Dag van:
En dan heb je er ook helemaal genoeg van...
Je kunt geen feestje meer zien....
Even weer gewoon...
En dat gewoon begint dan direct weer eens met een dilemma....
Ga ik vandaag voor "laat me waaien" en ga ik heerlijk die Intratuin bon inwisselen voor nog meer tuindesign... of... ga ik voor iets dat discipline heet.... omdat ik me dat de hele vakantie al voorgenomen had?
Nou ben ik ook zo'n mens dat altijd eerst het minder lekkere van haar bord opeet en het lekkere voor het laatst bewaard.....
Ik was er dus al bang voor... ik ga voor discipline... en bewaar het leuke voor later....
Gewoonweg omdat het dan ook veel fijner is...
Met andere woorden... ik begin aan de klus van winter en zomerkleren wisselen....
Ik zucht me dus een weg naar boven....
En hebben jullie dat nou ook....?
Dat je na zo'n wissel een pracht van een opgeruimde kledingkast hebt en dat je aan het eind van het seizoen naar een kleding chaos staat te kijken waarvan je echt niet snapt hoe het zover heeft kunnen komen....
Mouwen die tussen stapels uitsteken...schots en scheve stapeltjes... overal de kreuk in en de plooi uit....
Ik heb dat dus...
Daarbij komt nog dat ik alles keurig gesorteerd had.... kort en lange mouwen stapeltjes....
Het ligt gemoedelijk weer door elkaar....
Jurken/ tunieken.... lange en korte rokken gescheiden....
Nou ze zijn het huwelijk weer aangegaan....
Het moeilijkste komt echter nu...
Wat kan weg (op de weggooi stapel) en wat moet weer in de kast....?
Ik ben helaas iemand die moeilijk weg kan gooien...
Dat kan zijn voordelen hebben want na tien jaar bewaren komt de kleur die je had vanzelf weer in de mode...
Nadeel is de opeenstapeling van bewaargoed.... of dat je wil... tekort aan kastruimte....
Volgend probleem... de stapel verstelwerk die er al een half jaar ligt...
Knopen, ritsen, losse naden, scheuren, zomen...
Ga ik dit nog maken....euh, binnen nu en een week....
Is het nog de moeite....?
En oh jee... de vlekken ronde....
Je kent ze wel.. die vet vlek waar je net te laat bij was... die vergeten koffievlek die er niet meer uit wil....
Blijf ik, als ik erop aangesproken word, zeggen "oeps, moet net gebeurd zijn" of gooi ik het na tien niet geholpen pogingen vanish vlekkenverwijderaar, of ossengalzeep weg....?
En dan heb ik het nog niet eens over de oksel vlek.... de deo smet....
We zijn er nog niet....
De acceptatie ronde....
De ronde van "Wamp dat kan echt niet meer... je bent gisteren eenenzestig geworden en geen eenentwintig...."
En dan die twee duiveltjes die tegen elkaar in gaan...
Doe nou maar weg en gedraag je naar je leeftijd....
Versus...
Ah joh dat kan wel, je bent een hippe oma....
De iets makkelijkere ronde...
Daar heb je er al drie van in die kleur....
En daarvan heb je er ook twee....
Om gevolgd te worden door de ronde...
"Oooow die vind ik zo leuk... online gekocht dit jaar... maar het staat van geen meter..."
Wacht ik tot mijn brein zich aanpast en me vertelt dat het best wel leuk staat...
Of...
Gebruik ik mijn verstand en weet ik gewoon dat hoe ik het ook wend of keer of binnenstebuiten draag... het me nooit zal staan....?
Maar dan....
De frustratieronde....
Deze is te klein...
Die past niet meer ....
Oeps knoopje knapt...
Dit knelt....
En deze riem en die en die en die zijn mijn middel ontgroeid....
Krrrrr scheur... nee kan ook echt niet meer...
Huh hoe kan dat nou..... er staat toch echt xl....
M'n tieten puilen eruit...
Grrrrrr die paste ik zes maanden geleden nog....
De ronde dus van: bewaar ik die want ik ga misschien, wie weet, het kan zijn dat, ik toch nog afval
Of.... gauw weggooien en vooral uit het zicht.... want de kans is groot aan zekerheid grenzend dat ik toch niet afval....
Het kan echter nog erger....
De ronde van dodelijke frustratie...
De ronde van de stapeltjes achter de stapeltjes...
De stapeltjes die je dus wel bewaarde omdat je dacht dat je ooit wellicht misschien niet onmogelijk zou afvallen....
De stapeltjes weemoed van weleer en magere tijden...
Van hoe was het ooit mogelijk... paste ik daar écht in...?
En dan nu verstandig zijn en die op de stapel wegdoen gooien....
Maar laat ik vrolijk afsluiten....
Een happy end leest zo prettig....
Ook dat stapeltje van achter het achterste stapeltje...
Broeken notabene.... van echt al een hele tijd geleden.... die je nog blijkt aan te kunnen.... (elastiek rekt mee)...
En dat dan Willem van beneden roept of je koffie wil... jij "ja" roept en de trap af gaat...
En Willem dan zegt "jeetje ben je afgevallen... ik zie het nu pas"....
Dat je koffie dan ineens veel lekkerder smaakt dan anders...
En je daarna fluitend naar boven loopt om je kast weer in te ruimen met keurige stapeltjes....
Waarvan je allang weet dat als de herfst nadert, het weer een puinhoop zal zijn....
Maar dat je even later neuriënd het eind resultaat bekijkt.... die klus is weer geklaard...
En morgen kan ik lekker naar Intratuin...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten