Dag van:
Het is écht, het is heus.... op mijn to do lijstje dat voor de herfstvakantie af moest zijn, werd om kwart over acht het laatste vinkje gezet.....
En ja ik weet heus wel dat er nog heel wat werk te wachten staat in zo'n komend schooljaar, want we zijn nog maar net begonnen.....maar de monsterklus is in ieder geval geklaard.....
Hoe ik het deed met al die tussendoor klussen weet ik nog niet.... ik wilde tenslotte een klas met uitdaging op ieder vlak, en dat soort tussendoorklussen doe ik dus met liefde......dat maakte dat het te doen was....
Maar én alle hp en nieuwe opp plannen, én het stuk taal schoolplan, én de zbo aanvragen met lastige gemeentes, de twee ellenlangevragenlijsten voor centrum voor jeugd-GGZ, de enquête voor de kindbesprekingen, de startverslagen, de observaties, de tussendoor spoed besprekingen, de extra werkdag, de ondersteuningslevels, én de Kleuterflits lessen zijn allemaal klaar....
En de klas bleef, dankzij een goed rooster maar vooral dankzij een top assistente en drie geweldige ondersteuners op en top draaien.....
Wat dat betekent......
Dat zal ik je vertellen....
Een versleten toetsenbord op mijn laptop waarop de letters al bijna niet meer te lezen zijn (dat wordt dus blind typen), een warme douche waar ik al het werkzweet van de afgelopen zes weken van me af spoelde én eindelijk mijn eerste vrije weekend in zicht.....
Oh ja.... en natuurlijk een heel tevreden en blije glimlach die ik niet van mijn gezicht af krijg.....
Ik heb het gefikst en wel twee weken voor de gestelde termijn van 8 weken.....
De terugkomweek heb ik maar even niet meegerekend.....
Ach en eigenijk ook best wel een beetje trots
gevoel zit er dan ook nog verscholen....
gevoel zit er dan ook nog verscholen....
Ik had immers eigenijk normaal gesproken al achter de geraniums kunnen zitten met mijn 65ste.....
Maar ja, wat heet tegenwoordig nog normaal....
Dat Amerika in een autocratie zou veranderen had ook niemand ooit kunnen bedenken....
En dat de Russen zich middels drones in delen van Europa zouden laten gelden ook niet....
Of dat de politieke partijen na jarenlang vloeken, schelden, gieten en ruzie maken, ineens op de 'nette fatsoenlijke toer' wil, en dit in hun verkiezingsprogramma's opnemen, daar had ik allang niet meer van durven dromen.....
Nee, normaal bestaat niet meer....
Gedrag dat in de ene tijdperk of cultuur normaal is, kan in een andere periode of plek als totaal afwijkend worden gezien.....
Wat binnen het algemeen als normaal werd beschouwd, kan dus specifiek verschillen, afhankelijk van de culturele achtergrond en opvoeding......
En soms vraag ik me wel eens af 'welke opvoeding dan?'.....
Iedereen heeft tegenwoordig zo zijn eigen normen en waarden, die beïnvloeden wat zij als normaal beschouwen......
Polarisatie noemen ze dat dan tegenwoordig.... of versnippering.....
Tegenwoordig kan iemand zelf bepalen wat normaal is voor zichzelf, vooral in een snel veranderende wereld waar traditionele normen niet altijd meer passen......
"Kom laten we den Haag even gaan verbouwen"....
Een normaliteit is niet langer meer en vaststaand feit, maar het is hartstikke relatief en heden ten dage een heel veranderlijk concept......
En 'een normaal' binnen het onderwijs ben ik al helemaal een beetje kwijt.... zeker nu weer na deze zes weken....
Wie had dit gedacht allemaal te moeten doen, veertig jaar geleden...
We hebben als leerkrachten steeds meer taken buiten onze kerntaak, zoals het steeds verantwoorden van resultaten, meer administratie en het uitvoeren van verzoeken van de Inspectie, het bestuur en het ministerie.......
De omvangrijke kerndoelen en de behoefte aan extra ondersteuning voor onze leerlingen met een beperking of achterstand zorgen voor extra werkdruk.....
Het lerarentekort draagt bij aan een hogere werkdruk, omdat we steeds meer taken en klassen moeten opvangen.....
Dit werkt elkaar wederzijds in de hand: hoge werkdruk leidt tot het verlaten van het beroep, wat het tekort alleen nog maar verder vergroot......
We voelen ons vaak overvallen door taken en verantwoordelijkheden van buitenaf, wat leidt tot een gevoel van verlies van controle, en het gebrek aan autonomie om zelf te bepalen wat het beste is voor onze leerlingen... het vertrouwen krijgen dus.... ondermijnt de motivatie en het gevoel van vakmanschap, dat wat mij betreft toch wezenlijk essentieel is voor werkplezier.....
En ik denk echt nog steeds dat door meer eigenaarschap te geven aan leraren en een cultuur te creëren waarin controle plaatsmaakt voor vertrouwen, werkdruk en stress kunnen worden verminderd, wat vervolgens dan zelfs ook nog bijdraagt aan een betere kwaliteit van onderwijs.....
Want wees eerlijk..... je werkt dan zijdelings wel voor je leerlingen maar het werken mét je leerlingen is toch veel en veel leuker....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten