9 maart 2021

Dag van:

 Natuurlijk was ook ik nieuwsgierig...

Nieuwsgierig naar dat interview...

Dat interview van Oprah met Harry en Megan....

Ik mag ze nu gewoon tutoyeren nou ze niet koninklijk meer zijn toch?....

En... natuurlijk was ik fan van Lady Di en volgde alles van haar dus ook haar zoons....

Ik ben zelfs naar de plek van het ongeluk in Parijs geweest en naar de herdenkingsplek aldaar...

Ik werd ter plekke slachtoffer van een oplichterstrucje....

Het trucje mét de echte gouden ring die hij zogenaamd van je gevonden heeft....

De ietwat hebberige of ietwat oneerlijke mens zegt direct dankjewel... en dan begint het gedonder... want dan moet je betalen...

En waag het niet de ring terug te geven.... want hij blijft je achtervolgen....

Je zei immers dat het jouw ring was....

Gelukkig zijn we er niet ingetrapt... en mijn, op dat moment best redelijke Frans, vertelde hem dat hij de ring bij de politie kon terugvorderen...

Wie had wie nu tuk...?

Maar goed.... we stonden dus bovenop het viaduct...

Daar waar het ongeluk in plaats vond...

En nu vind ik altijd dat op wat voor plek ik ook sta waar iets gebeurde... of het nou iets heugelijks was... iets dramatisch of verdrietigs.... er hangt altijd een bepaalde energie....

Zo ook daar.... rond dat donkere gat waar die tunnel begint....

Een dramatisch keerpunt voor veel levens....

De plek waar zoveel liefde stopte...

Twee zoons zonder hun moeder verder moesten...

En moeder die zo wars was het ouderwets Engels koningshuis en de haar belazerende echtgenoot.... dat ze een eind maakte aan haar rol in die poppenkast....

Één keer eerder voelde ik dat verdrietige gevoel van de liefde die stopt...

Toen ik in 1979 langs de plek reed waar prinses Gracia in het ravijn gestort was.....

Zo'n mooie vrouw,  zo'n voorbeeld voor mij toen... met een man die zo zichtbaar dol op haar was...

En ik weet heus dat er zich achter de schermen veel meer afspeelt dan dat wat wij zien....

Hoe zeer werd dat ook nu in het interview met Harry en Megan weer duidelijk....

Maar ach... een beetje die uiterlijke schijn glamour mee beleven kon immers geen kwaad....

Dacht ik toen.....

En ondanks dat ik in mijn jeugd zelf een glamorous leven leed,  in een grote villa leefde, waar personeel was,  we naar plekken ging waar feesten en gala 's plaatsvonden,  waar het grootste deel van mijn garderobe uit gala jurken en andere dure ellende bestond,  waar we sieraden met groei briljanten droegen maar die ring met dat lieveheersbeestje en dat bedel armbandje toch het mooiste vonden.... waar we tussen de acteurs en actrices,  zangers en zangeressen, regering, ambassadeurs  excentrieke kunstenaars, schrijvers en leden van ons eigen koninklijk huis notabene liepen, bleven Grace en lady Di.... oké en Anne Frank ook... mijn heldinnen....

Ik wilde niet mijn leven, wel het hunne... nou ja.. dat van Anne Frank niet...

Vermoedelijk had dat ook met hun uiterlijk te maken...

Och wat vond ik ze knap en lieflijk mooi.....

Ik geloof dat ik zelfs nog in de spiegel hun lachje heb geprobeerd eigen te maken.... nooit gelukt natuurlijk...!

En eigenijk had dus niemand meer dan ik kunnen weten wat een schijnleven ze leden....

Behalve dan dat weliswaar iedereen in ons dorp ons kende en groette, maar we wel lekker door de Efteling konden wandelen.... of door de dierentuin... zonder herkend te worden

Want dat soort uitstapjes maakten we gelukkig wel....

En al ging niet alles incognito.... mijn vader was

namelijk een fervent wandelaar van georganiseerde wandeltochten.... dan kreeg je namelijk een medaille na afloop....en hij was filantropisch weldoener van de plaatselijke wandelclub.... we werden dus met egards overal in wandelend Nederland behandeld.... toch hebben we een redelijk...r   e   d   e    l     ij    k afgezonderd bestaan geleefd ....

Afgezonderd in ieder geval....

Het leven speelde zich vooral af in de schijnwereld.... ofwel schijnwerpers.... maar eenmaal thuis mocht niemand iets van ons weten.... mondje dicht... geen vuile was buiten hangen....

Dingen waar nu open en bloot over gesproken wordt of zelfs normaal gevonden worden, waren toen uit den boze en je praatte er niet over.....

De schande en schaamte bleef binnen vier muren.... met de successen en schijn trad je naar buiten....

Toen heel gewoon....

Je wist niet beter....

Het was wat het was....

Dacht ik toen....

En misschien zou ik het nu ook nog zo willen denken...

Niet boos op je ouders worden..... ze zijn er niet meer..... ze bedoelden het vast goed en deden wat ze konden binnen hun, oorlogs traumatische en het daarna toch gemaakt hebbende, mogelijkheden....

Het zijn tenslotte ook je roots.... je wortels....

Ontken je hen dan ook jezelf....

Loyaliteit.... eerbied... respect....euhm over dankbaarheid ben ik nog niet uit....

Toch kan ik gelukkig nu ook boos worden en er open over praten...

En dan zie je dat interview....

Kijk....als ik vertel dan heb ik het over de periode 1960-1989 ongeveer..... of misschien toch wel 2004.... toen ook mijn moeder stierf....

Maar bij dat interview gaat het over nu.... de dato 2021.....

Harry wist niet beter... het instituut wilde het zo dus was het zo....

Voortdurende angst voor wat de tabloids zouden kunnen schrijven....

Ik weet nog dat wij één keer in ons leven bescherming kregen...

Dat was nadat mijn vader een artikel in zijn economisch dagblad had geschreven over Rusland....

Beangstigend was dat, dat in die tijd je dus represailles kon verwachten.... en dat je daarom bescherming kreeg....

En iedereen in je jonge vrienden en kenniskring werd uitgelicht en onderzocht.... of zelfs staande gehouden voor nader onderzoek....

Je kon wel door de grond zakken.....

Een bizarre niet voor te stellen situatie....

Maar los van deze calamiteit....verder bleven we "gewone" mensen zonder bescherming....

Toch ook blij dat die bescherming er toen tijdelijk was....

Harry, Megan en hun zoontje kregen geen bescherming....

Een prins die geen bescherming krijgt... en dus vogelvrij is verklaard...

Omdat de regels in de hiërarchie nou eenmaal zijn zoals ze zijn....

De hele wereld om ze heen veranderd... behalve die regels.....

Harry zat gevangen zo vertelt hij...

En het vrije zelfstandige vogeltje Megan werd zijn mede gevangene...

Megan wist beter... Harry wist van niets....

Naar de buitenwereld ben je de blijheid en vrijheid zelve.... en daarna gaan de poorten weer dicht...

Dat is de vrijheid die je geleerd is...

Je buigt weer letterlijk voor je oma... die je overigens een lief mens vindt.... waaruit ik herken dat hier liefde respect betekent... maar dat heb ik ook veel later pas geleerd....

Je reinste kindermishandeling dus eigenlijk allemaal...

Overprotection..... niet je eigen ik mogen ontwikkelen... altijd in dienst staan van.....

Jij bent niet Harry... jij bent lid van het Engels koningshuis waar regels heersen uit het jaar 0....

Ik was Wampie... het meisje uit het grote huis....

Dat huis waar bekende mensen kwamen....

Van die vader die op de radio en in de krant kwam...

Ik leefde in tegenstelling tot Harry misschien niet in een gevangenis.... zeker wel in een gesloten instelling waar ik af en toe mocht luchten en beperkte bewegingsvrijheid had..... altijd ingevuld door mijn ouders... dat dan weer wel...

Maar geen door bloed verbonden gevangenis....

Zoals Harry....

Wat dit verschil maakt dat ik, toen ik eenmaal vrij was, bij God niet wist hoe ik verder moest.... maar me wel een weg geknokt heb naar mezelf..... met mijn bloed, zweet en tranen....

Je zal maar blauw bloed hebben....

Dat bloed is niet van jou.... dat is niet alleen maar rood familiebloed waaruit je je kan ontworstelen.... dat is koninklijk blauw bloed....

Zal hij ooit vrij worden....????

Goeie documentaire... geen sensatie verhaal maar een levensstory......met af en toe toch wel denk ik een Amerikaans tintje.... maar ach.... 

Ik zag me al op de Belgische tv.... ik geloof dat hij morgen in Nederland wordt uitgezonden...