Heb je 4 vrije dagen en sta je ze op 1 na, allemaal vroeg op terwijl je laat naar bed gaat...
Maar oké... ik laat het zo... ieder zijn ding...
Dat is ook de kracht van onze relatie tenslotte...
Mogen zijn wie je bent zolang je elkaar geen
zeer doet...
We hebben al te vaak moeten veranderen en aanpassen in relaties... doen we niet meer... kan ook niet meer op onze leeftijd met onze rugzakken...
Van... wat niet inhoud dat dat een makkelijke leefregel is altijd hoor....
Bij het wok restaurant laatst hadden we er nog woorden over....."maar weet je wel hoe dat bij de ander overkomt" ...
Dát willen we dan ook van elkaar begrijpen en weten...maar telkens weer zal het antwoord uiteindelijk, na veel heen en weer geharrewar, zijn.... laat het bij die ander en maak het niet persoonlijk...
Tot nu toe werkt die filosofie geweldig...
Hoe vaak worden immers bepaalde gedragingen of opmerkingen van anderen niet persoonlijk aangetrokken omdat je ze vanuit je eigen beschadigingen en dus perspectief bekijkt en voelt...
Je daar bewust van zijn is al vaak driekwart van de oplossing...
Het is dan aan jezelf er iets mee te doen of niet...
Maar de ander hoeft daarom dus niet te veranderen...
Voor óns werkt het in ieder geval... en het lijkt me voor anderen ook niet schadelijk...
Je moet alleen beetje sterk in je schoenen staan en daarom heeft het veelal meer succes als je ouder bent....
Jongeren moeten vooral zichzelf en elkaar nog vormen... dat is heel andere koek...
Van... enfin Willem dus weer de hort op en ik lekker lezen in bed...
De barbaarse achter en ondergrond verhalen van Parijs, de hele Parijse geschiedenis door...
Zulke dingen wil je eigenlijk helemaal niet weten als je met heel je hart van die stad houdt...
Galliërs waren beesten...
Beesten in bed...sodomisten
Beesten aan tafel...varkens
Beesten in gruweldaden...beulen met sarcastische martel praktijken...
Er was maar weinig reden nodig om je stelselmatig anaal te verkrachten (ongeacht man of vrouw) of je kop eraf te hakken (doe mij dan maar het laatste)
Het duurde vreselijk lang voor ze uiteindelijk ook al hun afgoden...heidense beelden... en occulte zaken vaarwel zeiden...
Geloof het of niet maar het was een vrouw die zachtjes aan het moeras volk een beetje christelijke civilisatie bijbracht...Genevieve....
En wat een dametje was dat zeg... drong door tot de hoogste ambtelijke kringen tot de keizer aan toe... verjoeg Atilla de Hun en dat allemaal met een anorexia gestel.... en een lengte van nog geen anderhalve meter...
Geen wonder dat er dan een kerk naar je vernoemd wordt...
Van... heerlijk boek dus dat ik maar met moeite steeds aan de kant leg...
Want, terwijl ik toch heel wat Parijse Geschiedenisboeken op mijn nachtkastje heb liggen, is dit er toch wel eentje die weer hele andere kanten van de geschiedenis belicht...
Waarvan dan weer het leuke is dat tussen al die verhalen toch ook heel veel wetenswaardige plekken voorkomen waar je restanten uit de verhalen kan vinden in de stad.. en dat interesseert mij dus wel het meest...
Tientallen malen bezocht ik Parijs.. alleen.. met vriendinnen... met familie... en met Willem....heb er zelfs ruim twee maanden achtereen vertoefd ....veel heb ik er al beleefd en gezien... maar elke keer weer ontdek ik wat nieuws...
Na het lezen van dit boek zal dat ook zeker weer gaan gebeuren...
Je verveelt je nooit daar...
Van... Willem weer thuis... kopje koffie... en op naar mjin zus...Paas brunch...
Een prachtige tocht door Brabants landschap...
Lieflijke landerijen... bossen....authentieke boerderijtjes... dieren in de wei.... en dan staan we voor de automatisch openende gietijzeren hekken van hun landgoed.... voormalige veearts woningen...
De honden staan ons al voor het gastenverblijf op te wachten...
Zus en zwager hebben een Duitse Herder en Rottweiler om het erf te bewaken...
Ze zijn ongeveer net zo oud als onze honden....
Snuffel snuffel... grom grom... knauw grauw... en ze hebben kennis gemaakt...
Nu maar rennen over hun erf ... hun weilanden... en hun bos...
Er kan niets gebeuren dus wij beginnen aan de brunch die ons verleidelijk aankijkt in de gezellige keuken van het hoofdverblijf...
Van... zus kennende heeft ze aan alles gedacht... en dat is ook zo...
Zelfs een smoothie is in de maak...
Gezellig dat mijn neef er ook is.... altijd wat te bepraten met hem als student medicijnen en zijn uitgebreide en gespecialiseerde onderzoeken naar autisme....
We bespreken wat moeilijke gevallen die ook mij uit het speciaal onderwijs niet vreemd zijn... van de wetenschaps en de ervarings kant
Lekker praten met iemand die zoveel autisme achtergronden kent...
Van... na twee uur tafelen... uitgeplozen rafels autisme en nog meer samenraapsel over geloofskwesties gepaard of solo gaand met wetenschap... is het tijd voor een fikse wandeling door Zeelandse bossen (plaatsje Zeeland dus en niet de provincie)...
We lopen en lopen door de prachtige natuur... we lopen zelfs tot vliegbasis Volkel....
De honden snuffelen hun neuzen stuk... rennen en springen over boomstammen... springen in vennetjes ....
We zien konijnen en reeën ..... komen een bunker tegen..... en lopen en lopen maar...
Wát is dit genieten...
Bijna niemand tegenkomen behalve 1 natuurfotograaf en een andere hondenbezitter...
Blitz is de enige stoere die zwemt in de ven... de andere pootje baden..
We lopen bijna drie uur als de lieve witte gebouwtjes weer in zicht komen...
Nog 1 weg dwars door het bos... het hekje door en we staan weer op het uitgestrekte erf...
Van.... het zonnetje schijnt wat waterig ....maar het schijnt...
Moe en voldaan gaan we aan de picknick tafel buiten zitten alwaar zus de wijn en het bier met versnapering serveert...
Van... toch heb ik Bikkel best gemist... en nog wat tranen om hem in het bos achtergelaten...
Bikkel had de herten vast niet ongemoeid gelaten zoals deze vier...
Wát zou hij genoten hebben van het geslenter met ons samen...
Van... dan krijgen Babs en de Rottweiler toch nog ruzie...
Tjonge wat gaat het erop...
Denk je dat Babs zo'n lief gevoelig watje is maar allemensen wat gaat ze te keer...
Blitz niet... Blitz is munt... zegt geen bloef of blaf meer....
Én dan is het weer tijd om te gaan en afscheid te nemen van deze heerlijke plek in de middel van nergens....
Het was weer een mooie dag...
Van... nu thuis eerst de sporen van de lange wandeling uitwissen onder de douche...
Jammer... de boslucht dus ook...
Mijn kleren zitten onder de spetters van het uitschudden van de honden na hun sprongen in de vennetjes ....
Maar wat was het heerlijk...
Van... nog even facetimen met kleinzoon die weer als een berg tegen school opziet morgen...
Als alles weer op een rijtje staat voor hem, kan hij in slaap vallen...het vorig weekend van oma gekregen tijdschrift "Stoer" vastgeklemd in zijn armpjes...
Ach lieve vent.... kon ik alle narigheid maar voor je wegnemen.. maar deze oma weet ook dat ze je groot en sterk maken... en heel wijs op den duur...
Van... nu maar gauw weer honderden jaren terug Parijs induiken... het boek lonkt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten