Dat berichtje op het journaal.... van omroep Gelderland... dat me niet loslaat vandaag.....
'Scholier verongelukt '.....
De grootste angst van ouder en grootouder.....
Je(klein) kind die naar school gaat .... of terugkomt....op de fiets..... en dan dat telefoontje..... en de hele verdere dag dat bericht op het journaal....steeds een beetje meer aangepast...
Scholier wordt scholiere....
11 jaar oud...
Bij Nijmegen en Beek en Berg en Dal.... wordt Persinge .... meisje uit Millingen aan de Rijn....
Weer later nog een meisje maar die is gewond en leeft nog....
Toedracht onbekend.....
Twee vriendinnetjes op de fiets... op weg naar huis....
En dan voor de automobilisten vooral veel informatie over de weg die voor onderzoek is afgesloten en hoe ze om moeten rijden.....
Terwijl ik alleen maar kan denken aan die moeder die die agenten aan de deur krijgt....
Van.... wat zou ze aan het doen zijn geweest....?
De ontbijt boel van die ochtend nog opruimen...ook het bord en de beker van je dochter... die je veilig op weg van school naar huis waant....?
De bedden opmaken..... ook dat bed van je dochter..... die je veilig op weg naar huis waant....?
Of zou ze aanstalten hebben gemaakt om nog even snel boodschappen te doen.... eten voor vanavond... koekje voor bij de thee.... voor als je kinderen en ook je dochter straks komt....
Een dochter die nooit meer thuis komt....
Van... wat denk je dan als je die agenten je tuinpad op ziet komen lopen....
De deurbel hoort gaan....
Die agenten ziet staan....
Ik denk dat ik gek zou worden.....
Van... en misschien ben ik dan een gek mens... maar mijn gedachten volgen haar de hele rest van de dag....
Die afschuwelijke mallemolen die direct in werking treedt.... uitvaart ondernemer bellen.... liedjes zoeken... teksten voor op de kaart... de kaart....
Terwijl je 's morgens.....
..... nog dat bed opmaakte.... dat bordje afwaste..... haar uitzwaaide....en 's middags dacht 'ze is bijna thuis'....
Terwijl je nog niet helder kunt denken... en alleen maar wakker wil worden uit een nachtmerrie....
11 Jaar.... zo oud als mijn op een na oudste kleindochter die ook zo oud dit schooljaar wordt....
Ik moet er niet aan denken....
Van... en nou is het avond... en nog steeds denk ik eraan...
Hoe moet zo'n moeder slapen....?
Dat kan je immers niet.....
Van... ik ben zo dankbaar.... gruwelijk dankbaar dat mijn kinderen zonder al te grote kleerscheuren groot werden....
En om dat ene telefoontje van mijn zoon toen.... kan ik nu lachen..... "mam je moet niet sschrikken hoor maar ik heb een ongelukje gehad, kom je even daar en daar heen ".....
En dan daar en daar aankomen.... een ambulance zien staan... en je rot schrikken maar als je naar binnen kijkt, het weliswaar geschrokken maar levende en weer lachende snoetje van je zoon zien....
En om dat ene lege bed van je dochter, dat je 's morgens ontdekt... kan ik nu lachen.... mam wist immers heus wel waar die puber naar toe gevlucht was 's nachts.... en jawel hoor..... nog geen uur later was het bed weer gevuld met een dochter die doodop was en blij dat ze toch weer thuis was.....
Van... en dan nu je kleinkinderen die op fietsen naar school gaan.... en weer de zenuwen hebben.....
En hopen en bidden dat ik over vijftien jaar weer met een dankbaar gevoel kan zeggen dat ze zonder al te grote kleerscheuren groot werden.....
Oooh wat voel ik met haar mee.....
Begin van het schooljaar.... en dan zoiets.....
En dat gezin.... en die klas..... de vriendinnetjes....en die juf of meester...
Bah... wat een rot nieuws kan je toch 's middags horen.....
Van... en ik weet heus dat er elke 10 seconden een kind van de honger sterft.... er kinderen de oorlogen niet overleven...... kinderen in bootjes zitten... vluchtend van het geweld in hun land.....
Ik weet het... heus.... en ik vind óók dat vreselijk.... en ik steun daarom ook goed doelen voor deze kinderen....
Maar dit kwam zomaar mijn kleine autootje binnen.... keihard door de luidsprekers..... intiem... snoeihard... en pijnlijk dichtbij....
Van.... hoe zo'n herhaald klein berichtje je toch bezig kan houden zo'n hele dag.....
Misschien was het wel omdat vandaag ook het bericht kwam van een collega die bevallen was.... en vrienden van mijn zoon en schoondochter die ook een wereldwondertje op de wereld zetten vandaag....
2x Nieuw leven..... naast 1 leven minder....
Eén leven dat ook ooit begon..... maar zo snel voorbij is....
Misschien kwam het omdat ik vandaag zo intens genoot van de spelende kinderen in mijn klas....
Of om alweer een jaartje erbij van mijn schoonzoon....
Wellicht ook door de grappige berichtjes van mijn kleinzoon vandaag vol filmpjes die hij maakte dankzij de 'vette app' die oma hem leerde kennen gisteren (boomerang)....
Van... mijn.... juf... moeder... oma.... voelsprieten stonden wel volop open vandaag....
Soms heb je dat....
Vandaag dus....
Klein Millings meisje..... die ik niet ken.... maar die zo binnen kwam.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten