Vandaag is dus die dag dat je je Facebook account zou kunnen/ moeten opheffen ...
Facebook kon mijn privacy niet garanderen... lees ik...
Nu heb ik er al eerder over geschreven... maar vandaag.. op wat voor de mensen die oproepen tot opheffing... een historische dag zou moeten zijn... waag ik er nog maar eens een mening over...
Vertel mij namelijk... welk mens kan überhaupt mijn privacy garanderen????
Alles wat ik vertel aan een ander, kan doorverteld, verdraaid, veroordeeld, beroddelt, misbruikt etc worden...
Iedereen is wel eens onderwerp van roddels geweest...
Iederéén heeft el eens meegemaakt dat hij terug hoorde, wat eigenlijk ooit in vertrouwen was verteld...
Belangrijk is dus dat ik weet wat ik vertel of aan wie... en zelfs dan is geheimhouding of behoud van privacy niet gegarandeerd...
Mensen blijven mensen..... ze zijn van alle tijden...
Om geld en macht zal het altijd strijd blijven....
Wil je dus privacy , dan hou je je mond over dat wat je voor jezelf wil houden...
En dat geldt nou precies ook voor sociale media en dus ook Facebook...
Wees gewoon bewust van wat je plaatst... Wees je ook bewust van het verkeerde dat er gebeuren kan... wees daarop voorbereid.. maar alsjealsjeblieft blijf je ook bewust van het goede...
Daar 'waar iets door de lucht gaat' of het nou Schoolbank of Schoolreünie...Snapshat .... Instagram...LinkedIn.... een simpel spelletje... Whatsapp... Twitter...Messenger...en Patiëntendossier.. personeelsgegevens of wat dan ook is.. niets is veilig...
Nú wordt Facebook op de hak genomen... de volgende keer zal het een andere site zijn...
Wil je privacy doe dan NIETS online!
Internet bankier dan ook niet... shop niet online... koop je boodschappen gewoon in een supermarkt of bij de kleine zelfstandige... en neem GEEN klantenkaart...blijf gewoon weg van alles....
Juist... en dat kan dus al bijna niet meer...
Wees je dus daarom gewoon bewust...
Zelfs die hele wet op de privacy is alweer achterhaald...en hij moet nog ingaan notabene...
Daarbij is de wet op de privacy een verschuiving van het probleem..de verantwoording verleggen..... een indek systeem dat de lading niet dekt...
Van.... weer genoeg erover... mijn ergernis weer op virtueel papier gedeeld... waarvan ik dus me heel bewust ben dat mijn woorden weer misbruikt of verdraaid kunnen worden en ergens op kunnen duiken waar het niet mijn bedoeling zou zijn...
Dat kan ja... so what...!!
Van... lekker naar mijn werk... tussen de kinderen...
Een prachtig voorbeeld van sensitiviteit... autisme en de gedeelde en overlappende kenmerken...
Een leerling zit al vanaf binnenkomst niet lekker in zijn vel....
Dit kan om van alles zijn....
Niet goed afscheid genomen thuis? Slecht geslapen ? Nare busreis? Onveilige binnenkomst in de hal? Drukke anderé leerlingen?.... de grijze wolken?... pijn?.... jeuk?...
Het blíjft maar doorgaan... huilen.... rennen... gillen.... ik ben het niet van hem gewend...
Na drie kwartier observeren... nadenken.. vragen... ben ik er niet achter maar gok op jeuk...
Moeder heeft altijd zalf mee dus insmeren maar...
Maar het gehuil... het gegil... het geren houdt aan... zit hij even, dan springt hij weer op...
En vraag me nou niet hoe het kan of wat het vandaan komt maar ineens denk ik "wat zit dat overhemd strak en schreef... en met één knoopje dicht... ik zou me dood ongelukkig voelen ...zou niks voor mij zelf zijn zo strak op het lijf...
Van... maar wat voor mij geldt (ik ben daar best extreem gevoelig voor) kan ook voor een kind gelden...
Niét geschoten is altijd mis... en ik loop naar de leerling.. doe het knoopje los... trek het overhemd uit...er zit nog een t- shirt met lange mouwen onder... bah dat draait om je armen..brrrr...
En dan verschijnt er een enorme glimlach om zijn lippen... hij tilt mijn pony op en drukt een kusje op mijn voorhoofd....
Dan gaat hij rustig zitten...
Zo fijn dat de tweede "zoek oorzaak" poging de goede was...
We kunnen verder met de dag..
Van... een leerling is met de poppen aan het spelen; in bed...uit bed.. aankleden... uitkleden... boodschappen doen....eten koken op het fornuisje (klei als nep eten in het pannetje) ...poppen eten geven met een lepeltje.. kortom heerlijk in haar fantasie naboots spel...
Dat ziet er allemaal lekker uit... en wat ruikt het eten heerlijk... wat eten jullie vandaag.. vraag ik..(zelf denk ik aan spinazie of iets van macaroni en pannenkoeken)
Tja... en dan het ontnuchterende... totaal niet verwachtte ...maar oh zo logische antwoord...
KLEI!
Van.... en zo gaat de ochtend door... woensdag is een korte dag...
Nou ja... voor de kinderen dan...
Juf heeft nog drie overleggen....en de daarbij behorende administratie... en de mensen die langskomen om te vragen hoe de overleggen waren... en drie telefoontjes...
Om tien vóór half zes loop ik het gebouw uit...
Ik sta iets voor zessen bij de supermarkt...
Alweer maar een snelle hap... paella..
Willem zit al smachtend en hongerig te wachten...
Nee sorry.. geen Chinees gehaald... je moet dus even geduld hebben nog...
Dát woord vormt een soort van blinde vlek in Willems innerlijke woordenboek...
Volgens mij ben ik het enige waar hij geduld mee heeft...
Van... maar gauw de boel op het hoogste vuur zetten...
"Wat heb jij deftige schoenen aan" (gelukkig de aandacht is afgeleid)
Vind je Willem?
"Ja dát ken ik niet van jou" ...
Nou heb ik ze ook niet vaak aan... zeker niet in de winter... en soort tussenschoen.... te koud voor sandalen.. te warm voor laarzen... dus pumps...
Maken ze soms teveel lawaai op het parket Willem? (Ik ken mijn hoog sensitieve pappenheimer)
"Euh ja.... die hakken zijn net als je laarzen"
Als ik het niet dacht..... een snel pak ik mijn slippertjes van de trap...
Of je overhemd zit niet lekker over lange mouwen t-shirts... of de hakken maken lawaai...
Tja... ik ben bij dat ik het aanvoel.... maar af en toe...grrrrrr....
Van... zo... paella klaar.... eten en snavel dicht...
Nog even een journaaltje meepikken voor ik ga lezen..
En dan díe vraag van die senator "als het gratis is hoe verdient u dan geld"....
Ach ach ach... en die mensen die er niks van snappen roepen vast het hardst dat je van Facebook af moet...
Het is toch triest...
Maar het geeft wel precies weer wat het probleem is.... onwetendheid en angst...
(En dit dan los van het feit of het een slimme zet was van Mark Z)
Van... lekker naar boven... balkondeur open en boek op bed...
Vasthouden gaat met mijn handen nog niet... te dik boek...
Dé eerste revolutie is een feit...weer door onvrede en honger...
Dé verschillen tussen rijk en arm worden ook steeds groter..
De aristocratie zet pruiken op en trekt mondaine kleding aan om zich goed af te scheiden van de burgerij....
Dé burgerij breekt grote protserige gebouwen af zoals de Bastille en mooie huizen...om de aristocratie mores te leren...(rond de jaren 80 van 1700)
Lodewijk de 16e en zijn Marie Antoinette worden terecht gesteld en het volk roept steeds harder om een republiek...
Ze willen van de ondeskundige en geldverslindende koningen af...
Parijs is inmiddels uitgegroeid tot hoofdstad van de wereld..
Een wereld die er toen natuurlijk nog heel anders uitzag...
In 1800.. de eeuwwisseling... hadden de Parijzenaars het over het jaar 8 ... zij dachten in een revolutionaire kalender..
Het Parijs zoals het er nu zo'n beetje uitziet komt uit de nu volgende jaren 1800-1850..
Parijs was een voorbeeldstad voor velen waar het ging om architectuur.. mode... filosofie... kunst...etc.
De bruggen.. arcaden... huizen van toen ... fonteinen... kinderkopjes... straatlantaarns...vind je er nu nog...
Maar leiding was er niet meer in Parijs.... dag koning.. dag leidinggevende...
De stad was in districten verdeeld waar een directoire een soort van leiding gaf...
Hielp geen sikkepit want honger dreigde weer en werkeloosheid stak de kop erger op dan ooit...
Geen wonder dat Napoleon voet aan de grond kon krijgen... en zich in 1804 zelf tot keizer kroonde in de Notre Dame...
Waren de Parijzenaars de monarchie en het geloof kwijt... de keizer herstelde keihard het katholieke geloof weer in ere..
Van... laat me nog maar even lezen...maat niet te lang..
Kon ik vroeger een boek niet wegleggen en las ik tot het ochtendgloren..
Nu wil ik juist zo lang mogelijk over het boek doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten