Dag van:
En zo breekt de laatste dag camping alweer aan...
Wakker worden in een lege tent... een groot zwart gat voor je zien....
Maar zoals altijd zitten daar dus ook weer twee kanten aan....
De kant van bah wat leeg en alleen....
Maar ook de kant van yes het rijk alleen....
Geen honden of Willem die in de weg lopen...
Niet meteen koffie hoeven zetten of eitjes koken...
Gewoon easy rustig op gang komen....
Mijn koffie ....en geen gezeur dat zijn koffie maar cappuccino smaakt...
Mijn stoel die niet voor mijn neus weg gekaapt wordt....
Mijn gedachten en niet de zorgen omdat Willem weer eens verdwaalt....
Mijn dingen te doen zonder "Wampie ik wil eten"....
Echter... alleen is maar alleen...
Geen kusje...
Geen grapjes....
Geen gesprekje....
Dan met mijn stoel in de zon maar naast Esther zetten en
wachten tot mijn lief online komt in de livestream kerkdienst die hij voorgaat.....
wachten tot mijn lief online komt in de livestream kerkdienst die hij voorgaat.....
En dan zo blij zijn dat je hem op je scherm ziet verschijnen...
Je niet voorstellen kan dat dat prachtige colbert met nieuw overhemd eronder diezelfde mens is als die hier vertrok in smerige modder besmeurde joggingbroek en slobber tshirt vol vlekken, waarin hij straks ook weer terug zal komen.....
De camping luistert Willems preek...
Het gaat over Elia en over je zorgen maken....
Over lieve dingen die je dankbaar maken en niet in een onweersbui en slagregen of vuurbol zitten, maar in een klein briesje....
Die hand op de hand van Peter R....
Dat lieve woordje ter bemoediging....
Die helpende hand...
Dat complimentje...
Het er zijn voor je vrienden....
En dat je het allemaal en altijd waard bent er te mogen zijn.... en dat briesje in ontvangst mag nemen....
En wat zullen wij doen...?
Blijven we zitten genieten van de zon... of zullen we toch die tenten afbreken om... stel je voor dat er regen komt... ze droog mee te kunnen nemen.....
We kiezen voor het laatste...
Ook al is Willem er nog niet...(wat is hij trouwens laat).... we kunnen vast wel beginnen....
Sjouwen, gas afkoppelen, nog meer sjouwen, elektra eraf, en weer sjouwen, vegen.....
En zo eindig je dus waar je begon... met een lege tent...
Haringen eruit...
Platte tent...
Tentstokken eruit...
Slappe tent....
Boenen en droog maken...
Schone tent....
Vouwen, vouwen, vouwen, vouwen...
Kant en klaar pakketje...
Oprollen....
Euh..... oh ja... zakken in Willems auto...
Wat blijft die Willem eigenijk....?
Toch even mijn mobiel checken...
Oeps....
Dikke oeps...!!!!
Tien gemiste oproepen.... paniek berichtjes op WhatsApp eindigend met..." Wil je me even bellen?".....
Hoi schat... is er wat....?
"Ik had mijn heuptasje in de kerk laten liggen en daar kwam ik achter toen ik thuis kwam.... ik weet terug.... maar de kerk was dicht... ik ben er wel drie keer omheen gelopen... maar dicht... toen ging ik naar iemand van de kerk maar die was niet thuis... toen ben ik maar weer naar de kerk gegaan... maar die was dicht (Ja duh!!) ..... ik ben er nog een paar keer omheen gelopen om te kijken of er een raampje open stond, maar nee.... en toen ben ik maar weer naar die man van de kerk gereden... die was nu wel thuis en samen gingen we naar iemand die wel een sleutel had.... oh ik voelde me zo stom en ik was in paniek"....
Nou ken ik Willem.... een beetje.... en geloof me.... als Willem zijn heuptasje kwijt is dan is er paniek.... Paniek..... PANIEK!!!!!.....
De arme man....
En een typische Willem actie....
Die naar rustig aan schat, we zien je zo wel....
Ik bedoel maar.... een uurtje extra zon is ook geen straf.... en we moeten tenslotte op de dochter van vriendin Marleen wachten want die rijdt mee terug met ons....
De tent ligt keurig opgerold (na 4 pogingen) op de bijrijdersstoel in mijn auto....
Willem komt...
En natuurlijk horen we het verhaal nogmaals in kleuren en geuren.... Al zat er eigenijk weinig kleur en geur aan....
Willem begint wat op te ruimen...
Er staat nog best wel wat dat in zijn auto moet....
Dan is de tent aan de beurt...
En dan dat gezicht van Marcel....
Vier pogingen gedaan om de tent netjes en strak op te rollen.... héél voorzichtig samen op de stoel in de auto gezet tegen het dashboard zodat hij strak blijft...
En dan Willem... ruk.....ruk..... tent uit de auto.... maar niet meer in een strakke rol maar compleet weer uitgevouwen....
Wat doe je nou gilt Marcel.....
Willem!!!!... roept Esther...
Neeeeee Willem nee...., schreeuw ik....
"Huh, wattan?"...... vraagt de boosdoener onschuldig....
Hoezo Willem actie nummer 2....
Het is je zondag niet hè Willem.....
Enfin... alles is ingepakt....
Afscheid nemen valt zwaar....
Heel zwaar .....
Er waren al zoveel herinneringen aan zulke lieve mensen waarmee we op de camping zoveel fijne dingen beleefd hebben; Dick, Ruud, Ben, het knutsel omaatje....
Wie van hen die ik nu achterlaat zal een volgende keer herinnering zijn....
Op die leeftijd komen we nu dus....
Wat hebben we het fijn gehad... gelachen, een traantje
weg gepinkt, langs memorabele plekjes gelopen en er even stil gestaan....
weg gepinkt, langs memorabele plekjes gelopen en er even stil gestaan....
Wat hebben we weer een plezier gehad... en dat in eigenijk maar zo weinig dagen....
Voor onze liefste vriendin is in ieder geval de spits eraf...
Want denk je dat je na een jaar, die eerste keer alleen, allemaal gehad hebt.... komt dat moment van onze camping nog eens er achteraan....
Maar ze deed het... met de kinderen... en met ons allen...!!!
Nu mag ze haar tweede deel geschiedenis maken.... eigen mooie herinneringen....
Na een aardige file door wegwerkzaamheden op de A50.... tjonge daar hadden we nou net zin in... niet dus.... dan toch weer thuis....
Alles maar weer uitpakken en opruimen...
Niet al te netjes want over twee weken gaan we weer....
Het volgende kampeer avontuur... maar dan in Wezuperbrug......
Waarvan je nu al weet dat het het niet haalt bij Smalbroekerhout met al je vrienden.... maar goed.... toch ook weer anders gezellig.....
Maar oh als de kinderen toch oud genoeg zijn, zuchten Esther en ik... Dan toch maar snel weer naar Beilen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten