Dag van:
Vandaag ga ik mijn vervroegde verjaardagscadeau van Willem ophalen...
Een tuinset....
Dat was trouwens ook mijn wens...
Willem is preken....natuurlijk is hij dat....en dus heb ik de tijd aan en de wereld voor mijzelf....
En als ik dan toch die tuinset haal dan kan ik wel meteen wat plantjes en andere tuin leukigheidjes halen....
Pasen???....
Daar doen dus veel winkels niet meer aan....
Ooooh zou dat het zijn waarom de Duitsers hier zo massaal de Pasen komen doorbrengen?....
Enfin....de tuinset....
Ik geloof dat ik dus nog steeds niet helemaal gewend ben aan mijn Peugeottertje, en de afmetingen van mijn Nissan nog in mijn hoofd heb...
Daar paste immers alles in....
Maar ....het begint in de winkel....
Het is niet alleen dat Peugeottertje maar ook mijn leeftijd die maar niet wennen wil....
En dan in het bijzonder de daaraan gerelateerde fysieke krachten....
Want ik loop zonder enig wantrouwen naar de doos totdat......ik de doos moet optillen....in zo'n karretje....
Het is dat specifieke moment als er een jonge leuke dame naar je toe loopt en vraagt "zal ik u maar even helpen mevrouw?"....
En heus....ik ben nog geneigd om 'nee hoor' te zeggen ook....
Maar zoals ik al in andere blogs schreef....op de en of andere manier heeft corona ervoor gezorgd dat mijn verstand begint te werken...
Ik zeg dus 'ja graag'.....
Maar als we dat ding dan op die kaart, bovenop de andere spullen, getild hebben en ze vraagt "zal ik ook nog even met u meelopen?"......zeg ik resoluut 'nee hoor, nu lukt het wel en heel erg bedankt'....
Dom Wampie, dom dom dom....
Want die doos moet ook weer van het karretje af en....erger nog .....moet ook nog in de auto....
Naast mijn auto zit een man, iets jonger dan ik, zich te verkneukelen hoe ik dat allemaal voor elkaar ga krijgen....
En dan komen er dus speciale krachten in mij los hè.... IK LAAT ME NIET KENNEN....
Maar het tafereel dat zich nu aan het oog ontpopt moet hilarisch zijn....
Ik probeer de enorme doos eraf te kiepen....kiept bijna de hele kar om...
Ik probeer te schuiven naar de auto rijdt naar voren ...handrem vergeten....sukkel!!....
Dan kantel ik de doos..en ja...op de grond....
Dat is waar het verhaal Peugeottertje begint...
Ik zie al gauw....dit gaat niet passen...
En hoe til ik de doos in de auto over de hoedenplank....over de achterbank...?
Ik zet de doos schuin omhoog....en wip dan met mijn volle gewicht op het hoogste punt ...
De doos komt horizontaal....
Nu weer schuiven en omhoog wippen....
Boem....de doos kiept voorover de auto in met de onderkant op de vloer van de achterbank....
En daar zit hij klem....klemvast....
En de achterklep gaat niet dicht....
Met geen mogelijkheid....
Touw heb ik ook niet...
Wel een sjaal....
De achterklep heeft weliswaar een oogje waar ik de sjaal omheen knoop maar wat ik ook kijk.....de rest van de auto vertoont geen verdere bevestigingsmogelijkheid voor de andere sjaalzijde....
Dan maar om de stang van diezelfde achterklep...
Dit alles gaat goed tot de Praxis....veertig
meter verderop....
meter verderop....
Daar haal ik wat plantjes....
Mijn oog hou ik nauwlettend op voorbijgangers...
Ze zullen dan wel niet die tuinset eruit krijgen, maar de rest van de tuin spulletjes wellicht wel...
Maar er zijn met Pasen blijkbaar alleen maar brave burgers op straat....
Alles zit er nog in als ik terug kom...
En bij de Gamma scoor ik zet tegen mijn principes want ik geef niks om rozen, een rozenstruik....
Maar wel met de naam Eiffel Tower....
Jaaaaaa, die kan ik niet laten staan natuurlijk....
Ik rij honderd meter....klep omhoog....
Ik zoek een parkeerhaven....
Knoop de sjaal weer goed vast....maar nog geen honderd meter verder hetzelfde verhaal....
Dan maar rustig rijden...
Je zal mijn achterligger nu maar zijn....
Uiteindelijk beland ik veilig thuis....
Nu toch eens kijken of ik die doos eruit krijg....
Het is hangen en wurgen....
De doos scheurt aan alle kanten stuk...blijft haken....komt weer een stukje verder...scheurt ook verder....
Maar.....ik krijg het voor elkaar....
Ik zeul voetje voor voetje de doos naar binnen....
Waar is die buurman als je hem nodig hebt....?
Nu koffie....
Met de tuinset beginnen om die in elkaar te zetten doe ik nog maar even niet...
Ik ga plantjes potten....
De snuisterijen tafel opruimen...
En de hoekjes herinrichten...
Ik ben er zo lekker mee bezig dat ik er geen erg in heb dat Willem al thuis komt...
Hij is opgetogen dat ik de tuinset gehaald heb en hoort mijn hele verhaal hoofdschuddend aan...
Het brengt hem echter wel op het idee om te gaan onkruid wieden...
En dat is hard nodig ook want je ziet geen tegel voor ogen ...
Alles is bedekt door gras ...
Eind van de middag kijken we samen trots naar het resultaat van onze tuininrichting voor dit jaar....
Maar er ontbreekt nog wat...
De tuinset....
Vol goede moed begin ik eraan terwijl ik hongerige Willem adviseer maar een broodje kebab te halen als avondeten...
In eerste instantie ben ik erg blij met de gebruiksaanwijzing...
Geen Ikea ellende....
Deze leest goed weg, is helder en duidelijk....
Ik heb het tafeltje dan ook, zittend of vloer in de keuken, in no time voor elkaar...
Eerst even het gemakkelijke gedaan om erin te komen....
Dan de bank....
Ook dat gaat aardig maar Willem is inmiddels terug met het avondeten dus wordt er een pauze ingelast....
Fout Wampie, fout fout fout....
Nu ga je dus je zere lijf voelen....
Maar ala.....een mens moet toch eten....
Tegen de schemering pak ik de draad
weer op...
weer op...
De bank zit een half uur later in elkaar...
Er blijven nog twee stoelen over...
Maar ik ben moe en heb pijn...
Eerst de artrose hulpmiddelen maar om doen....
De knieën zijn dik van het vocht dat erin zit....mijn rug is een wrak....
Eigenlijk is dat het moment om te stoppen...
Maar morgen is artrose artritis en dan lukt er niks meer...
Niet slim Wampie....
Nu ga je fouten maken...
Ja dus ...
Twee stokken over ...
En ik had al zo'n gevoel dat ik wat vergat...
De hele bende weer uit elkaar en een geïrriteerde Willem die het onheil alweer voelt aankomen...
Hij is namelijk voor de domme kracht die ik bij het laatste montagestapje dankbaar inzet....
"Moet ik zeker weer dat ding bij elkaar trekken?"....
Maar ik kan zelf ook niet meer. ..
De knollen zijn op ..
Nadeel is alleen dat ik dat niet van mezelf kan hebben...
Ik loop dus even de donkere tuin om me te bezinnen...
"Ik doe het wel, ik doe het niet, ik doe het wel, ik doe het niet"...
Ik doe het dus wel....en loop weer naar binnen...
Maar....ik begin dus halverwege met de stoelen opnieuw en inventief als ik kan zijn, besluit de schroefjes niet allemaal een voor een vast te draaien maar naar met één slag ...
Zo Willem...heb ik je je inzet ook weer bespaart....
Fijn zo'n verjaardagscadeau...de volgende keer graag een kant en klaar ding....
En met het laatste restje kracht heb ik om half twaalf de laatste stoel picobello voor elkaar ...
Morgen bij licht maar van genieten.....
Pasen is het belangrijkste christelijke feest in het liturgische jaar, volgend op de Goede Week.....
Christenen vieren deze dag vanuit hun geloof dat Jezus uit de dood is opgestaan, op de zondag na zijn kruisiging......
Jezus is opgestaan uit de dood om nu al nieuw leven te verspreiden.....
Christenen geloven dat er, toen Jezus herrees, een kracht is losgebroken die ook nu nog werkt.....
Een beetje alsof hij een gaslek heeft veroorzaakt en er overal nu gezond ‘gas’ rond stroomt.......
Telkens als mensen liefde geven en leven ervaren, is dat Gods Geest.
Nou denk ik niet dat herrezen opsta morgen....
Ik zal wel wat spieren en dergelijke voelen....
Maar ik ga heerlijk brunchen bij mijn dochter....
En of je nou gelooft of niet, daar wordt liefde gegeven en leven ervaren.....
Lijden en liefde...het staat zo dicht bij elkaar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten