Dag van:: 25 februari 2024

Dag van:

Uiteindelijk ben je daar niks doen ook beu....

Lekker vroeg wakker vanmorgen want Willem preekt in Coevorden....

Dan kan je wel weer inslapen maar dat doen we vandaag dan maar niet...

Lekker lang in bed blijven daarentegen wel....

Als je je ogen dichtdoet, zelfs al blijf je wakker, treedt er toch een relaxatie op”, zegt Verbraecken......

“Onze hersengolven vertragen, ze gaan alfagolven produceren, die iets trager zijn dan de bètagolven in volledig wakkere toestand met de ogen open.”.......

“Je bloeddruk neemt dan af, je hartritme ook......

Ook omdat je in bed ligt, in een horizontale houding, treedt er vanzelf meer rust en ontspanning op......

Maar het is niet dat je hetzelfde effect krijgt als bij een diepe slaap.”.....

Nou jammer dan dokter Verbraeken, gister sliep ik, nu rust ik.....

Maar dat was ik na een paar uurtjes dus

beu.....

Mijn hersens zijn weer uitgerust genoeg om actie te ondernemen...

"Annet ga je je mee naar het grote winkelcentrum?".....

En dat laat vriendinnetje Annet zich geen twee keer zeggen....

Versleten heupen en knieën of niet, ze moet in beweging blijven vindt ze.....en dat vindt de dokter ook, die alleen fysio voorschreef om de bovenbeen spieren te trainen om de klappen op de knie op te vangen...

Geen medicatie, geen nieuwe knieën of heupen, gewoon door martelen....

En zo lopen, nou ja ik loop, zij strompelt, we 's middags van de ene winkel naar de andere....

Een nieuwe Senseo staat op het lijstje maar aangezien het winkelcentrum aan het verbouwen is en de winkels verplaatst naar andere plekken, zijn de meeste winkels eerder leeg dan vol.....

Tegenvaller dus....geen Senseo voor Annet.....

Dan maar op zoek naar die jurk die ik op het feestje van vrijdag zag....

Dankzij Willem die pront op de dame met jurk af liep om te vragen waar ze die gekocht had, weet ik dat het uit één van mijn favoriete winkels kwam, die toevallig ook op dit winkelcentrum aanwezig is, en niet verhuist....

En wauw, zelfs op het rek is ie leuk ....maar die ook....en die....en oh moet je die kijken....

Eind van het liedje..... Annet koopt de jurk die ik zo leuk vond op het feestje en ik twee anderen die ik nóg leuker vond.....

Zo gaan die dingen met vriendinnen.....

Bij de Hema zien we dan weer allebei hetzelfde vestje....

Dan maar weer allebei unisex....

En Willem wordt verwend met een ander mooi vest.....

Waar Annet en ik allebei 'eksterogen' voor hebben zijn oorbellen....

En oh gut, daar gaan we weer.....

Heerlijk twee shoppende vriendinnen die om de haverklap de slappe lach krijgen om hun eigen smaak en stijl....

Annet die worstelt tussen termen als ouderwets, klassiek en chique....

Maar is klassiek nou stijf of ouderwets....?

En is chique nou stijlvol of kak.....

Niet zeuren Annet, het zijn nog geen bloemetjesjurken oma stijl.....

En zo nemen we een ouderwets bakkie koffie bij de Hema, hippe oorbellen in onze klassieke oren en een casual vestje over een oud lijf.....

Hoe dan ook.....we hebben weer een paar dolle uurtjes samen beleeft....

Lachen doet wonderen.....

En toen kwam de avond....

Een avond waar ik zo zoooooo lang maar uitgekeken heb.....

Een droomwens die uitkwam....

Ik ben dol op heel wat zangers; Michel Fugain, Charles Aznavour, natuurlijk Ramses Shaffy en de zanger van Bløf.....maar op de allerhoogste plaats staan Freddy Mercury en onze eigen Duncan Laurence....

Freddy kan niet meer.....

Och wat had ik hem graag een keer live willen horen.... maar helaas....

Duncan echter....och Duncan.....die kan nog wel....

En vanavond staat op ons programma; het concert bijwonen van Duncan in Doornroosje in Nijmegen.....

In november al kaarten besteld en eindelijk eeeeeeindelijk is het vandaag zover.....

De nieuwe jurk die ik vanmiddag kocht aan, nieuwe oorbellen in....ik ben er klaar voor....

Mijn dochter en schoonzoon wachten ons al op....

Ze staan te blauwbekken in een lange lange rij voor de deur.....

En even later staan wij mee te blauwbekken....

Het duurt wel eventjes voor het theater opengaat.....maar niet getreurd, straks is het warm en staan we in de zaal ook zo goed als vooraan.....

Het is zover....we mogen naar binnen....

Jassen in de garderobe en de zaal in....

En ja hoor....we staan bijna vooraan.....

Weer begint een periode van wachten....

Zou het concert om kwart over acht beginnen....het begint om kwart voor negen....

De lampen gaan uit, er klinkt een diep diep

gebrom en geroffel dat je door je hele lijf voelt gaan....

Het podium is schaars verlicht en Duncans stem vertelt in het Engels een soort telefoongesprek verhaal....

Dan gaat de spot voorzichtig aan en Duncan verschijnt in de mist....

Zijn gevoelige stem zingt het eerste kwetsbare nummer....

Iets meer licht en nóg een nummer....

Vol licht en een derde nummer....

Wat een schitterende opbouw....

Uitzinnig publiek en een geraakte Willem, Wampie en kinderen....

Duncan start zijn verhaal....zijn levensverhaal....zijn oh zo kwetsbare levensverhaal...

Hoe onzeker hij was door zijn handicap.... Hoe gepest hij vroeger is geweest....

Dan volgen er nummers over die tijd....

Gevoelige teksten...en oooooh die stem....die loepzuivere prachtige stem....

Wat een bereik heeft die stem....

De lichteffecten die matchen met al die gevoelig....angstig blauw, vurig rood en geel bij de wens erbij te mogen horen....groen als hij zich vrij begint te voelen....