17 februari 2024

Dag van:

De Russische oppositieleider Aleksej Navalny (47) is overleden......

Volgens de regionale gevangenisautoriteiten was hij tijdens een wandeling onwel geworden......

We hoorden het gisteren kort na thuiskomst....

En ik schrok ervan....

Ik hou me nooit zo bezig met dat Rusland....maar die Navalny intrigeerde me....

Gewoon omdat ik het zo het toppunt van onrecht vond....

Oh gut ja, er is veel meer onrecht in de wereld....ik weet het heus wel....

Maar in een gevangenis moeten omdat je je mond opentrekt omdat je het ergens niet mee eens bent....

Dat ze je proberen te vergiftigen....en je overleeft het....

En dat er nu gezegd wordt dat je onwel geworden bent terwijl je gisteren op tv, al grapjes makend, te zien was....

Grapjes makend omdat je de mensen van je volk de hoop niet wil laten opgeven.....

Zo mooi werd er gezegd gisteren "met Navalny is de hoop gestorven".....

Ik vind het echt verschrikkelijk....

Vooral omdat Poetin er weer mee weg komt....

Zo gemeen kan macht zijn en doen dus...

En nu dus alweer 180 burgers opgepakt die alleen maar bloemen legde bij een monument ter nagedachtenis aan Navalny....

Anno 2024....hoe bestaat het....

Ach, en de bezigheden na zo'n vakantie

kent iedereen wel....

Je pakt de draad van de vijf dagen daarvoor gewoon weer op en draait een wasje....

Je bekijkt de foto's en waant je nog even terug in Griekenland....

Je vraagt je een paar keer af wat ze daar in Griekenland nu aan het doen zijn....

Je haalt de was uit de machine, hangt deze op en gooit de tweede was erin....

Je kijkt waar je de souvenirs wilt hangen...toch maar weer een icoontje want die blijven zo speciaal....

De katten willen aandacht, de honden moeten uit, Willem heeft wat voorbereidingen voor de kerkdienst van morgen.......het leven van alledag dus ...

Behalve dan het lijdzaam toehoren dat mijn kleindochter verschrikkelijk veel pijn heeft en nu oxycodon (zwaarder dan morfine) toegediend krijgt.....complicatie na het klieven van de achillespees en raken van een zenuw....

Dat zijn van die dingen die je niet wilt horen.....

Voor vanavond staat er nog een

happening op het programma...

Een verlaat verjaardagscadeau voor mijn vriendinnetje die in juli 65 werd....

Naar de musical Edith Piaf....

Om half negen begint het maar laten we maar vroeg gaan want parkeren op zaterdag zal wel een ramp zijn....

En dat bleek het ook te zijn....

En dat terwijl Annet juist amper kan lopen en in de Ziektewet zit in verband met haar knieën.....

Wat ben je dan blij dat je vroeg weggegaan bent....

Eindelijk na twintig minuten zoeken een parkeerplek gevonden en dan heel langzaam, voetje voor voetje voorzichtig naar het theater lopen.....

Best nog lang wachten tot de zaal open gaat....maar dan heb je ook wat...

Edith Piaf is zojuist overleden en ze is danig in de war......

Dit is niet wat ze wou, dit is niet wat ze ooit bedacht had.....

Ze zou sterven in Parijs met een priester aan haar bed......

Niet in een of ander gehucht......

Pas overleden komt de verwarde Piaf vier karakters tegen; De Engel, De Duivel, De Dwaas en de Dood......

Dan blijkt dat haar man Theo Sarapo goed naar haar geluisterd heeft......

Hij heeft een ambulance gebeld en tegen de chauffeur liegt hij dat Edith slaapt.....

De tocht is een lange......

Bijna duizend kilometer.....

Piaf houdt tegenover haar vier

levensgezellen vol dat ze niet dood is zo lang ze niet in Parijs is......en zo lang ze niet weet wat ze achterlaat.....

Zo zit ze voor de duur van de tocht naar Parijs opgescheept met deze vier passagiers, waarvan eenieder een onuitwisbare indruk op haar bestaan heeft achtergelaten......

Piaf wil weten waar deze vier in haar leven waren......

Aan de hand van hun verhalen en de onvergetelijke muziek van Edith Piaf herbeleeft de legende verschillende belangrijke momenten in haar leven om te ontdekken wie ze was en om erachter te komen wat het is dat ze achterlaat.......

Ze kwam de vier ook steeds tegen in de Tarot kaarten die ze in haar leven steeds trok....

Piaf werd in Parijs geboren als dochter van een kroegzangeres en een acrobaat.....

Ze werd opgevoed door haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel uitbaatte en uit Marokko afkomstig was.....

Haar debuut als zangeres maakte zij rond haar vijftiende als straatzangeres......

Zij werd op twintigjarige leeftijd als zangeres ontdekt door de eigenaar van het Parijse Cirque Médrano......

In 1936 trad zij voor het eerst op in dat theater......

Piaf was bij publieke optredens erg nerveus......

Nachtclubeigenaar Louis Leplée moedigde haar aan desondanks door te gaan en gaf haar de bijnaam La Môme Piaf (De kleine mus).....

Leplée werd korte tijd later vermoord en Piaf werd verdacht van medeplichtigheid, maar ze werd vrijgesproken......

De bokser Marcel Cerdan was dé liefde van Piaf.....

Cerdan was gehuwd en had drie kinderen en Piaf was zijn maîtresse......

In 1949 overleed Cerdan door een vliegtuigongeluk waarvan Edith zichzelf de schuld gaf omdat zij hem sneller met het vliegtuig snel terug te komen.....

Piaf kwam haar verdriet moeilijk te boven..... 

Toch trouwde zij daarna nog tweemaal..... Van 1952 tot 1956 was zij getrouwd met de zanger Jacques Pills en in 1962 trouwde ze met Theophanis Lamboukas (bekend als Théo Sarapo), een 20 jaar jongere zanger en acteur......

Lamboukas werd ervan verdacht enkel met Édith getrouwd te zijn om haar roem en geld......

Piaf raakte in haar leven betrokken bij meerdere auto-ongevallen.....

Ze had een alcohol- en morfineverslaving en moest medicatie nemen voor reumatoïde artritis, maar stapte wel achter het stuur....

Het Parijse Olympia is de plaats waar Édith Piaf bekendheid verwierf en waar zij een paar maanden voor haar dood een gedenkwaardig concert gaf......

Ze werd begraven op de begraafplaats Père-Lachaise in Parijs.....

Willem en ik hebben het graag meerdere malen bezocht.....

Haar begrafenis trok honderdduizenden belangstellenden en de plechtigheid bij de begraafplaats werd overspoeld door meer dan veertigduizend bewonderaars......

Een oertragisch leven dus..... prachtig vertolkt door een 5 koppige cast met dijken van stemmen....

Het was even erin komen maar al snel volop genieten....