaag....

Heen en weer zwiepende bomen vormden mijn uitzicht vandaag....

Het was een lust voor het oog dat niet verveelde....

Vandaag was ik de hele dag alleen ....

Willem had zijn vierde muzikale optreden van deze week....

Zijn fluiten draaien overuren en hijzelf ook...

Maar ik had mijn bomen, de wind en wapperende gordijnen....

En dat, terwijl ik lees dat het komende week de week van de eenzaamheid is.....

Elk jaar organiseert het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport die Week tegen Eenzaamheid......

In 2024 vindt deze actieweek plaats van 26 september tot en met 2 oktober..... Tijdens deze week wordt er niet alleen aandacht besteed aan eenzaamheid onder ouderen, maar onder álle doelgroepen in de samenleving.....

En natuurlijk bestaat er een verschil tussen mijn alleen zijn vandaag en eenzaam zijn....

Alleen zijn en eenzaamheid

Het lijkt op elkaar maar het zijn twee totaal verschillende dingen......

Zo kun je iemand zijn die veel alleen is, en dat zijn zonder daar last van te hebben of je er slecht bij te voelen......

Alleen zijn is eigenlijk puur een fysieke staat waarbij er geen andere mensen om je heen zijn......net als bij eenzaamheid maar eenzaamheid daarbij meer een emotionele iets is......

Trouwens.....dat klopt niet helemaal want je kan je ook heel eenzaam voelen terwijl er iemand om je heen is of als je in een groot gezelschap bent ...

Niet alleen maar wel eenzaam dus ....

Ach....er wordt al genoeg over gezegd en geschreven de komende week....en eigenlijk weten we er immers zelf best wel wat van....

Ik ga er daarom ook geen blog aan wijden....

Behalve dan dat ik in moeilijke tijden heel goed geleerd heb hoezeer eenzaamheid in jezelf kan zitten....

Toen ik dat besefte kon ik dagen en dagen alleen zijn zonder me ook maar een greintje eenzaam te voelen....

Zou de wind eenzaam zijn ...?

26 september 2024

Dag van:

De dagen slijten met binnen zitten zorgt ervoor dat je weinig te vertellen hebt....

Al valt er hier natuurlijk altijd wel van alles te beleven in dit Jan Steen huis.....

En je buitenshuis begeven zorgt nogal voor extra oplettendheid en vermoeidheid....

Maar we waagden ons vandaag toch eventjes buitenshuis...

Ik wil maar zeggen, een Willem die boodschappen doet is heerlijk hoor, maar mijn Jumbo spaarpunten programma staat volkomen stil.....

Willem weigert namelijk de Jumbo app te installeren.....

Vandaag zie ik ook mijn vriendinnetje

weer....

Droeg ik voor een maand terug nog zorg voor haar, nu behoef ik die zelf.....

En hoe mooi het ook altijd is dat je zegt met elkaar oud te willen worden.....zo vreemd is het toch dat dat oud worden in een paar maanden tijd een (ander) gezicht krijgt....

Een vriendin met een wandelstok en achter de rollator....

Aan de vriendschap verandert het niks natuurlijk, behalve dan dat de uitstapjes een iets andere inhoud zullen krijgen....

Dat hielspoor dat we ooit in Rome opliepen omdat we dagen en dagen van de ene kant van Rome naar de andere kant slenterden, dat zal ons nu wel bespaard blijven....

Je mag al blij zijn als je een half rondje Colosseum voor elkaar krijgt in onze toestand....of erger nog....dat we heelhuids en zebrapad over komen....

Maar goed, we zijn ook niet van plan om naar Rome te gaan....

Helaas staat mijn dochter alleen voor een gesloten deur vanmiddag....want net als wij het huis achter ons laten, komt zij mama een bezoekje brengen voordat ze straks voor de derde keer deze maand naar Parijs Eurodisney vertrekken.....

Toch heerlijk dat ik die reislust, die ik weer van mijn vader heb, op mijn kinderen heb kunnen overbrengen.... 

Je horizon verbreden is zó belangrijk....zeker nu in onze huidige maatschappij.....

Begrip krijgen voor andere culturen, gewoonten....

Je hoofd leeg maken om het weer te vullen met nieuwe of andere kijk op dingen, nieuwe inspiratie...

En kijk nou....ze heeft zowaar een prachtig schaaltje herfst achter gelaten....

Enfin, dat was dus een gemiste ontmoeting....

Maar de volgende ervaring van even 

buitenshuis zijn was toch wel de meest bijzondere....

Mijn hele onderwijs loopbaan ontmoet ik bijzondere, speciale, geweldige mensenkinderen....en hun ouders....

Ze blijven je allemaal bij....de één met een wat diepere herinnering dan de andere....

De één met wat meer nieuwsgierigheid dan de ander....

Soms moet je wat dieper graven om de naam naar boven te halen maar....ze behouden voor mij allemaal hun gezicht en hun verhaal....

We lopen de winkel uit en ik wil net het winkelwagentje terugzetten of ik voel twee armpjes om me heen.....

Ze houden met stevig vast om nooit meer los te laten lijkt het wel ...

Dan zie ik het gezicht van de moeder die erbij hoort....en ik weet wie mij vast heeft....

"Ik heb jou zó gemist" klinkt het gesmoord achter me door het gezichtje dat in mijn jurk verdwenen is....

Ik draai me om en daar staat hij.....die leerling van toen.....bijna net zo groot als ik....

Die ene leerling met dat hele bijzondere, speciale verhaal....

Die leerling met die ene uitspraak die je nooit vergeet 'ik lief jou zó'....

Zo'n leerling waar je eigenlijk nog wel wekelijks aan terug denkt....

Wat hebben we veel samen meegemaakt....wat een weg zijn we gegaan....niet alleen ik maar het hele 'zorg'team om hem heen....

We zijn vier jaar verder.....

Inmiddels zit hij op een andere school....

Terwijl hij me stevig vast blijft houden vraag ik hem of we samen de andere begeleider van toen even zullen bellen....

"Ja dan zijn we weer allemaal samen" roept hij ...

Het wordt een hele happening daar bij de winkelwagentjes.....met een beeldbelverbinding en ook mama die haar verhaal natuurlijk kwijt wil....

Met heel veel moeite neem ik weer afscheid van hem, want loslaten wil hij liever niet.....

En ik moet iedereen de groetjes doen....want zoals wij onze oud leerlingen niet vergeten, vergeten zij ook niet hen die in hem bleven geloven....

Doodmoe kom ik thuis..... de sta-op stoel verandert meteen in een 'lig languit en val in slaap' stoel.....

Maar mooi was het dát even eruit zijn.....

25 september 2024

Dag van:

Hoezo dieet ....

Willem heeft daar zo zijn eigen ideeën over, maar dat wisten we eigenlijk al....

Vandaag belt er iemand of ze 9 oktober zal komen koffie drinken....

Ow yesssss, afleiding denk ik meteen....en enthousiast zeg ik dat ik dan zorg dat ik appeltaart gebakken heb.....

Als ik beneden kom vertel ik Willem dat ik zojuist telefoon heb gehad en van wie, en dat ik dan wel weer eens appeltaart kan bakken....

"Dan pas?" vraagt hij teleurgesteld.... vervolgd door "moet je niet weer een paar keer oefenen dan?"....

Om nog geen kwartier later te zeggen "je kan wel zien dat de spanning van mijn buik af is hè, ik val echt af"......

Nou is het dat een nekhernia knap vermoeiend is maar op een gedeelde eerste plaats komt toch echt het dieten of eigenlijk meer het dieetzelfbeeld van Willem......eeeeeerg vermoeiend.....!!!

Dan 'what about Arbo artsen'....

Of heet het nou bedrijfsarts....??

Nou ja, hoe het ook heet....je hoort er de meest verschrikkelijke verhalen over....

Toch even dat verschil:....

De bedrijfsarts is een medisch specialist die geregistreerd staat in het BIG-register...... 

Dit betekent dat hij of zij voldoet aan de kwalificaties en eisen die door de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG dus) worden gesteld.....

Hij mag medische keuringen uitvoeren, advies geven over hoe werknemers gezonder kunnen werken, beoordelen of iemand arbeidsongeschikt verklaard mag worden maar bijvoorbeeld ook medische gegevens bij je huisarts of specialist opvragen....

En de Arbo arts....??

Als je ziek bent of arbeidsongeschikt, kan een arbo-arts je helpen met de begeleiding......

Een arbo-arts kan medische inspecties uitvoeren, maar mag alleen doorverwijzen na goedkeuring van een erkende bedrijfsarts......

Hij of zij mag niet zelf oordelen over je arbeidsongeschiktheid......

Arbo-arts is geen beschermde titel..... Iedereen met een medische opleiding mag zich in principe zo noemen......

In veel gevallen is een arbo-arts een basisarts die werkt onder toezicht van een bedrijfsarts....

(Willem oefent HELP)

Nou dat weet ik dan ook weer....

Zelf heb ik dus een Arbo arts (of is hij nou toch inzetbaarheidsdrskundige?) ....en alle verhalen die je wel eens hoort over dit soort artsen, slaan niet de op de Arbo arts die mij is toegewezen....

Ik moet zeggen dat ik het wat artsen betreft sowieso deze periode erg heb getroffen....

In het verleden heb ik, als ik al eens met de kinderen of voor mezelf naar een dokter moest, ook wel eens hele botte, norse ,warhoofdige en onvriendelijke artsen meegemaakt....

Maar zowel mijn huisarts, mijn orthopedisch chirurg als mijn Arbo arts zijn echt plezierige en betrokken mensen.....

Twee jonge mensen ook die laatste twee...

En dan reken ik in mezelf ook maar meteen af met dat vooroordeel van jonge mensen;  weinig ervaring, 'wat hebben ze nou

helemaal zelf meegemaakt' en dat soort ideeën....

Als je empathisch bent dan maakt het niet uit of je jong of oud bent denk ik zo.....

Mijn Arbo arts en ik hebben een leuk gesprek over auto's gehad....

Over Nissans, Peugeots, Toyotas en dergelijke.....maar gelukkig heeft hij meer verstand van medische zaken hihihihi....

24 september 2024

Dag van:

Het leek er nog even niet op vanmorgen....

Ik kon nog even voorzichtig op inspectie door de tuin....

Had zelfs nog tijd om de mooie bolchrysant die ik had gekregen een plekje te geven....

Maar toen deed ie dan toch zijn intrede....de herfst....

Bijna dacht ik mij toch vergist te hebben in de kleren die ik vanmorgen aangetrokken had, maar nee.....het bleek de goede keuze....

Een vestje aan over de blouse met lange mouwen, was niet verkeerd....

En het is net of die regendruppels van

vandaag magneetjes in zich hadden want de weersvoorspellingen van de komende dagen beloven ook allemaal druppels in het verschiet te hebben.....

De ene dag wat meer millimeters dan de andere dag, maar nat zal het nu even blijven.....

De honden snappen al een tijdje niks van die wisseling van dat jaargetijde en de daarmee samenhangende korte dagen....

Waar blijft hun vierde wandeling van het etmaal....????

En leg hen maar eens uit dat het vroeger donker is.....al zullen ze dat dan nog wel zelf bemerken, maar het feit dat de boswachter het niet meer goed vindt dat je dan het bos niet meer in mag,  bedenken ze toch zeker niet.....

En de poezen.....?

Bengel en Bets zijn alleen maar boos dat de deur gesloten blijft en ze nu verplicht weer binnen zitten....omdat de baasjes nou eenmaal niet het vacht zoals zij hebben dat hen warm houdt....

Bets laat dat niet op zich zitten.....

Zijn miauwklaagzangt dralend voor de tuindeur, de hele kamer bij elkaar zodat wij heel snel wel willen opstaan om die tuindeur even open te houden zodat ze naar buiten kan glippen....

Bengel doet dat anders....

Mylady Bengel gaat pontificaal maar zonder enig geluid te produceren, voor de haldeur zitten en gaat er vanuit dat dit wel genoeg Koninklijk gebaar zal zijn om de paleisdeuren voor haar te openen....

En dat is het ook.....

Ach die herfst....

Het seizoen dat in delen van het noordelijk halfrond sterk verbonden is met het einde van de zomervakantie......

Ook bekend als oogsttijd, een tijd van feest voor veel boerengewassen terwijl de boeren die gewassen oogsten.......

Een seizoen waarin de zomer- en wintertemperaturen het hele jaar door dalen......

In de tropen vindt de overgang van zomer naar winter, de herfst, tussen september op het noordelijk halfrond en maart op het zuidelijk halfrond plaats, wanneer het daglicht korter is en de temperaturen koeler......

In de herfst vinden de temperatuurovergangen van zomerhitte naar winterkoud plaats in de middelste en hoge breedtegraden.....

Weldra zal het blad weer verkleuren en vallen....

Later dan vorige jaren lijkt het wel....maar misschien verbeeld ik me dat wel.....

Vanmorgen bekeek ik de indrukwekkende documentaire van Heleen van Royen over haar dementerende moeder "Zo zeer"....

Vanmiddag dacht ik.....de herfst is eigenlijk best een dementerend seizoen....

Ze vergeet hoe heerlijk de lente en zomer waren en ze verliest langzaam al het leven zich....

Echter.....dementie gaat niet over.....de herfst wel.....

23 september 2024

Dag van:

Als je fysiek kwetsbaar bent dan hollen je emoties ook alle kanten op soms....

Tenminste, in mijn geval dan....

Het ene moment ben je himmelhoch jauchzend (helemaal in de Gloria) als er door de postbode een pakketje wordt gebracht met een beterschapskaart en een pot drop....

Het volgende moment ben je zum toden betrübt (helemaal in de put) omdat je oordopje niet is geladen en je nu geen podcast kan luisteren.....

Je voelt je schuldig omdat je niet kan werken maar je bent ook blij dat je nu rustig kan zitten omdat je dan het minste pijn hebt ...

Je voelt je rot omdat je nu niet bij je leerlingen bent maar bent weer blij dat je een collega met raad kunt bijstaan en ideeën kunt geven om met je leerlingen aan de gang te gaan ...

Je baalt als je je medicijnen weer moet nemen die zorgen dat je hoofd weer een warhoofd wordt maar dat het helpt om de pijn iets te verzachten vergoedt dan weer veel....

Je bent trots als je denkt weer een hele Piet te zijn omdat je een swiffer ter hand neemt maar je voelt je weer een minkukel als na een kwart van de kamer gedaan te hebben, je je nek weer voelt....

Nou ja, laat maar....zoiets dus....

Wilskracht en doorzettingsvermogen worden nu afgestraft terwijl het juist altijd je kwaliteiten waren....

Geduld zal de nieuwe kwaliteit moeten worden....

En ik ben écht heeeeeeel geduldig waar het mijn leerlingen betreft....maar oh wee als het om mijzelf gaat....

Ik ben Netflix en Videoland zo zat....

Er is bijna geen podcast die ik niet beluisterd heb....

En wat moet ik nou weer zaaien in mijn broeikasje want er staat al het een en ander....

Ik ben nu zo onderhand wel uitgedroomd over wat ik allemaal weer wil ondernemen als die hernia verholpen is een waar ik naar op reis wil gaan.....

Ik voel zelfs zitplekken opkomen van die stomme sta-op stoel...maar dat zal ik me wel verbeelden....

En dan weet mijn huisarts, die ik voor het weekend nog een lief mailtje stuurde waarin ik haar bedankte voor haar betrokkenheid en meedenken, mij nog te vertellen dat ik toch echt rust moet houden....wel bewegen, maar mondjesmaat.....

Nou wederom bedankt maar nu eventjes stiekem gevolgd door een stilzwijgend 'maar niet heus'....!!!

Alleen met Bengel raak ik niet

uitgeknuffeld....

Lieve, zachte, troostende Bengel....

Ik kon zelfs niet boos worden toen ze Bets, die ook even een kijkje kwam nemen op de leuning van de stoel, met een ferme haal van haar poot van de leuning af zwiepte, terwijl ik het toch echt geen aardige actie van Bengel vond....

Van de verveling lees ik zelfs dingen als 'de spreuk van de dag....

Nou het was een fijne weer vandaag....

"Niets in de wereld kan je zoveel zorgen geven als je eigen gedachten."......

En dan wil ik wel uitschreeuwen JA DUHHHHHH MAAR MIJN GEDACHTEN ZIJN ALLES WAT IK NU HEB.....

En toch....toch zijn al deze blogs van de afgelopen twee weken, geen klaagzang eigenlijk....

Het zijn gewoon ervaringen en feiten die iemand (ik dus) met een nekhernia bij zichzelf tegenkwam in een proces....

Dingen waar je tegenaan loopt....

Dingen die je bezighouden...

Dingen die je van jezelf (nog) niet kende en nu tegenkomt....

Een optimist zou misschien zeggen dat het een nieuw avontuur is.....maar dát vind ik toch wel een beetje te ver gaan....

22 september 2024

Dag van:

Het is écht en knudde dag....een ongelofelijke pruts knudde pokke dag....

De nacht doorgekomen met pijn dus geen slaap....

De dag in met pijn, en die ik toch maar zo positief mogelijk begon bleef een prutsdag.....

's Morgens heel vroeg begin ik dan door ons tuintje te lopen....

Meestal word ik daar blij van....

De dauw nog op de vlonder, de struiken, de planten....

De spinnenwebben die weer volop in de maak of af zijn..... met hun creepy eigenaar erin....

De kleine kriebelbeestjes die overal rondkruipen.....daar waar ze horen, buiten en niet binnen.....

Ik bekijk de spin die er eigenlijk best onogelijk, onvriendelijk en best eng uitziet.....

Ik volg de slak....ach wat vind ik dat toch leuke beestjes met hun huisje op hun rug....

Ik luister naar het luid gekrakeel boven me van een grote zwerm vogels die ondanks het nog mooie weer, toch maar voor de zekerheid  naar het zuiden trekken....

Ik kijk naar bloempjes die juist nu in de herfst beginnen op te komen....

Ik geniet van een prachtige bos bloemen die ik ter bemoediging krijg....

Ik probeer het écht om nog wat van de dag te maken....

Maar het lukt me niet....

Ik hoor op televisie een of ander verhaal

aan over dat je toch heus JA tegen het leven moet blijven zeggen en niet bij de pakken neer moet gaan zitten....

En ik vat nog maar een keer de moed bijeen door met een collega af te spreken om gezellig in het zonnetje bij te kletsen....

Maar na een uur is de koek volledig op en de pijn niet leuk meer...

Dan maar weer extra pijnstillers slikken....

Voor het eerst waardeer ik mijn oude wijven stoel écht....

Ik ga erin zitten, in zulke stoelen plof je namelijk niet....ik druk op het knopje 'achterover'....en ik slaap.....

Ik heb Willem niet eens thuis horen komen van een doop van vrienden van ons....

"Ik heb je maar laten slapen", zegt hij liefdevol....

En dat slapen heb ik twee uur volgehouden....in de oude wijven stoel notabene....

Maar van de pijn ben ik niet af....

Willem schilt de aardappel, de zoete aardappel en de courgette, en snijdt deze in blokjes van 1cm volgens het recept van Hello Fresh...

Zelfs dat lukt me niet....

Het moet soep worden.... Willem is weer eens op dieet en dan komt goed soep goed uit....

Het gekke is ook dat als ik pijn hebt, ik ook helemaal in die beleving zit, naar die pijn toe ga, op mijn ademhaling ga letten.... en er weinig ruimte is voor andere

gedachten....

Tenminste....zo vergaat dat mij....

Als ik in de pijn duik, kan ik die beter verdragen....

Zo ben ik vandaag dus maar de dag doorgekomen.....

Accepteren dat deze pijn er is en me er niet tegen verzetten....

Hopelijk morgen een betere dag.....

21 september 2024

Dag van:

Je krijgt er de katjes van hoor, van dat vele thuiszitten....

Maar vandaag is er weer wat afleiding....visite....

Visite van een oude vriend van Willem en twee van zijn kinderen.....

Twee jaar geleden had ik ze al eens ontmoet omdat de jongste dochter, toen zes jaar, angst voor honden had....

Heel voorzichtig hebben we toen onze honden kennis met haar laten maken.... Door ze één voor één binnen te laten komen en haar te laten kiezen welke eerst....

Dat hebben we al eens vaker met kinderen, maar ook volwassenen gedaan....

En allemaal kiezen ze altijd eerst Blitz uit....

Ze hebben gelijk.... Blitz is de zachtaardigste en onderdanigste van de vier....

Ik blijf het mooi vinden hoe mensen en kinderen met angst voor honden dat aanvoelen....

Maar van Blitz vind ik het natuurlijk het mooiste....dat ze zo is en dat ook uitstraalt....

Maar vandaag is het anders...

Huppelend komt Hanna binnen, zonder zich gillend te verschuilen achter papa...

Broer Benjamin van 11 komt er stoer achteraan....

'Achtste groepers zijn niet bang'....

Maar als eenmaal de vier honden blaffend op de drie afkomen is er toch even die drempel.....

Het is ook wel veel hond wat ineens enthousiast op je afkomt....

Het ijs is echter snel gebroken en het aaien en knuffelen kan beginnen....

Heerlijk weer kinderen om ons heen....

Acht en elf jaar, zo prachtig nieuwsgierig en ontdekkend....en soms denkend alle wijsheid al in pacht te hebben....

In de leeftijd van 6-12 jaar wordt je kind steeds gevoeliger voor meningen van anderen maar heeft het over veel dingen ook een eigen mening......

Kinderen denken in deze leeftijdsfase steeds meer na voordat ze iets doen en ze krijgen hun emoties en gedrag steeds meer onder controle......

En dat merken we inderdaad....

Weet je wat ik ook zo mooi vind....

Als kinderen bij ons komen dan is de spelcomputer of mobiel ineens veel minder interessant....

Mijn eigen kleinkinderen hebben dat ook altijd....

Kinderen worden eigenlijk veel meer verleid door de natuur om zich heen....

De waterlelies, de takken en stokken, de eenden en meerkoeten, de vissen en kikkers....en al die verschillende insecten en spinnetjes en slakjes.....maar ook onze honden en katten en planten in de tuin....

Dan kan je nog zo'n stoer Minecraft t-shirt aan hebben, wat blijk geeft van computerspelletjes fanaat te zijn, maar 

de natuur zet kinderen nog veel meer aan tot denken, actie en het formuleren van hun eigen ideeën......

Wanneer kinderen betrokken zijn bij ervaringen met de natuur, zijn ze geabsorbeerd en volledig aandachtig voor wat er voorhanden is......

En er is hier nogal wat voorhanden wat dat betreft......

Er zijn zoveel mooie dingen gebeurd vandaag...

Benjamin die meer dan trots is dat hij met vier herders tegelijk aan de lijn kan lopen net als zijn held Willem....

Dat hij ze stokken kan laten vangen en zoeken....

Dat hij ze kan laten wachten tot ze eten krijgen....

Maar oh wee.....ze hebben de smaak wel erg te pakken....

Papa wordt voor het blok gezet....de twee willen een hond....'aaaaaahhhhh toe papa'.....mag ook een kleintje zijn....zo'n hotdog (teckel).....

En hoe stellig papa in den beginne ook is met zijn 'NEE', hij is toch bijna om.....

"Een kat mag ook papa'.....

Dan verschuift de interesse zich van zeuren om een huisdier en eendjes hun overgebleven patat voeren, naar onze mini broeikas....

Vooral het effect dat het daarbinnen warmer is dan aan de andere kant van het dunne plastic.....hoe kan dat nou....?

Maar dan ontdekken ze de worteltjes en paprika plantjes....

Vooral Hanna is geboeid naar alles wat bloeit en groeit....

"Wat zijn dat....en dat ...en deze?".....

Ik laat haar zelf wat stekken....

Als je het topje van de hortensia afknipt en zo met het steeltje in de potgrond zet, dan heb je in het voorjaar al een beste plant....

En het geheimzinnige aan het stekken van een hortensia is, dat ook al heb je stek van de roze hortensia, dan wil dat nog niet zeggen dat het ook een roze wordt.....

Het kan net zo goed een witte of blauwe worden....

Hanna luistert ademloos en is maar wat trots op het kleine potje met haar eigen stek....

Papa Jeff en mama zijn gescheiden en ze wil hem in mama 's tuin straks.....maar hij mag bij papa opgroeien....

En dan begint ze levendig te vertellen over het muurtje en de kleine plantjes, de zon die in de tuin van mama schijnt, om mij een zo goed mogelijk beeld te geven van waar de hortensia straks zal staan....

Benjamin is alweer met de honden bezig....

Maar aan alles komt een eind....

En ook al hadden ze aan het begin van de dag de balen om hierheen te gaan omdat ze twee uur in de file hadden gestaan, ze nemen afscheid met "het was de bijna leukste dag van ons leven"...... 

En zo blijf ik in onwetendheid achter naar wat die leukste dag dan was....

Maar genoten heb ik ook.....

20 september 2024

Dag van:

Nog steeds onthutst over het feit dat alles nu ineens zo snel gaat, stappen Willem en ik vanmorgen heel vroeg in de auto op weg naar het ziekenhuis....

De parkeergarage daar staat al stampend vol....

Vroege vogels die dokters ....

Vroeger vogels ook al die mensen van twee verdiepingen auto's, die net als ik een afspraak hebben...

Op de derde verdieping vinden we pas een plekje....

Het is tien over acht en we zijn op tijd....

De routes staan allemaal goed aangegeven en als we boven, einde route 25, zijn worden we verwelkomd door een zuil....

Een zuil met een schermpje waarvoor je je qr code moet houden...

"Wie had dat tien jaar geleden gedacht, dat we een code voor een zuil moesten houden", zegt Willem die nog behoorlijk slaperig is....

We zijn in afwachting van de

röntgenfoto....

Ik denk terug aan drie jaar geleden...

Ik zat op hetzelfde bankje te wachten tot er een foto gemaakt werd en op hetzelfde bankje toen ik kreeg te horen dat mijn enkel gebroken was....

Ik ben aan de beurt....

Alle metalen dingen moeten af en uit....

En dan wordt er gesjord, getrokken en geduwd aan mijn lijf om me in goede posities te krijgen om nek en wervels  goed op de foto's te krijgen....

En ik zal je vertellen 'd a t    d ee d     z ee r.   .......

Niet dat gesjor, geduw, getrek, maar wel wat het met mijn nek deed....

Na een kwartiertje zijn de vier foto's dan toch gemaakt....

Op naar route 55 afdeling orthopedische chirurgie.....

(Dominique Lamers)

En dan kunnen ze wel mooi negen uur vijf op je briefje uit de zuil zetten maar het werd uiteindelijk negen uur vijfentwintig...

Echter, als je eenmaal de dokter hebt ontmoet, dan vergeef je hem alles....

Dominique Lamers aangenaam.....

Wat een aardige man.....

Nou ja, totdat hij wat testjes bij me doet....

Aijaijai dat doet zeer.....(En dat ging de hele dag ook niet meer over).....

Dan bekijken we samen de foto's....

Wat een duidelijke uitleg...

En wat een duidelijke foto....

En ja....het is duidelijk te zien...... nekwervel 4, 5, 6 en zeven zijn versleten....

De 7e is er het ergst aan toe, en daar zit dan ook de hernia.....

Er moet toch ook een MRI. komen met

(Dominique Lamers)

daarna weer een afspraak met dr Lamers en ik hoef dan vooralsnog niet ook nog maar de neuroloog......

"Ik snap niet hoe je hier nog zo rustig zit, want je moet behoorlijk pijn hebben" zegt hij nog....

En inderdaad ik stik nu van de pijn na de foto's en zijn testjes....

Tja, zeg ik, maar wat helpt jammeren en klagen nou....?

Hij vindt het dapper en ik krijg weer eens een lijst met wat ik wel en niet mag.....

Naar de apotheek, kijken of mijn medicijnen al klaar liggen....

Die zijn net een paar minuten binnen gekomen krijg ik te horen...

Oh nee....toch gisteren al....

Ze zijn vanmorgen in de automaat gezet....u heeft bericht gehad....

Nou écht niet....!!!!

Jawel, dat moet....

Ik laat haar de sms, de postvak in, de ongewenste mail, de verwijderde mail zien, maar niks hoor ...

En dan geen "sorry we hebben een foutje gemaakt....of ik heb me vergist" hoor....neeeee maar wel sjacherijnig de automaat open maken....

Thuis..

Mijn mail draait overuren van alle berichtjes van het ziekenhuis...

1 Oktober al de MRI....

8 Oktober de tweede afspraak bij dr Lamers waar het plan van aanpak besproken zal worden....

Wordt het een operatie, stroomstoot therapie of prikken.....??

We gaan het beleven....

Ik app familie, vrienden en mijn werk....

Iedereen lijkt erger te schrikken dan ikzelf....

Ik neem nog een pil tegen de pijn....

De bijwerkingen die voel ik nu wel behoorlijk....

Duizelig, misselijk, wankel, en nog steeds pijn.....

Ik val in de sta-op stoel met Bengel tussen mijn benen in een diepe slaap....

Anderhalf uur later word ik wakker

Ik regel nog wat voor school.....

Eet vanavond alleen dus dat wordt een broodje....

En ik kijk de herdenking van Market Garden....

Vanmiddag nog gingen de Dakota's rakelings over ons huis....

Nu vindt de herdenking plaats in de stad als ook de Bridge to Liberation viering die mooi op tv te bekijken is....

En ondanks dat de pijn nu nog heftiger is dan gisteren omdat de zenuw vandaag getergd werd, ben ik blij met vandaag....

Blij met mijn huisarts, de aardige röntgenfoto verpleegster en met dokter Dominique Lamers.....

En natuurlijk met alle lieve mensen die zo meeleven, plus de onvoorwaardelijke steun van Willem.....