24 september 2025

Dag van:

Een therapeutische peutergroep (TPG) is een revalidatievorm voor jonge kinderen van ongeveer 1,5 tot 4 jaar met complexe ontwikkelingsproblemen, vaak met een motorische beperking....

Ze moeten gestimuleerd en behandeld worden in een groep met een gestructureerd dagprogramma......

En binnen zo'n groep werken dan verschillende specialisten; fysiotherapeuten, logopedisten, ergotherapeuten, orthopedagogen, juffen, assistenten en zorg ondersteuners orthopedagogen, samen met ouders om de motorische, communicatieve en sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind te bevorderen.......

Het doel is spelenderwijs leren, het ontdekken van mogelijkheden, en het opstellen van een advies voor vervolgonderwijs of andere zorg na de peutergroep......

En op zo'n groep was ik vanmorgen....

En hele belevenis moet ik zeggen want dacht ik dat ik vorig schooljaar overbevolkt was wat personeel betreft, ze man op 14 leerlingen..... het kon dus nog erger....

Ik zie 7, écht te gek leuke schattige peutertjes in een groep,  spelen, plezier maken enz,  en ik zie 8 man personeel....

En als de juf dan ook nog zenuwachtig zegt dat ze onderbemand zijn omdat er twee zieken zijn,  dan valt mijn mond helemaal open.....

Nou zit dat personeel wel verdeeld in die ruimte, maar dan nog.....

Geen wonder dat wij met z'n drieën; ib-er, verpleging en ik, zo snel mogelijk achter een kijkspiegelraam gezet worden....

Maar goed.... ik krijg dus twee van die dotjes van peuters, na de herfstvakantie erbij in de klas....

Twee ondeugende mannetjes met pretoogjes....

En ze kunnen nu al tien minuten stil op een stoeltje zitten luisteren en kijken....

Nouuuuu.... laat maar komen die twee mannetjes.....

Na de gesprekken met de ouders de

zenuwachtige juf, de maatschappelijk werkster en na de observatie ga ik haasje repje weer naar mijn eigen klasje....

Ik doe verslag, vul de benodigde formulieren in,  pleeg nog een telefoontje, beantwoord een mail van een van de nieuwe ouders en ga dan verder met mijn eigen kleuters die ooit peuters waren.....

Jammer dat ik me zo weinig.... eigenijk niks.... uit mijn eigen peuter en kleuter periode kan herinneren....

Terwijl ze zeggen dat je je dingen moet kunnen beginnen te herinneren rond de leeftijd van twee tot drie jaar, al is het dan fragmentarisch en worden veel van deze vroege herinneringen overschreven door nieuwe gebeurtenissen.....

Het vermogen om gedetailleerde herinneringen vast te leggen, groeit tot ongeveer zeven jaar en wordt pas echt blijvend rond de leeftijd van tien jaar......

Maar zelfs van toen weet ik eigenijk niets meer dan alleen van horen vertellen of,  zoals al werd vermeld,  het gaat om zo'n ukkepukkerig fragment.....

Flarden zijn het.... meer niet.... en die dan nog in een waas gehuld....

Het aller aller enigste dat ik nog levendig kan voelen van toen ik 7 was, is een gehorig noodgebouwtje waar ik in de tweede klas (heet nu groep 4) zat, en kampioen in foutloos voorlezen werd.....

Niet landelijk of zo, maar gewoon in de klas.....

Ik weet ook nog dat ik, na een verhuizing en 2 scholen verder,  naar de schooltandarts moest en doodsbang was....

De geur kan ik nog levendig ophalen, de angst heb ik denk ik geblokt want die zit alleen in mijn hoofd....

Vanaf de middelbare school pas, beginnen mijn herinneringen....

Ook niet veel, maar meer dingen dan daarvoor..... en ik was toen toch al twaalf/ dertien jaar....

Maar goed, ik heb het meer dan goed gemaakt want nu herinner ik me bijna fotografisch dingen....

Zoals het nu is denk ik toch stellig te kunnen beweren dat dementie mijn deurtje voorbij gaat....

En gelukkig maar, want die twee snoetjes van vanmorgen wil ik nog graag even als levendige herinneringen bewaren tot ik ze live in mijn klas mag verwelkomen......