22 augustus 2024

Dag van:

Gister schreef ik over verlangen....

Vandaag werd dat verlangen vervuld.....

Ik rij weer Nissan....hoor het vertrouwde geluid....zoef.... zoef....in plaats van rammel.... rammel....tjiep....tjiep ....

Geen houterige hokkerige bewegingen meer, maar soepel en als vanzelf over het asfalt....

En ja, ik ben er in jaren en in kilometers op achteruitgegaan....ook aan luxe ontbreekt het hier en daar...... maar ik geniet van de eenvoud zonder computerachtige ellende waar ik kriebelig van wordt, ik wil namelijk zelf voelen wanneer ik naar een volgende versnelling ga of terug naar de vorige....daar hoeft een irritant computerpijltje me niet op te wijzen.....

Ik kan mijn hand wel uitsteken als ik het geluid van de radio harder wil zetten, er hoeft dus geen knopje op mijn stuur te zitten om dat ook nog eens te kunnen regelen....

Ik hoef geen vier ramen te bedienen met vier knoppen.... als ik maar gewoon mijn eigen raam open kan doen....

Ik hoef mijn autosleutel niet in te laten klappen....zoiets blijft op den duur toch alleen maar haperen....en dan loop ik weer te pielen om de sleutel eruit te krijgen....

Oooooh en eindelijk gewoon de tijd weer met een handmatig knopje instellen...hoe heerlijk is dat ....

Dat luxe knuppeltje om de buitenspiegel te draaien heb ik ook niet nodig als ik toch ook gewoon een duw tegen de spiegel kan geven ....

Gewoon een wijzertje....een heerlijk simpel wijzertje...en geen irritante computerblokjes die onlogisch en onduidelijk aangeven dat de tank bijna leeg is.....

Het ontbreken van dat soort luxe dingen weegt allemaal niet af aan de luxe van een geluksgevoel.....

En dat grijs is gewoon mijn nieuwe paars....

Maar het lekkerste is toch weer dat optrekken bij een stoplicht....

Hatsekidee, koppeling los, gaspedaal in en.....wroemmmmmm wegwezen.....

Geen autootje die denkt 'zal ik wel, zal ik niet' en pas in z'n twee of drie tot het besluit komt 'ja, laat ik eens gaan'.....

En dan ging ik ook heus wel....en lekker hard ook wel....maar met een blikkerig geluid ook nog.....terwijl ik nu wroemmmm weg ben.....en zoeffff verder snor.....

Willem is niet thuis....

Ik heb de ruimte om de kleine Nissan lekker breed neer te zetten....

Lekker alle tijd om alles nu rustig te bekijken en uit te proberen....

Van de radio snap ik nog niks....ik heb geluid maar een zender vast zetten lukt me nog niet....

Dat komt nog wel ....

Alles wat uit de Peugeot kwam, hevel ik weer over in de Nissan....

Nee ....niet in een dashboard kastje met klep maar gewoon in een dashboard bak.....lekker overzichtelijk....en voor het grijpen.....

Het 61 jarige uiltje dat van ellende uit elkaar valt stop ik weer in het vakje van mijn portier....

Mijn moeder kreeg het van de Haagse notaris van mijn vader bij het behalen van haar rijbewijs toen ik drie was ....

Het geeft geluk zei mijn moeder altijd en het heeft in alle Snoek citroens en daarna haar Nissan Micra's gelegen.....

Met haar laatste Nissan Micra, die ik kreeg omdat ze door de kanker niet meer kon/mocht rijden, kreeg ik ook het uiltje mee....

En ook ik hevelde het weer van auto naar auto....

Het ligt weer vertrouwd in een Nissan....waar het hoop ik weer lang verstopt mag liggen in het vakje van mijn portier...

Ik ben heus wel van nieuwe dingen maar

soms......soms moet je, net zoals mijn kleuters die vandaag heerlijk genietend met gewone houten blokjes bouwden, gewoon vast blijven houden aan het oude vertrouwde....

Want ook daar kun je nog mega mooie  hoge torens mee bouwen.....

Niet elke verandering betekent immers vooruitgang.....