Ja, ja.. ik heb er weer eentje hoor....!
Dat is waarschijnlijk dat land aan de zoete ipv zoute Middellandse Zee....
Maar ik raak er helemaal van in de stemming...
De kinderen trouwens ook....
Ze spelen dat het een lieve lust is...
En aangezien ze vaker van spelen meer leren dan van een betweterige juf, laat ik ze heerlijk hun gang gaan...
Ik zie dingen gebeuren die ik welke les dan ook, nog niet voor elkaar zou krijgen...
En op de achtergrond klinken de Sinterklaas liedjes....
En de juf heeft de kriebels... de raam schilder kriebels....
Dat is lang geleden dat ik die had....
Maar ja... prikkels, prikkels....
En zeker in deze tijd...
Niet teveel versieringen overal...
Maar het hoort er zo bij, zegt het duveltje op mijn linkerschouder...
Het staat zo gezellig...
En aangezien de ergste stoom nu wel van de trein is, en de kinderen lang zo druk niet meer.... én het tenslotte in de klas is en niet daarbuiten, trek ik de stoute schoenen aan en begin met raamschilderingen ....
De kinderen spelen gewoon door...
Zoiets van 'ach laat de juf maar, ze heeft haar dolle half uurtje weer'....
Maar na een kwartiertje komen ze tussendoor toch even kijken, moedigen het aan, spreken hun bewondering uit, en spelen weer verder....
Na één half uurtje staan Piet en Sint op de ramen vereeuwigd....
Ik ben er weer trots op....
Van... dan het schoenen spel maar weer...
Juffen die hun schoenen uittrekken...
Kinderen die als Piet verkleed worden en aan de hand van de eigenschappen, cadeautjes in de juffen schoenen mogen stoppen...
Ze nemen hun taak heel serieus....
Bij een personeelstekort, moet u hier wezen Sint...!
Staking overbodig...
En we hebben gym....
En altijd ga ik mee naar gym omdat ik dan altijd weer andere dingen bij de kinderen zie dan in de klas, maar dit keer hou ik eens pauze...
Pauze???
Wat is dat...?
Nou... dat is die juf die met een broodje op de vuist achter de computer haar verslagen zit te eten... euh.. te schrijven....
Tenminste.. ik dan...
Het lawaai dat in de kantine mijn oren binnen toetert, daar word ik niet ontspannen van... en voor een wandeling in het bos, is het me nu te koud....
Ik hou dus eens pauze... één keertje.... en wat gebeurd er....
Ja hoor... daar komen ze terug met een huilende leerling in een buggy....
En nog wel één van de stoerste dapperste leerlingen uit de klas...
Gevallen uit een gym klim toestel...
Ze houdt haar voetje vast...
Da's fout zie ik al meteen...
De verpleging denkt dat het misschien wel meevalt maar wij denken van niet...
Ouders bellen... met haar naar de huisarts... en ja hoor... gebroken...
Normaliter zou je denken 'dat kan gebeuren... zes weken gips en weer verder'...
Maar op onze school met vaak gecompliceerde ziektebeelden ligt dat anders...
Hè jakkes.... arm kind.... net zo goed op weg met leren lopen en nu dit....
Van...er volgt een hoop geregel...
Nou ja... het is zes uur geweest... ik mag ook eigenlijk wel naar huis...
Van.... en waarom niet... voor school staat al file....
Zeven uur.... mijn lijf nog vol adrenaline maar helaas geen kook animo meer...
Willem krijgt dus kip kebab en ik wil een pizza... de grootste die er is... met extra Spaanse peper graag....
Van... thuiskomen...
Dappere Willem die ik al op de hoogte had gebracht is aan het eind van zijn knorrende maag latijn....
Kijk aan schat... de redding is nabij als de nood het hoogst is....
Van... half acht....
Nog even ouders bellen hoe het nu is....
De dappere dame zelf aan de telefoon krijgen... en grapjes maken over cadeautjes die nu de hele dag in je schoentje door de schoorsteen komen vallen want die schoen kan toch niet om je gips voetje...
En nog meer grapjes over het rode gips er dus het rode jurkje wat ze al die weken aan moet want anders past het gips er niet meer bij....
Misschien wil sinterklaas jouw gips wel lenen... staat mooi onder zijn tabberd...
Ze lacht weer het lieve kleine dametje....
Gelukkig maar.... dat slaapt voor mij straks een stuk rustiger...
Van... nog meer telefoontjes.... want een gesprek zegt meer dan een mailtje...
En dan is het negen uur....
De adrenaline giert... de rust is ver te zoeken....
Handelen en regelen is wel mijn ding... maar hoe raak ik het weer kwijt als ik klaar ben...
Ik plof op mijn stoel...
Maar ik zit... en staar voor me uit...
De tv maakt wel geluid maar ik neem niks waar....
Heel langzaam voel ik mijn bloed weer stromen...
Ik beland weer op aarde....
Van.... half 10... oké nog één telefoontje dan...
En een breiwerk dat niet klopt... te dunne naalden gebruikt....
En Willem die ik jaloers hoor zeggen "je geniet wel van je werk hè"...
En JA.... dat doe ik.... iedere dag weer....
Van Ranja aan de Middellandse Zee... tot Sint op het raam.... van spelende kinderen tot een rood piepklein gips voetje... van ouders en collega's.... en van adrenaline....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten