4 november 2021

Dag van:

Kinderwetten werden in 1901 aangenomen op voorstel van minister Pieter Cort van der Linden, (1897 tot 1901)..... 

De wetten bevatte maatregelen om kinderen te beschermen......

Het was vanaf dat moment mogelijk om kinderen bij hun ouders weg te halen en een voogd het gezag over een kind te geven.....

De wetgeving kwam voort uit bezorgdheid over de vaak slechte omstandigheden waarin veel kinderen opgroeiden...... toen ook al dus.....

Men zag ook een verband tussen de verwaarlozing in de thuissituatie en de groeiende jeugdcriminaliteit......

Op 1 december 1905 traden de wetten in werking......

Ik lees 1901.... en ik maak mee 2021.... en ik vraag me af 'wat is er verbeterd dan?'....

Zowel met de komst van de kinderwetten en voogden als met die ouders zelf?....

Zijn misbruik en mishandeling er niet alleen maar bizarrer op geworden?....

De Raad voor de Kinderbescherming vindt zijn oorsprong in de in 1905 opgerichte voogdijraden, die onder andere belast werden met het uitvoeren van die kinderwetten van 1901......

In 1956 kreeg de overheid een arsenaal aan mogelijkheden om in te grijpen in het privé-leven van gezinnen en de Raden werden hoe langer hoe omvangrijker........ 

De steeds weer oplaaiende kritiek op de RvdK was aanleiding om meer gedragsdeskundigen aan het werk te zetten bij 19 raden voor de kinderbescherming, die bovendien werden samengevoegd tot één landelijke organisatie.....

Ahum..... lees ik daar 'de oplaaiende kritiek?'.....

En ik vraag me af: 'is er wat veranderd dan?'....

De Raad voor de Kinderbescherming staat regelmatig

bloot aan kritiek.....

Ik weet niet beter of er is kritiek....

Ik deed... ik doe er soms immers aan mee....

De kritiek betreft dikwijls de veronderstelde ondoorzichtige en willekeurige manier van werken..... Soms zou de RvdK niet of te laat ingrijpen waardoor kinderen onherstelbaar leed wordt aangedaan of overlijden, en soms te vroeg waardoor kinderen ten onrechte gescheiden worden van hun ouders......

En dan heb je jeugdbescherming

Soms dreigt een onveilige situatie voor een jeugdige maar kan in samenwerking met (lokale) professionals, ouders een oplossing gevonden worden....

Verwar dit alles niet met Jeugdzorg want jeugdzorg Nederland is de branchevereniging voor organisaties die jeugdhulp, jeugdbescherming en/of jeugdreclassering bieden.....

Ik ga nog even verder hoor....

Om even duidelijk te maken hoe krankzinnig versnipperd het allemaal in elkaar zit....

Vermoedt je huiselijk geweld of wilt je advies?......

Neem dan contact op met Veilig Thuis: 0800-2000...... Melden kan anoniem...... 

Als de situatie bedreigend is en direct hulp nodig is, bel dan het alarmnummer 112....

AMK staat voor het Advies en Meldpunt Kindermishandeling.....

Als je vermoedt dat een kind wordt mishandeld, kun je het AMK om advies vragen of een melding doen......

Na een melding stelt het AMK een onderzoek in naar de gezinssituatie van het kind......

Blijkt het kind inderdaad in de knel te zitten, dan organiseert het AMK hulp, zodat de situatie voor het kind verbetert....... 

Het AMK biedt zelf geen hulp, maar zorgt er wel voor dat de noodzakelijke hulp in gang wordt gezet......

Het onderzoek en uitzoeken van de hulpverlening gebeurt zoveel mogelijk in overleg met de ouders.....

In ernstige gevallen kan het AMK de kindermishandeling melden aan de Raad voor de Kinderbescherming.......

Kijk aan... ik heb er nog één gevonden

Jeugd Veilig Verder

Jeugd Veilig Verder staat voor veilig opgroeien van kinderen en voor ontwikkeling van talent......

Begeleiden van gezinnen waar kinderen onveilig opgroeien.....

Dat doen ze als organisatie die uitvoering geeft aan justitiële jeugdbescherming, jeugdreclassering en preventieve jeugdbescherming wanneer de veiligheid van een kind in het geding is.

En in dat web kom je dan terecht hè....

Zie je door de draden het web nog....?

Ik bedoel... het zijn geen korte lijntjes hoor... want ik heb het nog niet eens over wijkcoaches, maatschappelijk werkers en dat soort mensen die er ook nog eens tussen zitten.....

En dan die vermoedens.... meldingen.....

De meeste mensen durven niet te melden...

Mijn ervaring is dat zelfs officiële instanties de verantwoordelijkheid steeds bij een ander leggen....

Jij moet het doen... nee jullie....nee... het moet toch echt via....

En heus.... dan heb je bewijzen... zelfs filmbeelden of foto's.... en dan nóg wordt er gewipt en gewezen van het kastje naar de muur....

Vroeger ging dat héél anders...

Een juf maakte melding bij het AMK... de politie stelde een onderzoek in op school of waar dan ook.... het kind werd in een speelkamer bekeken en/ of verhoord... er volgde een medisch onderzoek... ouders werden verhoord... en hup actie....!!

Het enige ellenlange wachten was dan vaak op een handtekening van de officier van justitie...

Ik had het zo vaak bij de hand.... té vaak....

Ook nu nog anno 2021....

Want de wereld lijkt wat dat betreft geen haar verbeterd.....

Ik  heb vaak wat lopen foeteren....

Uithuisplaatsingen noodzakelijk.... ja maar.... en ja maar.... het duurde en duurde...en als er dan wat gebeurde dan was er binnen no time plek gevonden....

Maar ook andersom.... soms waren de sociale omstandigheden misschien héél slecht, maar de liefde en zorgzaamheid voor elkaar zo groot.... en waarom verbeter je dan niet de omstandigheden in dat gezin en laat de kinderen er blijven wonen.....?

Tal van mensen die voor zulke instanties, met steeds veranderende namen en regels, werken kwam ik tegen...

Sommigen afgestompt.... anderen nooit bereikbaar.... te bange medewerkers voor zo'n werkplek.... te gemakkelijke wegwimpelende medewerkers....

Ach ja.....

Maar er waren en zijn ook die uitzonderingen.......

Van die mensen met een hart die zich erin vastbijten...

Die knokken voor de veiligheid van elk kind...

Vandaag had ik weer met de medewerker van zo'n instantie een gesprek......

Dagen is ze ermee bezig.... tegenslag na tegenslag en met kleine stapjes succes toch vooruit.... door volharding... je tanden erin en niet loslaten....

De juiste toon en woorden waar geen speld tussen te krijgen is.... die het onmogelijke mogelijk maakten....

Maar wat ik wel het mooiste vond was wel de emotie die ze liet horen... vloeken van boosheid, scheldwoorden van frustratie,  tranen van onmacht.... De echtheid van haar woorden en emotie zetten anderen aan het werk...

Vanavond lig ik in bad...

Het is acht uur....

Mijn mobiel gaat over...

Ze belt me... voor de derde keer vandaag...

Óp is ze....

De pizza staat in de oven.... ze moet nog eten....

Ze vertelt het verder verloop van het verhaal.... en we spreken alles nog eens door....

Ze klinkt opgebrand... moe gestreden... 

"Maar heej, zeg ik..... je hebt het bereikt.... en meer dan dat zelfs...."

"Alles was de moeite waard...!!!! Je bent een kanjer!!"....

En dan lacht ze en zegt min of meer verbaasd alsof het niet echt gebeurd is....."Ja hè?.... hij is veilig!".....

Ik vraag haar tenslotte hoe lang ze dit werk al doet...

Ze vertelt dat ze 22 jaar groepsleider was...

Werken met jongeren met 'achteraf leed'....

Nu sinds één jaar doet ze dit werk....

Werken met kinderen midden in het leed....

Oei, denk ik, één jaar en dan op deze gepassioneerde volhardende, alles van jezelf gevende manier.... wat hoop ik vurig dat ze dat volhoudt....

De meesten houden het 5 Jaar vol... en dat met minder passie en ziel.....

Waarmee ik maar wil zeggen....

Wees zuinig met kritiek en dat geldt ook zeker voor mij. ...  er zijn namelijk uitzonderingen.... en vergeet niet it's is a hell of a job......!!!!