Dag van:
Met volle bos bruin haar
Heel rustig in je armen ligt
Dan wens je alleen maar.....
Je wenst haar veel gezondheid
En een gelukkig leven
En dat ze net als jijzelf doet
Veel liefde heeft te geven
Je wenst haar voorspoed
Niet al te veel dalen
Je wenst haar het plezier
Uit meisjes droom verhalen
Je wenst haar van alles
Voor de dagen van morgen
Maar eigenlijk weet je
Dat zal nooit gaan zonder zorgen
Wat ik alleen nog niet kon weten
Dat welke weg ze ook zou gaan
Dit lieve kleine hummeltje
Zo sterk in het leven zou staan
Dat je als moeder zo trots kon zijn
Omdat ze nóg levenskrachtiger werd
Dan jij op jouw wensenlijstje
In hoofdletters had gezet
Lieve dochter gefeliciteerd met jouw 37 ste verjaardag
Vandaag zevenendertig jaar geleden kwam mijn tweede ter wereld...
Jocelijne...met de prachtige tweede naam Juliëtte.....
Een meisje....!
En daar was ik even helemaal niet vanuit gegaan want ik dacht écht dat de tweede ook een zoon zou worden...
Maar dat het een meisje was wende binnen een dag...
En iedereen die belde vertelde ik "ze is zoooo mooi en ze heeft zooooooveel haar".....
We maakten heel wat mee mijn dochter en ik....
Het ging niet altijd over rozen....
Maar hoe ze nu in het leven staat is geweldig....
Van de week appte ze of haar jongste dochter mocht komen vissen...
Maar deze oma is een werkende oma...
Dus er werd gewikt en gewogen wanneer het de juiste datum kon worden...
"Óf, zei ze toen, zal ik mijn verjaardag bij jullie komen vieren, dan kan Britt meteen vissen?"....
En zeer goed plan vond ik dat.... Willem en ik moesten immers ook nog naar de kerk omdat Willem voorging en ik de PowerPoint moest beamen....
Vanmorgen dus eerst naar de kerk...
Een super overdenking over racisme...
Racisme op straat, op je werk of school, in Amerika en Zuid Afrika, bij het voetbal enz....
Één juli is het Keti Koti dag....de dag van de verbroken ketens (einde slavernij)...dit jaar honderdvijftig jaar geleden....
Op 1 juli 1863 schafte het Koninkrijk der Nederlanden met de Emancipatiewet de slavernij af in Suriname en op de Nederlandse Antillen......
Er kwamen op dat moment ruim 45.000 oorspronkelijk Afrikaanse slaven vrij, van wie 34.441 slaven in Suriname.......
De slavenhouders werden voor elke slaaf met 300 gulden schadeloos gesteld, maar de vrijgemaakte mensen kregen zelf niets en werden in Suriname nog tien jaar verplicht op contractbasis het werk te blijven doen soms onder dezelfde erbarmelijke omstandigheden......
Om die reden erkent onder andere ook premier Rutte dat het op zijn plaats is om in 2023, 150 jaar na 1873, de afschaffing van de slavernij groots te herdenken......
Maar vooral ook omdat het racisme nog steeds bestaat.....en het daar nou maar eens klaar mee moet zijn....
Een moment om even bij stil te staan dus,
met een prachtig fluitspel van Willem bij het lied van Frank Boeyen 'denk niet zwart, denk niet wit' dat hij schreef naar aanleiding van de dood van een op straat neergestoken jongetje van 9 (Kevin) door een man met op zijn arm getatoeëerd 100% white....
met een prachtig fluitspel van Willem bij het lied van Frank Boeyen 'denk niet zwart, denk niet wit' dat hij schreef naar aanleiding van de dood van een op straat neergestoken jongetje van 9 (Kevin) door een man met op zijn arm getatoeëerd 100% white....
En een fantastisch meditatief muziek moment van pianist Ben die eindigde met een eigen arrangementen op witte zwanen, zwarte zwanen....zó mooi...!!
Er werd nog lang nagepraat...en ik had nog wel zo'n haast....
Op naar huis want mijn jarige dochter komt....
Eenmaal thuis praten ook Willem en ik nog even door....
Maar dan gaat toch de bel en staat de jarige dochter met familie op de stoep....
Eerst de jarige maar eens verrassen met een cadeau....
En dat cadeau had ze even niet zien aankomen....
Een Disney Pandora armband met één Disney bedeltje Tinkerbel.....
Daar komen de tranen...."oh mam en Willem die heb ik nooit durven vragen maar ik wilde hem al zo lang heel graag....en nou heb ik hem zomaar"....
Ze blijft er maar naar kijken, en zo zijn we ook eventjes zoet met het op internet kijken naar nog meer mooie Pandora Disney bedeltjes die er zijn, en die ze in de loop der tijd kan gaan verzamelen....
Maar dan wil Britt toch écht gaan vissen...
Parasols naar de vlonder, hengels uitpakken en vissen maar...
Ja, ja, de jarige dochter ook...
En die vangt, en vangt, en vangt er weer eentje, en nog eentje...
En Britt....?
Britt die vroeger met haar netje om de haverklap visjes ving, ving nu niks.....helemaal niks....
Och dat koppie.....
En die spanning van ons...kijkend naar een dobber die steeds maar weer onder ging maar met een lege haak, want ook het brood zat er niet meer aan, weer boven kwam....
We maakten er gelukkig ook veel grappen over, waar niet alleen wij maar ook zij om lachen kon...
Humor is immers Britts wapen...
Britt de warme bakker...
Britt de vissen Voedselbank....
En zelf voegde ze eraan toe " hé visje, dit is geen all you can eat restaurant hoor!"....
En ze ging door....en door....
Het werd avond...de barbecue ging aan.....
En met in de ene hand een hengel en in de andere en stukje vlees van de barbecue, bleef ze doorgaan....
Van kwart over twee 's middags al bezig...en ze verwisselde van plekje....en zo werd het acht uur...
En papa en mama en Isa wilden naar huis....
Oma wilde ook niet te laat naar bed...
Maar oké....nog even dan...
Omdat ook wij pijn in ons hart hadden dat deze stugge doorzetter nog niks had gevangen, haar snoetje zagen....en we haar zo graag één visje gunde....ééntje maar....
Langzaam aan werd er toch maar opgeruimd...de parasols ingeklapt, de tassen ingepakt en één hengel alvast ingeklapt....
Jocelijne maakte nog één keer brood vast aan het haakje van de hengel van Britt...
"De laatste keer hoor Britt"....
Dan ziet mijn dochter het verschil van haakjes....die van haar hengel is veel minder naar binnen gericht....
Ze geeft haar hengel aan Britt en doet er een stukje brood aan...
"Echt nu de laatste hoor Britt"....
Het is kwart over negen....
Britt heeft zeven uur lang, onafgebroken met de hengel in haar handen gezeten zonder ook maar iets te vangen...
Zeven uur lang....
Dit is haar laatste kans....
Ze bijt op haar lippen....
Inmiddels is alles opgeruimd en we willen net zeggen "Britt het is nu klaar meisje"....
Maar dan.....een enorme haal aan de hengel omhoog....een schreeuw van Willem....
Ze heeft er eentje...en de hengel zwiept door de lucht...het visje ligt op de vlonder...
Britt raapt het visje op....
Ze is zo trots....zoooooo trots....
En Isa, papa en mama juichen en omhelzen elkaar, terwijl Willem en oma staan te huilen van blijdschap....
Kijk haar nou stralen...
Zeven uur lang doorzetten is beloond....
Wat een kind....
Ze loopt naar de rand van de vlonder en kijkt het visje nog één keer aan....
"Dankjewel hè" zegt ze tegen hem...
En...."ik zei het toch, één klein prikje, een foto en je mag weer gaan"....
Dan gaat ze op de knieën en laat hem voorzichtig weer in het water glijden....
We vallen ondertussen tegen elkaar aan van het lachen...
Wat een kind is het toch....
En papa Olaf zegt ontroerd "dit is nou het leven...als je maar volhoudt dan lukt alles"....
Wat een heerlijke zonnige jarige dag...!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten