Dag van:
We zitten weer eens op onze praatstoelen vanmorgen, Willem en ik....
Van die gesprekken die zomaar ineens ontstaan....
Van die gesprekken die 'hier' beginnen en 'helemaal daar' eindigen.....
En hoe het begon kan je niet eens met navertellen....en naar aanleiding waarvan dus eigenlijk ook niet meer....
Het begon gewoon.....
Ik geloof dat het begon met Willem die van de honden aan het genieten was, en ik van de vogeltjes in de boom.....
En dus kom je dan op de dingen die voorbij gaan....en Willem die aangeeft dat hij een artikel in de Happiness heeft gelezen (dat ik gelukkig ook gelezen had)....waarin een filosoof schrijft dat hij het voor gelovige mensen fijn vindt dat ze troost vinden in de gedachte van een leven na de dood maar dat die mensen niet de koude realiteit onder ogen durven zien....
Willem vindt dat nogal een stellige uitspraak....
Maar ik begin me dan meteen af te vragen wat hij dan onder koude realiteit verstaat....
Tja, en zo begint dan zo'n gesprek ongeveer....
Willem weet ook best wel dat de zon ooit een keer uitdooft en alles hier voorbij zal zijn....
Willem weet ook heus wel dat er geen tafels vol druiven en karaffen vol wijn boven of waar dan ook staan te wachten na de dood....
Maar Willem wil wèl dat het verder gaat....en vraagt zich af wat er volgens mij daarna dan is.....
En zo komen we op vriendschappen en ontmoetingen die voor mij kringetjes achterlaten maar vonkjes in mijn hart blijven die ik doorgeef en mijn kinderen en kleinkinderen weer doorgeven.....en Willem die daar geen genoegen mee neemt en ontmoetingen wil blijven koesteren.....ook na het leven.....
En van daaruit kom je dan weer op 'is vertrouwen hetzelfde als vertrouwd' en 'nee maar waar zit het specifieke verschil'....
Om weer door te gaan over veiligheid en zekerheid....
Twee zaken die voor mij niet bestaan....maar als die niet bestaan, bestaat vertrouwen dan ....?
Is de wereld echt slechts een schijnzekerheid.....
Heeft alles een garantie nodig om veilig genoemd te kunnen worden.....
Wat betekent elkaar ruimte geven eigenlijk....?
En hoe zit dat dan binnen een relatie....?!
Kun je je nu voorstellen hoe zulke ochtenden verlopen....?
In de zomer heerlijk buiten op het terras onder de zon....
Nu zalig in de warme kamer met een kop koffie.....
Ze zijn me zo dierbaar zulke zaterdagochtenden....
Het samen in ontwikkeling zijn....het samen weer verder naar elkaar toe groeien....en elkaar nog beter begrijpen....
Ik zou zulke gesprekken voor geen goud willen missen....
Het zijn van die schaarse momenten dat ik zelfs een uitspraak van mijn moeder ineens begrijp...."lieve schat als er niks meer overblijft in een relatie zorg dan dat je met elkaar kan praten en er altijd onderwerp van gesprek is".....
En nou blijft er natuurlijk genoeg over in onze relatie, maar ik snap wel een beetje wat ze bedoelt.....
Of ik het ermee eens ben is een geheel ander verhaal natuurlijk.....
Ons gesprek ging nóg veel verder en dieper...
Dat álle mensen het nodig hebben om op welke manier dan ook gezien te worden lief gehad te worden....maar de gradaties daarbinnen....wat je in jezelf kunt vinden maar ook waar je een ander bij nodig hebt....en hoe beschadigingen daarin helpend of tegenwerkend werken....
En dan ineens ga je over tot de orde van de dag....
De orde die toch niet helemaal hetzelfde zal zijn na zo'n gesprek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten