23 januari 2023

Dag van: 

Ook wel eens zo'n gevoel van 'het voelt zó goed'... maar tegelijkertijd...'oh wat voelt dit slecht'....

Dat had ik dus vanmorgen...

Toen ik op school kwam en van iedereen hoorde hoe bezorgd ze waren geweest vrijdag, omdat ze maar niks van me hoorden.....

Dachten dat ik minstens een auto ongeluk had gehad of zo....

Zo lief die bezorgdheid en dat je gemist wordt.....

Maar oh wat voelde het slecht dat ik niet in staat was geweest om iemand van het team te beantwoorden dat ik daar galaanvalletje had.....en in een kronkel op mijn bed lag....

Dat gevoel dus....

Ze kwam huilend op school het nieuwe leerlingetje.....

Zoals ze dat elke ochtend doet maar het gaat dan na 5 minuten weer over....

Vandaag niet....

Ze kwam huilend....ze ging huilend.... Alleen bij mij op schoot was ze stil ...maar ik heb nog 12 leerlingen....

Daarbij de leerling die ook niet goed in zijn lieve eczeem velletje zat en veel schreeuwde van de jeuk....

Daarbij een nare melding voor mijn lieve collega....

Erbij opgeteld 12  OPP's snel tussendoor aanpassen....

Maar wel weer een ontzettend leuke 'helder idee' les over het circus en de circus artiesten die de kinderen mochten zijn...en het bijbehorende enthousiasme van de kinderen....(op die 2 na dan)....

En een Willem die videobelt en samen met de drie tuinmannen, die heerlijk van het restant groentensoep hadden genoten, laat zien hoe ver ze al zijn met de tuin...

Het maakte een ware YinYang dag....

Mijn hoofd was een bijenkorf vol gezoem en de bovenleiding van de trolleybus na nachtvorstje...knetterend dus....

En met een zoemknetter hoofd stond ik bij de kinderen die altijd als laatste worden opgehaald door hun taxi busje....

Één van de jongens had ik vijf jaar geleden in de klas...

Hij heeft een voorliefde voor verjaardagen en kent de maanden waarin zo'n beetje  iedereen jarig is....

Nu is hijzelf bijna jarig en ik zeg dus 'nog drie nachtjes slapen joh"....

"En jij moet nog wachten" zegt hij....

"Maar zij is al oma dan kan dat wel" zegt een jongetje die erbij staat....

"Ja dat is wel raar want mijn oma maakt

nooit grapjes" zegt mijn oud leerling weer....

"Jij doet niet als een oma hè juf...want jij kan ook gamen?"....

Nou ....ik ben best wel een beetje oma toch, zeg ik...

Maar dat zijn ze toch niet met me eens...

"Ach, doe ik nog een poging, misschien worden juffen wel nooit oud en ben ik wel een beetje kind gebleven"....

Mijn oud leerling knikt heel hard....

Het andere (oudere) jongetje: dan ben jij wel de eerste in de geschiedenis die een kind van 62 is.....

Tja......

Laat dit bejaarde kind dan nu maar naar

de audicien rijden.....

Dit kind kan namelijk slecht luisteren hihi....

Nou....en dan beleef je wat hoor....

Voor me staat een boel doosjes waar je op Sinterklaasavond jaloers op zou zijn....

Ze tovert de apparatuur uit twee doosjes....

Het buizenstelsel uit twee anderen....

En nog wat slangetjes uit weer een andere....

Ze prutst alles in elkaar en doet ze om en in mijn oren....

"Zo nu de eerste test"....

Aha, er volgen er meer dus....

Ik weet werkelijk niet meer wat er getest is, zoveel was het...

Met draadjes en dopjes....

Iets met ruis en hoge en lage tonen, als ze om me heen liep, achter me stond, ver weg ging staan....

Dan de app installeren....via mijn telefoon kan alles...

Een afstandsbediening met weet ik hoeveel functies...

Een Bluetooth kastje met nog meer functies...

Het is maar goed dat er boekjes vol gebruiksaanwijzingen bij zitten want ik ben de weg al voor halverwege kwijt....

Maar ik hoor als nooit tevoren.....

Gewoon omdat alles geavanceerd is ingesteld hoor je niet harder maar wel beter...

Ik weet ook niet hoe ik het anders uit moet leggen...

En hierna komen nog twee controle test momenten om te kijken of het apparaat wel aanvoelt hoe ik hoor ik de praktijk...

Schiet mij maar lek...ik snap er niks van, maar het werkt!!....

Vooral die stand dat ik alles hoor wat er achter je gezegd wordt....

Dus.....geroddel in mijn buurt kan niet meer...

En kinderen pas op want de juf heeft nu niet alleen ogen in het rug maar ook oren....

Op naar huis....

Maar hè wat balen dat het al donker is...

Nu kan ik niet zien wat er in de tuin allemaal gedaan is...

Dan maar eten koken en mijn vriendinnetje bellen of ze morgen extra lief voor de mama van mijn lieve collega wil zijn die is opgenomen in haar ziekenhuis...

En dan te horen krijgen dat de broer van mijn vriendinnetje zelf is overleden....

Een andere lieve vriendin  met problemen op het werk bent, die weer juist heel blij is dat zij gelijk heeft gekregen...

Mijn zoon bellen om te horen hoe het nou met hem na de TIA gaat, en mezelf herkennen....

En weer dat YinYang gevoel....

Moet ik nou blij zijn of me rot voelen....

Ach weet je....ik dein maar mee....op die golven .....op en neer....op en neer..... ergens zal vast het strand zijn.....