vrijdag 3 november 2017

3 november 2017

Dag van:
Trouwdag van mijn ouders (1959) en scheidingsdatum van mijn eerste relatie
Hoe kan het zo samenvallen...
Dag van volle maan
Dag na de dag van gisteren die voor mij dankzij Willem zo goed voelde
En dag van vandaag met mijn dochter naar de KreaDoe beurs waar haar ontwerpen en illustraties te zien zullen zijn en we hopen zalig geïnspireerd te worden door diverse talenten op velerlei gebied
Van... zo sta ik vandaag weer vroeg naast mijn bed
Altijd weer lachen voor de spiegel op zo'n dag want... wil je er nou een beetje leuk uitzien op zo'n dag om goed voor de dag te komen of wil je lekker comfortabel over zo'n beurs kunnen slenteren
Ik denk te kiezen voor een goed compromis
Die leuke hippe donkerblauwe jurk (niet te warm voor als je in zo'n Jaar beurs loopt) met dat vrolijke lichtblauwe nep bont vest (voor het contrast en omdat het afkleed)  maar dan toch ook die lichtblauwe laarsjes met hak ( dom dom dom dom!!!!)
Zo stap ik blij in de auto op pad naar Didam om dochter Jocelijne op te halen
Hé... we zijn allebei in donkerblauw vandaag
Kleindochter Isa stort zich in mijn armen...ooooh heerlijk gevoel een wat is ze bij met haar vest en poezen muts
'Oma weet je.... als ik jouw jas ruik nu en ik loop straks ergens op school of in de stad en ik ruik bijna hetzelfde dan moet ik altijd aan jou denken'.
Ach lieve gekke griet... dat had oma met haar eerste vriendje ook, als ik dan suède rook met paarden en pijp geur dan moest en moet ik nog steeds aan hem denken.
'Wat is een pijp oma'?..... ha ha ha ha..... heerlijk kind
Succes met je toets zometeen darling... wij gaan!
Van... het is best nog druk op de weg
In Utrecht is het helemaal een verkeers gekte... en waar wij rijden is nog alles opgebroken ook
Toch komen we er gedrieën wel; Jocelijne Tom Tom en ik
Als we een creatieverige doch paniekerige dame in de berm zien staan naast haar kapotte auto hoor ik Jocelijne zeggen 'zo dat is Kreadeed ipv doe
En zo verzinnen we samen nog meer onzin
Van....gelukkig is er nog plek in de parkeergarage.... oranje verdieping laag 3C P2 ingang West.... ik repeteer het en paar keer flink in mijn hoofd
En dát is maar goed ook want deze onbenul heeft de auto natuurlijk aan de compleet andere kant gezet van waar we zijn moeten
Een weet je wel HOE GROOT de Jaarbeurs is?!?!,!
We lopen het hele gebouw door terwijl we mensen van allerlei kaliber tegenkomen... vakbondsleden voor de vakbond meeting, ouders voor de kinderen startdag (Wat dat ook moge zijn) maar.... je ziet het al van verre.... de creatievelingen voor de KreaDoe 2017
Zelfgebreide sjaals, gehaakte vesten, mooie zelf geknutselde kettingen om, gemacrameede tasjes aan de arm en sommige zelfs met boodschappen tassen op wieltjes om de buit in mee te nemen die ze straks via talloze aanbiedingen scoren.....
Daar moet de KreaDoe beurs zijn
We gaan de Beatrix hal in achter de creatieve meute aan
Twee gigantische zalen vol verleidelijke stands... althans stands met veel te verleidelijke spullen
Het overweldigt... waar moeten we beginnen en waar moet Jocelijne zijn?
Nou kun je denken doelgericht op Dendennis (de stand waar Jocelijne heen moet) te lopen maar geloof me.... bij je eerste stap word je al gegrepen door staaltjes van geknutsel waar je ogen bij uitkijkt en soms je vingers bij aflikt
Plexiglas kandelaars, taart versieringen, taferelen in een stolp, kaarten maken... euh vooral veel kaarten maken... afschuwelijk veel te veel kaarten maken, wol, katoen, mozaïek, pixel painting, technieken waar ik de namen van vergeten ben of niet eens kan uitspreken, maar zo gaaf!!
En overal kijken we en alles is zo leuk of mooi of knap gedaan...
Maar dan.. dan zien we toch de stand waar we moeten zijn...
Zoals ik ben versnel ik mijn stap om zo gauw mogelijk alles van dichtbij te bekijken maar.... ik mis mijn dochter aan mijn zijde..
Ik kijk om en zie haar op een afstandje heel stil staan...en ik loop terug
'Gaaf hè mam... ik moet het even op me in laten werken hoor... dat dat echt door mij bedacht en getekend is en dat het er nou zomaar staat en hangt' .. en ik zie har ogen vochtig worden
Ach mijn meisje... zo geknokt in haar leven en het zo goed gedaan ook als het even minder ging
Ze kan niet geloven dat al dat moois dat uit haar hand kwam.....
Ik knijp haar even in haar arm 'het komt echt van jou lieverd'
'Zo gek mam'....
Dan lopen we op Dennis af...Dennis van Dendennis
Een heerlijke warme liefdevolle en hartelijke ontvangst
Maar al gauw wordt hij weer opgeslokt door aan hem trekkende mensen
Jocelijne loopt langs de door haar ontworpen stoffen behang, de deken, de gehaakte vlaggetjes slinger, de knuffeltje, de meetlat in zachte groene beige en crème kleuren
En ik ben alleen maar trots...
We babbelen nog wat over mijn schrijfwerk en alle nieuwe plannen die Jocelijne en Dennis samen hebben..
We beloven straks (neem het ruim) terug te komen want we willen het tweede gedeelte van de hal door
Op naar de tweede creatie golf van Jocelijne bij Stephanie van Cute Dutch.... de knopen serie en de tas en degene bij wie het boekje uitkomt dat Jocelijne illustreert en ik schrijf...
De tas is gaaf geworden en de knopen nog gaver...
Het is er zo druk bij de stand dat we er bijna niet bij kunnen...
'Oh mam, kijk daar liggen ze'.... en ik zie prachtige getekende knopen uit de hand van mijn dochter
We kletsen nog even en gaan weer verder....
'Mam mam kijk daar staan de pakketten met dekens en knuffels... en kijk eens mam daar ook..'
Ja en daar ook meis....
Wat is het grappig om allemaal enthousiaste reacties te horen van creatieve geesten die hun handen over de deken laten gaan, de knuffels oppakken of de slinger bewonderen en dan met de pakketten vertrekken
Maar nu....
Na drie en een half uur lopen ben ik wel aan koffie toe
Tot 3x besluiten we wat anders te doen omdat er rijen en rijen voor de horeca gelegenheid staan... maar dan ontdekken we een klein koffie karretje en hebben succes
Een plekje vinden om te zitten is lastiger
Als ik mijn voeten iets minder voel (oh die hakken en strakke laarsjes ook een wat nou compromis) stappen we weer op
Tot nu toe hebben we de hand op de knip gehouden om ons eerst te oriënteren
IK ben weg van de mozaïek figuren en schalen en kandelaars maar nog niks gekocht van doe het zelf pakketten daarvan
En ook al die supergave vilten sinterklaas en kabouter taferelen vind ik geweldig
Maar... als we de needle  felting ontdekken zin weer direct verkocht
We zijn zelfs zo enthousiast dat die mevrouw van de stand er kippenvel van krijgt
Van... nou kun je overal workshops volgen maar hier dus niet...
Niet getreurd we krijgen privé les en worden zo niet nóg enthousiaster
Drie kwartier later staan we met de tassen vol spullen voor deze techniek weer met beide benen op de Jaarbeurs vloer...
En we hebben zo'n zin om heel veel moois te maken met needle felting dat we niks meer van alle mooie andere dingen hoeven hebben...
Ik ga nu even niet uitleggen wat de techniek inhoud... Google maar... en op de foto het eerste resultaat van Jocelijne want die kon het niet laten direct aan de slag te gaan natuurlijk
We kletsen nog een tijdje met Dennis en vertellen en laten foto's zien over al het gaafs dat hij zelf niet kan zien
We lopen nu ruim zes uur pover deze beurs zonder ons ook maar één moment verveeld te hebben, we ontdekten veel moois zoals dat je tijdens waxpainting echt alles los moet laten en je verstand moet uitschakelen om het moois te laten ontstaan... maar nu zijn mijn voeten brandhout...
Over een kwartier is de beurs voor vandaag toch weer afgelopen... we gaan alvast...
Wat hebben we genoten van wat we zagen en ons inspireerde, en van elkaars gezelschap
Wát voelde het goed!
Wát hebben we mooie gesprekken gevoerd en gedachten uitgesproken, gelachen en zijn we geroerd geraakt
Van... maar nu plassen en wat drinken... en de voeten even rust...
We nemen allebei en grote smoothy en laten alles stilletjes nog even op ons inwerken
Áls ik op sta voel ik mijn voeten nog erger... en weer moeten die hele Jaarbeurs nog door, bruggetje over en de parkeergarage in
Van... Utrecht uitrijden is al net zo'n crime als inrijden
Eenmaal op de snelweg hebben er nog geen zin om de dag af te sluiten en dus naar huis te gaan
We besluiten uit eten te gaan...
Maar ja; Indiaas.... Mexicaans... Spaans.... nee wokken wil dochter lief
Dus op naar de wok
We kletsen na... genieten van het eten... Jocelijne probeert zelfs sushi te eten (mislukt)
En we praten over vroeger, nu en toekomst, haar eetstoornis/ probleem, moeder/ dochter verhouding...
Maar dan is het toch echt tijd om te gaan...
Wat een mooie ontroerende speciale dag
Met Willem kijk ik the Voice nog even terug
Je hebt weer andere energie zegt hij...'fijn'
Ik lees nog een verschrikkelijk lief bericht in mijn Messenger en wordt er verlegen van
Iklees nog wat appjes... en heel voorzichtig begin ik weer te geloven er een beetje te mogen zijn om wie ik ben
Andere energie ja.... en weer een beetje moed mijn leven op te pakken voor min kinderen en kleinkinderen, voor Willem, voor al die lieve mensen en voor mezelf
En veel te laat stap ik mijn bed weer in
Volle maan .... ik zal geen last van slapeloosheid hebben vannacht....laat de weerwolven maar razen... ik heb nu hele enge felting naalden.....






























Geen opmerkingen:

Een reactie posten