Ik vouw me in mijn leunstoel en bedenk me wat ik nou het aller aller lekkerste leukste liefste vind en doe...
Mijn ultieme vrije dag bij dit weer .... kaarsjes aan... kat op schoot... kopje koffie binnen handbereik... honden aan de voeten... breiwerk in de handen...en dan of een muziekje aan (heb nog een niet beluisterde dubbel cd van Bløf liggen... of TLC kijken naar cake boss .... flip or flop... house for sale.... say yes to the dress. . One born every minute...
Ik kies voor het laatste....
Dus... vorm het beeld even mee..... vroege ochtend; kaarsjes, koffie, kat, honden, breiwerk en TLC. ..
Van... ik voel me de gelukkigste mens op deze aarde.....behalve dan dat ik een hals moet inbreien wat ik minder vind omdat ik daarbij moet nadenken.... en tellen. . en opletten...
Maar geen gezeur... het zijn slechts 12 toeren en dan is ook dat leed weer geleden....
Twaalf toeren en één geboren tv baby verder, hecht ik de laatste steken af.... zet nog een kop koffie.... springt de kat weer op schoot... liggen de honden rustig... branden de waxinelichtjes nog.... en zet ik de steken voor de mouw op....
Het zou een linker of een rechter mouw kunnen zijn... dat maakt niet uit....
Zelfs dilemma's en keuzes maken is mij op dit moment vreemd....
Van.... behalve dan dat ik mijn andere been onder mijn billen moet leggen omdat de ene slaapt....maar dat durft ik in deze staat van doen zelfs bijna een reflex te durven noemen....
Van... ik denk eens terug aan de tijd dat ikzelf kinderen kreeg....
Hoe boos ik op mijn moeder was dat ze alleen maar verteld had "kind... je bent het daarna allemaal vergeten"...
Ik had toch graag ongeveer geweten wat er aan daarna vooraf was gegaan. .
Ik ben me kapot geschrokken....
Bevallen was niet maar even een fluitje van een cent.... dat was notabene een fluit van een compleet achtergehouden pensioen fonds.....
En ja... inderdaad was ik het daarna vergeten... maar geloof me... na de tweede keer toch écht niet meer...
Ook al had Liesbeth List (die toevallig op dezelfde dag beviel als ik van de eerste) volgens de bladen een veel ergere bevalling gehad (toevallig als ik precies hetzelfde euvel van een gekantelde baarmoeder... waar klaagt ze over...)... en ook al was de tweede er binnen drie uur....
Van... toch geniet ik wel van de beelden..... al die kleine nieuwe wereldwondertjes.....
Ik hoop zo vreselijk dat hun generatie (dus ook die van mijn eigen kleinkinderen) de redders van de aarde worden. .. en alle troep die wij, verwende naoorlogse generatie ervan maakte, kunnen oplossen om er een voor hun leefbare aarde van te maken waar ze nog lang écht op kunnen leven en écht van kunnen genieten.... los van de ruinerende weelde die wij ons eigen maakte. . althans in ieder geval velen onder ons....
En dat ze op een tolerantere, respectvolle en gezonde aarde mogen leven....
Ach... mijn lieve jongste generatie...
Ik krijg de hele ochtend al fotootjes toegestuurd van de twee die vandaag in Dinant zijn...
Daar hebben Annet en ik toen ook zo genoten....
En van de andere twee die aan het genieten zijn van de wat de herfst te bieden heeft...
Van.... cupcakes war .... die kende ik nog niet....
Ik krijg er zelfs nog geen honger of trek van als ik er naar kijk...
Ik heb niet veel met zoetigheid...
Waren het saucijzenbroodjes heerst. . ja..... dat was een heel ander verhaal geweest... maar ja... daar valt zo weinig aan te versieren hè....
Creatief vind ik de dames en enkele heer wel hoor... ik doe het ze niet na. .
Maar nee... cupcakes bakker of cupcakes jurylid is niks voor mij....
Van... hopla cake boss dan maar...
Wederom zoetigheid maar. .. nu gaat het me ook om de achtergrond verhalen van de Italiaanse bakkersfamilie... hun eeuwig gevecht met dieet. . hun mama met de ziekte ALS....hun sterke familieband.... en de prachtige taarten....
Die opdrachten....dat brein van die boss... en wat er uit zijn handen komt...
Ja... dit kan ik wel waarderen...
Van.... ik ben het tv kijken even zat....
Muziekje op...Bløf klanken.... meeblèren ....
En de mouwen vorderen gestaag... elke 6e nld aan weerszijden 15x 1 at mrd...
Die afkortingen zijn voor insiders....
Het Noorse motief erin... en geen fouten maken want ik brei het voorpand...
Absurde gedachte natuurlijk... alsof er straks achter die trui geen mensen lopen....
Maar vooruit... het gaat om het idee....
Van... nu moet ik toch echt boodschappen gaan doen...
Mijn elektronische sigaret vloeistof is op... en er moet eten op de plank...
Luxe.. dus verse.... spinazieschotel....
Men neme aardappel puree ... vers spinazie blad erdoorheen. .
Snoep tomaatjes erdoor. . chorizo stukjes....
Brie eroverheen... kruiden paneermeel....
In de oven....
Het is klaar als Willem thuis komt...
Babeth werkt... en Hanna... uit met vriendje... oeps... toch weer aan met vriendje... eet mee... ..
Van.... en dan tegelijkertijd met je eerste hap, krijg je direct de zieke bijsmaak van de beelden van het Slotervaart ziekenhuis als hapklare brok binnen....
Alle patiënten op stel en sprong naar andere ziekenhuizen....
Verdrietige en geschokte verhalen...
En dan op het journaal een regeringslid die vertelt dat het hen écht op de eerste plaats om de zorg voor de mensen gaat...
Nee, dat zie ik. .. sukkel....
Van... en direct daarna de ziekmakende Trump aanhanger die bombrieven verstuurd.... naar Trump tegenhangers...
Dat roept de grote baas van Amerika dus zelf op... met zijn doelloze gedrag en wanpraktijken...
En dan weer aan je kleinkinderen denken.. en al die wereldwondertjes vanmorgen op tv...
En dan ook nog in liefde willen blijven geloven....
En prachtig interview met Jimmy Nelson de fotograaf. .
Och wat een kwetsbaar mooi verhaal....
Misbruikt door priesters.... in één dag kaal geworden... een autistische vader die later zelfmoord pleegt....en daarom de wereld op z'n mooist laten zien door zijn camera...
En daarom tot uitersten gaand...
Waarop zijn zoon hem op een avond vertelt "papa jij bent altijd weg en doet de gevaarlijkste dingen om daar te komen waar je foto's wilt maken... ik durf nooit boos op jou te worden omdat ik bang ben dat je ooit eens niét meer thuiskomt....
Hoe herkenbaar is die man voor mij...
Hoe herkenbaar ook zijn zoon...
Door alle shit en ellende die je hebt meegemaakt juist de liefde de kans willen geven... liefde geven... maar door de ogen van een camera... of van een ander....
Anderen die niet mogen overkomen wat jou overkwam...
Van... en die angst van die zoon....
Ik durf amper ruzie te maken. .. bang dat er een keer komt dat je het niet met goed kan maken....
Bang dat je je leven door moet met schuldgevoel....
(Ga nooit heen zonder te groeten... ga nooit heen zonder een zoen... wie het noodlot zal ontmoeten, kan het later nooit meer doen....)
Van... volgens mij, heb ik mijn vrije dag uitermate goed doorgebracht. ..met eigenlijk niks... en tegelijkertijd heel veel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten