Dag van:
Wakker worden en hinken op die twee gedachten die ik niet los kan laten... meeneem in mijn dromen zelfs
Het kan niet zo zijn dat ik leugens en verzinsels hoef te pikken uit bijna ziekelijke jaloezie van een ander
Maar ik ben te kapot nu om terug te vechten...
De achterban appt.... en de gedachten.... vooral het gevoel.. hinkt zo vreselijk
Slepende kwestie oud korte metten
Martelaar of regisseur
Onrecht aanvechten of laten bestaan
Datzelfde de ander aandoen die het verdient (maar dan een beerput los gooien) of mezelf tekort doen
De achterban kiest voor recht aan mezelf doen en aanvechten in een rechtzaak
Ikzelf ben moe en vraag me af of ik dan niet meer kapot maak wat mee leg is...
Maar genoeg er weer over... de rode draad die momenteel mijn leven beheerst loslaten en even wat anders...
Van... zussendag..
En juist deze periode heb ik zo vreselijk veel steun aan mijn zus
En na de bloemen van vorige week, vandaag maar eens wat moois zelf maken
Onvoorwaardelijk
maar niet vanzelf
Gekregen
zonder te hoeven zoeken
Verbonden in alles
zonder vast te hoeven houden
Onenigheid
die altijd goed komt
Geen woorden
waar stilte genoeg is
Alles in ons
is verweven met elkaar
Dezelfde vader
Dezelfde moeder
Dezelfde jeugd
Door andere ogen
Maar uiteindelijk
hetzelfde gevoel
Die ook als ze er niet is
in je is
met je is
Er zijn
als we elkaar nodig hebben
Zonder vragen
antwoord krijgen
Liefde
Zorgzaamheid
Vlees en bloed
Verbinding
Dankbaar
Niét zomaar een zus
Míjn zus
Voor altijd
Van... na de mislukte eerste poging van het houden van zebravinken, gaan we vandaag een tweede poging wagen
Willen we echter dat deze keer de vogeltjes niet weer in de vraatzuchtige bek van lieve Bengel belanden dan zullen we dus voor een veiliger onderkomen moeten zorgen
En aldus zal geschieden...
We halen vandaag de volière bij mijn dochter en schoonzoon op
Van.... maar zie vandaag maar eens uit de wijk te komen
Er wordt nieuw asfalt gelegd en overal is omleiding
Verkeersregelaars regelen wat niet te regelen valt
Kortzichtigheid ten top want niet alleen op het punt waar de heren verkeersregelaars staan gebeurt natuurlijk wat
De heren lijken geen weet te hebben van zijstraten... sluipwegen... en bushaltes...die leiden naar hun enige overzichtelijk punt ...
De weg waar we anders 1 minuut over doen duurt maar liefst 3 kwartier
Van.... eindelijk krijgt de Nissan weer lucht en kan in redelijk tempo verder
Nou zit het CBR vlakbij ons en zaterdag is een gewilde afrij dag... wat zuilen veel examen kandidaten vandaag hun rijbewijs op basis van filerijden gehaald hebben
Wij tuffen in ieder geval vrolijk verder door herfstregen en windstoten
Van.... de volière is niet zomaar ingeladen
Schoonzoon blijkt de auto met lekke band bij een boer te hebben staan dus eerst die maar eens uit de brand helpen
Van...zoooooo ... die nieuwe band zit er in 5 minuten op
Dan de volière op de dichtgeklapte achterbank....
Helaas... te groot...
Dát wordt met open kofferbak rijden
Van... op naar de dierenwinkel
Zebravinken, stokken, voerbakjes, schelpenzand en een rad van fortuin
Toch mooi een bon voor 10% korting op de volgende aankoop in de wacht gesleept
Van... en nu snel naar huis
Van... oh jee Bikkel weer ziek
Wat is het toch moeilijk aanzien soms zo'n lieve ouder wordende hond met ouderdom gebreken
En je accepteert het allemaal omdat je een trouwe viervoeter niet laat stikken en niet wil denken aan mogelijk naderend afscheid
Van.... ik laad de volière uit....
Maar waar we het ding ook zetten in de kamer, het past niet of het staat niet...
Nog één hoek over...
Maar dan moet wel de loodzware boekenkist van zijn plek
Van.... gelukkig niet voor niks want precies daar komt de volière het best tot zijn recht en maakt het de kamer knus
Nu zeulen met de kist van de ene kant naar de andere kant van de kamer
Nee daar staat de kist niet
Weer tillen en zeulen....
Op de plek van Babs dan....
En ja hoor... prima plek
Maar waar blijft Babs nu?
Kleedje links, kleedje rechts, kleedje oversteken... ja plek gevonden...
Van.... maar op elke plek waar je wat verhuist ligt wel stof en hondenhaar verborgen omdat je er onmogelijk bij kon...
Dus... stofzuigen en soppen geblazen...
Volière inrichten.. vogeltjes erin.. kaarsjes gezellig aan..TOP!
De vogeltjes beginnen direct met hun eigenaardige geluidjes en vliegen in de ruime volière in het rond
Zelfs eten doen ze direct..
Van.... vreemd geluid... gefladder., denkt Bengel
Hebben ze weer van die zalige smakende vers voer vogeltjes meegebracht?
Dit vereist een grondig katten onderzoek
Van... helaas Bengel... een volière is geen kooi die je makkelijk omver gooit en via het drinkbakje vogeltjes kan verorberen
Eén volière is een goed beveiligde vogel vesting met slot, tralies en interne drink en voeder voorzieningen
Van.... frustratie!
Er past geen poot in, er past geen kop door, er valt niks te halen, alleen te zien en ruiken
Bengel wikt, Bengel weegt, Bengel loert, Bengel springt, maar zelfs het dak wil niet van zijn kant
Dan maar afreageren op de plant op het volière dak
Bengel ruikt weer, Bengel hangt op haar kop, Bengel graait, maar tevergeefs
Bengel staat, zit, ligt maar het blijft nee, nee en nog eens nee!
Dé zebravinken laten zich vooral niet van de wijs brengen en piepen en fladderen
Van... tijd om te koken zonder angst te hebben dat we straks getuigen hoeven te zijn van moord
Willems puberdochter naar vriendje en wij met de andere dochter, met zebravinken geluid op de achtergrond, een gefrustreerde poes en twee tevreden honden een potje kaarten/troepen
Van... oké twee potjes dan.. maar daarna toch echt weer voetballen kijken...ZUCHT...
Van.... naar bed wil ik nog niet... bed associeer ik de laatste weken met malende gedachten en verdriet
Ik speel dus maar een spelletje op mijn mobiel.... inmiddels ben ik al op level 1200 nog wat...
En om in slaap te komen bedenk ik plaatsnamen, bloemen, keukengerei etc. met alle letters van het alfabet
Van... morgen als ik beneden kom zijn er niét alleen twee honden die ons welkom heten maar ook twee kwetterende vogeltjes in een volière waar met gemak ook vier of zes of meer vogeltjes in passen....sssst....
zaterdag 30 september 2017
vrijdag 29 september 2017
29 september 2017
Dag van:
Wát heb ik geslapen.... geslapen... geslapen... alle slaaptekort in een middag en nacht bij geslapen...
Toch word ik wakker met een zwaar gevoel..
Gelukkig weet ik niet meer wat ik gedroomd heb... gelukkig!
Iets van... van de één op de andere seconde stond mijn wereld op zijn kop... was alles anders...
Ik kan het begin niet meer vinden...
Alsof al het mooie ineens verdwenen is
Van... en ik ben boos op mijn verstand die zegt 'komt wel weer goed... het gaat over'
En ik ben boos op mijn gevoel... dat zich mee laat slepen in een zwart gat..
Van.... en toch ga ik door.... ik weet immers dat een mens sterker is dan zij denkt
Alleen... dat onrecht....
Ik verman me en ga richting ziekenhuis
Van....Rijnstate Zevenaar want daar was het snelste een plekje vrij
Nou kom ik zelden in een ziekenhuis dus zal ik eerst een ponskaart moeten laten maken want die ik heb is antiek te noemen
Ik loop dus naar een balie en leg uit waar ik voor kom
'Rechts mevrouw...u moet rechts'
Verbaasd kijk ik naar links waar ook 2 dames zitten aan een toonbank
'Nee rechts... aan uw rechterkant'
Ik loop een stukje rechtdoor en wil dan rechts de gang in
Van.... in de bocht, die ik net om wil gaan, zie ik een zuil met een enorme pijl waarop de worden 'ziekenhuis pas' staan
Een zuil.... zoiets als op het vliegveld als je in wil checken...
Van ja hoor... het is echt
Ik lees zorgvuldig de kille instructies op de zuil en leg dan mijn paspoort op de daarvoor bestemde plek
Ik druk op de knop volgens instructie en wacht...
En wacht....
En wacht... tot een vriendelijke mede patiënt mij wijst op een ander zuiltje welke je gemakkelijk over het hoofd ziet zoals ik dus deed en daar ligt inderdaad een kartonnen kaartje
Nee niet de antieke hard plastic ponsplaatjes van weleer die je gemakkelijk in je betaal pasjes vakje kon schuiven
Dit ding heeft een soort Ikea formaat, afwijkend dus, en past noch in je portemonnee, noch in je vakje van het mobiel en als je het los in je tas bewaart dan is hij binnen no time onleesbaar
Enfin Ik heb een kaartje... volgende stap.. toilet... nergens aangegeven tot je ervoor staat
Op een papier lees ik dat deze voor het laatst schoongemaakt is om 8.30 uur
Wil ik dit weten denk ik nog terwijl ik op de klok zie dat het 13.30 uur is en er niet aan moet denken hoeveel mij al zijn voorgegaan
Maar ik moet nu eenmaal dus ik ga
Dé derde ronde.... vindt de plek waar ik zijn moet
Route 4....
Ik volg de route...heej zuil op de kruising
Hier uw afspraak en komst bevestigen meldt het ding mij
Een dame komt op mij af
'Ha, u bent een mens....'
Ze bevestigt mijn vermoeden en sterker nog zij hoort bij het ziekenhuis en helpt mij verder
Op mijn vraag of ze haar niet gewoon achter een mij vertrouwd loket hadden kunnen zetten zegt ze dat dat geen toekomst heeft
Ik bereid me al lopend voor op het robot tijdperk en begin me af te vragen wat of wie ik straks in de spreekkamer zal aantreffen
Gelukkig hoef ik niet lang op het antwoord te wachten
Allereerst een zuster in herkenbaar witte outfit en even later een lieve oude dokter in authentieke witte doktersjas
Als ik weer naar buiten loop denk ik nog... niet te lang wachten tot de volgende keer want wellicht bevindt een ziekenhuis zich dan in een sciencefictionachtige omgeving waar ik niet in mee ben gegroeid en moet ik eerst en vr bril aanschaffen
Van... even gezellig bij mijn dochter en kleinkinderen langs
Afleiding!
We zitten heerlijk buiten waar ik de nieuwste creatieve uitspattingen van dochterlief bekijk, oefen met de oudste kleindochter een fluitstuk dat ze voor school moet leren en knuffel met de jongste kleindochter die al snel naar zwemles vertrekt...
Thuis wacht een door Willem gekochte maaltijd salade
We kijken naar de uitzending van het gouden kalf met de meiden als Willem opeens oppert dat hij wel weer aan Parijs toe is
Dat heb je ook wel verdiend hoor ik hem zeggen als ik net spijkers met koppen wil slaan voor hij dit heerlijke vooruitzicht weer intrekt
Van... bang dat het magische na alle aanslagen voorbij zou zijn, heeft het dit keer lang geduurd voor we weer toe waren aan ons zo geliefd Parijs waar we vroeger altijd een paar keer per jaar heen gingen...
Van.... ik heb weer wat om naar uit te kijken...
Maar van binnen voel ik de pijn opkomen....
Niet aan denken nu... even genieten van het moment...
Alleen momenten blijven momenten weet ik als ik mijn dagen bekijk...
En ook al geldt dit voor de narigheid eveneens, toch overheerst die grauwsluier...
Parijs... onrecht.... onrecht... Parijs... onrecht...
Wát heb ik geslapen.... geslapen... geslapen... alle slaaptekort in een middag en nacht bij geslapen...
Toch word ik wakker met een zwaar gevoel..
Gelukkig weet ik niet meer wat ik gedroomd heb... gelukkig!
Iets van... van de één op de andere seconde stond mijn wereld op zijn kop... was alles anders...
Ik kan het begin niet meer vinden...
Alsof al het mooie ineens verdwenen is
Van... en ik ben boos op mijn verstand die zegt 'komt wel weer goed... het gaat over'
En ik ben boos op mijn gevoel... dat zich mee laat slepen in een zwart gat..
Van.... en toch ga ik door.... ik weet immers dat een mens sterker is dan zij denkt
Alleen... dat onrecht....
Ik verman me en ga richting ziekenhuis
Van....Rijnstate Zevenaar want daar was het snelste een plekje vrij
Nou kom ik zelden in een ziekenhuis dus zal ik eerst een ponskaart moeten laten maken want die ik heb is antiek te noemen
Ik loop dus naar een balie en leg uit waar ik voor kom
'Rechts mevrouw...u moet rechts'
Verbaasd kijk ik naar links waar ook 2 dames zitten aan een toonbank
'Nee rechts... aan uw rechterkant'
Ik loop een stukje rechtdoor en wil dan rechts de gang in
Van.... in de bocht, die ik net om wil gaan, zie ik een zuil met een enorme pijl waarop de worden 'ziekenhuis pas' staan
Een zuil.... zoiets als op het vliegveld als je in wil checken...
Van ja hoor... het is echt
Ik lees zorgvuldig de kille instructies op de zuil en leg dan mijn paspoort op de daarvoor bestemde plek
Ik druk op de knop volgens instructie en wacht...
En wacht....
En wacht... tot een vriendelijke mede patiënt mij wijst op een ander zuiltje welke je gemakkelijk over het hoofd ziet zoals ik dus deed en daar ligt inderdaad een kartonnen kaartje
Nee niet de antieke hard plastic ponsplaatjes van weleer die je gemakkelijk in je betaal pasjes vakje kon schuiven
Dit ding heeft een soort Ikea formaat, afwijkend dus, en past noch in je portemonnee, noch in je vakje van het mobiel en als je het los in je tas bewaart dan is hij binnen no time onleesbaar
Enfin Ik heb een kaartje... volgende stap.. toilet... nergens aangegeven tot je ervoor staat
Op een papier lees ik dat deze voor het laatst schoongemaakt is om 8.30 uur
Wil ik dit weten denk ik nog terwijl ik op de klok zie dat het 13.30 uur is en er niet aan moet denken hoeveel mij al zijn voorgegaan
Maar ik moet nu eenmaal dus ik ga
Dé derde ronde.... vindt de plek waar ik zijn moet
Route 4....
Ik volg de route...heej zuil op de kruising
Hier uw afspraak en komst bevestigen meldt het ding mij
Een dame komt op mij af
'Ha, u bent een mens....'
Ze bevestigt mijn vermoeden en sterker nog zij hoort bij het ziekenhuis en helpt mij verder
Op mijn vraag of ze haar niet gewoon achter een mij vertrouwd loket hadden kunnen zetten zegt ze dat dat geen toekomst heeft
Ik bereid me al lopend voor op het robot tijdperk en begin me af te vragen wat of wie ik straks in de spreekkamer zal aantreffen
Gelukkig hoef ik niet lang op het antwoord te wachten
Allereerst een zuster in herkenbaar witte outfit en even later een lieve oude dokter in authentieke witte doktersjas
Als ik weer naar buiten loop denk ik nog... niet te lang wachten tot de volgende keer want wellicht bevindt een ziekenhuis zich dan in een sciencefictionachtige omgeving waar ik niet in mee ben gegroeid en moet ik eerst en vr bril aanschaffen
Van... even gezellig bij mijn dochter en kleinkinderen langs
Afleiding!
We zitten heerlijk buiten waar ik de nieuwste creatieve uitspattingen van dochterlief bekijk, oefen met de oudste kleindochter een fluitstuk dat ze voor school moet leren en knuffel met de jongste kleindochter die al snel naar zwemles vertrekt...
Thuis wacht een door Willem gekochte maaltijd salade
We kijken naar de uitzending van het gouden kalf met de meiden als Willem opeens oppert dat hij wel weer aan Parijs toe is
Dat heb je ook wel verdiend hoor ik hem zeggen als ik net spijkers met koppen wil slaan voor hij dit heerlijke vooruitzicht weer intrekt
Van... bang dat het magische na alle aanslagen voorbij zou zijn, heeft het dit keer lang geduurd voor we weer toe waren aan ons zo geliefd Parijs waar we vroeger altijd een paar keer per jaar heen gingen...
Van.... ik heb weer wat om naar uit te kijken...
Maar van binnen voel ik de pijn opkomen....
Niet aan denken nu... even genieten van het moment...
Alleen momenten blijven momenten weet ik als ik mijn dagen bekijk...
En ook al geldt dit voor de narigheid eveneens, toch overheerst die grauwsluier...
Parijs... onrecht.... onrecht... Parijs... onrecht...
28 september 2017
Dag van:
En het bonkt en het bonkt en het bonkt in mijn hoofd
Volhouden... volhouden... volhouden...
Dé hele nacht door..
Ik hou Bengel dicht tegen me aan
Haar warme lijfje doet goed
Zo hou ik wel vol...
Van... en gebroken nacht... en veel te vroege dag...
Traag kom ik uit bed...
En zo mooi als Willem in zijn gedicht schrijft 'geknakt maar niet gebroken', zo gebroken voelt alles nu wel
Van.... en ik rij... door de herfst regen
Van.... mooie woorden... maar toch iets van onrechtvaardige rechtvaardigheid
Of is het rechtvaardigend onrecht
Van verwarrend... en onduidelijk... maar ik snap het uiteindelijk wel... gezichtsverlies kan natuurlijk niet...
Van.... en waarom ben ik niet zoals anderen.... gewoon rancuneus...
De ontelbare leugens die ik hoor.....
Conclusies... gevolgen....
De aangedikte verhalen die kant nog wal raken
Van..... aanklagen.... zaak van maken...wordt er om mij heen gezegd door mensen die het kunnen weten...
Niemand heeft een poot om op te staan...het is zo'n zielige vertoning...
Ze zitten aan alle kanten fout...
Maar ik kan het niet... ik doe er zoveel anderen, die er niks mee te maken hebben tekort mee
En iedereen vindt natuurlijk vanuit eigen oogpunt dat ze gelijk hebben of gerechtvaardigd zijn... ook ik...nou ja... iedereen heeft alleen níét gelijk maar voelen zich verongelijkt!!????
Eén zou het niet moeten kunnen denken... die oogpunten zijn zo min en laag...zijn perspectief wil je niet hebben... maar toch....
En weer maalt het in mij
Belangen.... belangen.... eigenbelang...
Mijn backup vangt de tranen op
Vieren wat er in mijn ogen niet te vieren valt
Wat het allemaal alleen nog maar onduidelijker maakt
Die onrechtvaardige rechtvaardigheid
Talloze lieve berichtjes.. ik lees ze allemaal....maar ik zit stuk....
Ik draag wat anderen, die mee zouden horen dragen, van zich af hebben geschud, zelfs zelf niet voelen misschien, op mijn schouders mee
En dan besef ik dat dat is wat ik horen wilde... we dragen het samen... allemaal ons eigen aandeel....
Nu draag ik alle aandelen met me mee en die last is zwaar.
En waarom doe ik het.... om de afgunst van die ene ander te dekken???
Een mens met een gefrustreerd zelfinzicht, mijn leven laten kapot maken....
Ik ga hier nog heel diep over nadenken....
Héél diep....
Ik had dit soort van martelaarschap immers al lang geleden afgezworen maar toch.... maar toch... ik wil niet zijn als anderen... niet hetzelfde doen als mij wordt aangedaan... zo ben ik niet... zo wil ik niet zijn.... al zouden dát verhalen zijn die wel kloppen...maar het valt zo zwaar....wat gij wilt u niet geschiedt die dat ook de ander niet
Mar moet ik dan een schuld dragen die niet de mijne is....
Het bonkt in mijn hoofd...
........
Traag kom ik uit bed...
En zo mooi als Willem in zijn gedicht schrijft 'geknakt maar niet gebroken', zo gebroken voelt alles nu wel
Van.... en ik rij... door de herfst regen
Van.... mooie woorden... maar toch iets van onrechtvaardige rechtvaardigheid
Of is het rechtvaardigend onrecht
Van verwarrend... en onduidelijk... maar ik snap het uiteindelijk wel... gezichtsverlies kan natuurlijk niet...
Van.... en waarom ben ik niet zoals anderen.... gewoon rancuneus...
De ontelbare leugens die ik hoor.....
Conclusies... gevolgen....
De aangedikte verhalen die kant nog wal raken
Van..... aanklagen.... zaak van maken...wordt er om mij heen gezegd door mensen die het kunnen weten...
Niemand heeft een poot om op te staan...het is zo'n zielige vertoning...
Ze zitten aan alle kanten fout...
Maar ik kan het niet... ik doe er zoveel anderen, die er niks mee te maken hebben tekort mee
En iedereen vindt natuurlijk vanuit eigen oogpunt dat ze gelijk hebben of gerechtvaardigd zijn... ook ik...nou ja... iedereen heeft alleen níét gelijk maar voelen zich verongelijkt!!????
Eén zou het niet moeten kunnen denken... die oogpunten zijn zo min en laag...zijn perspectief wil je niet hebben... maar toch....
En weer maalt het in mij
Belangen.... belangen.... eigenbelang...
Mijn backup vangt de tranen op
Vieren wat er in mijn ogen niet te vieren valt
Wat het allemaal alleen nog maar onduidelijker maakt
Die onrechtvaardige rechtvaardigheid
Talloze lieve berichtjes.. ik lees ze allemaal....maar ik zit stuk....
Ik draag wat anderen, die mee zouden horen dragen, van zich af hebben geschud, zelfs zelf niet voelen misschien, op mijn schouders mee
En dan besef ik dat dat is wat ik horen wilde... we dragen het samen... allemaal ons eigen aandeel....
Nu draag ik alle aandelen met me mee en die last is zwaar.
En waarom doe ik het.... om de afgunst van die ene ander te dekken???
Een mens met een gefrustreerd zelfinzicht, mijn leven laten kapot maken....
Ik ga hier nog heel diep over nadenken....
Héél diep....
Ik had dit soort van martelaarschap immers al lang geleden afgezworen maar toch.... maar toch... ik wil niet zijn als anderen... niet hetzelfde doen als mij wordt aangedaan... zo ben ik niet... zo wil ik niet zijn.... al zouden dát verhalen zijn die wel kloppen...maar het valt zo zwaar....wat gij wilt u niet geschiedt die dat ook de ander niet
Mar moet ik dan een schuld dragen die niet de mijne is....
Het bonkt in mijn hoofd...
........
donderdag 28 september 2017
27 september 2017
Dag van:
Laat in slaap gevallen
Met de dagen wordt het moeilijker en vallen de dagen zwaarder
Zelfs met een goed betoog in mijn hoofd maar vooral mijn hart valt de dag zwaar
Van... mijn bestie neemt me mee naar Duitsland...
Even je zinnen verzetten zegt ze...
Maar mijn maag draait keer op keer om, in min keel giett het een mijn hoofd bonkt
We parkeren de auto en pakken als eerste een terrasje in de zon
Maar tja... dat had iedereen in Kleve zich al bedacht
Dé eerste vier terrasjes die er tegenkomen zien bom vol
Van.... eindelijk..een terrasje.. en hele slappe koffie
En heus... ik geniet all van het zonnetje maar genieten is zo stuk gemaakt...
Het is zo.... anders.... genieten geworden
Van... dan maar in de shop modus...
Kleding... nee.... snuisterijen... nee...
Dan maar oorbellen
En ondertussen regent het lieve appjes...
Maar na al die weken is er veel stuk in mij.... en kan ik slecht bij het gevoel van blijdschap...
Nog een terrasje.... broodje eten... maar ik krijg m niet weg
Verder slenteren...
Van... en dan toch een winterjas scoren...
Heerlijk warm.. van de winter ja, maar nu op deze zonovergoten herfstdag wel erg heet
Weer een terrasje... heerlijke cappuccino en een school vol kinderen bij de fontein
Dat steekt....
Vriendinnetje ziet het... gaat het, vraagt ze.. en dapper antwoord ik.. het gaat wel...
De rust keert weer... maar als we willen afrekenen kan er niet gepind worden
Van... dat wordt dus flappen tappen...
Wat is dat lang geleden dat ik contant geld op zal had
Van... en kijk een oranje vestje, en grijs colbertje en honden en katten smikkels
Tijd om te gaan...
Van.. thuis een verrassing...
Mooie kaart meer nóg mooier gedicht van Willem en een cadeaubon...
Van... appjes, appjes en nog eens appjes
Van... telefoontjes...en berichtjes....kaartjes in de brievenbus...
Van Bengel is in de sloot gevallen..
Zou ze de kikker die ze zojuist zag achterna gesprongen zijn...?
Van.... mijn draai niet vinden..
Mengelmoes van verdriet, machteloosheid, angst...
Grenzend aan boosheid, grenzend aan wanhoop...
Volhouden... volhouden... bonkt mijn hoofd
Laat in slaap gevallen
Met de dagen wordt het moeilijker en vallen de dagen zwaarder
Zelfs met een goed betoog in mijn hoofd maar vooral mijn hart valt de dag zwaar
Van... mijn bestie neemt me mee naar Duitsland...
Even je zinnen verzetten zegt ze...
Maar mijn maag draait keer op keer om, in min keel giett het een mijn hoofd bonkt
We parkeren de auto en pakken als eerste een terrasje in de zon
Maar tja... dat had iedereen in Kleve zich al bedacht
Dé eerste vier terrasjes die er tegenkomen zien bom vol
Van.... eindelijk..een terrasje.. en hele slappe koffie
En heus... ik geniet all van het zonnetje maar genieten is zo stuk gemaakt...
Het is zo.... anders.... genieten geworden
Van... dan maar in de shop modus...
Kleding... nee.... snuisterijen... nee...
Dan maar oorbellen
En ondertussen regent het lieve appjes...
Maar na al die weken is er veel stuk in mij.... en kan ik slecht bij het gevoel van blijdschap...
Nog een terrasje.... broodje eten... maar ik krijg m niet weg
Verder slenteren...
Van... en dan toch een winterjas scoren...
Heerlijk warm.. van de winter ja, maar nu op deze zonovergoten herfstdag wel erg heet
Weer een terrasje... heerlijke cappuccino en een school vol kinderen bij de fontein
Dat steekt....
Vriendinnetje ziet het... gaat het, vraagt ze.. en dapper antwoord ik.. het gaat wel...
De rust keert weer... maar als we willen afrekenen kan er niet gepind worden
Van... dat wordt dus flappen tappen...
Wat is dat lang geleden dat ik contant geld op zal had
Van... en kijk een oranje vestje, en grijs colbertje en honden en katten smikkels
Tijd om te gaan...
Van.. thuis een verrassing...
Mooie kaart meer nóg mooier gedicht van Willem en een cadeaubon...
Van... appjes, appjes en nog eens appjes
Van... telefoontjes...en berichtjes....kaartjes in de brievenbus...
Van Bengel is in de sloot gevallen..
Zou ze de kikker die ze zojuist zag achterna gesprongen zijn...?
Van.... mijn draai niet vinden..
Mengelmoes van verdriet, machteloosheid, angst...
Grenzend aan boosheid, grenzend aan wanhoop...
Volhouden... volhouden... bonkt mijn hoofd
26 september 2017
Dag van:
Onrustig wakker worden en dan ook tot de ontdekking komen dat je je vergist hebt
Want... niet s morgens naar mijn zus maar s avonds
Van.. komt goed uit want Willem gaat toch voetballen kijken
Van... beneden komen en ja hoor.. kamer vol hout splinters
Babs heeft de blokjes love, die wij als 'voel' hadden neergezet, helemaal aan splinters op de vloer verspreid
Eerst maar opruimen voor de ochtend koffie
Van... even journaal kijken
Lippenbalsem bevat schadelijke stof... maar je moet een hele stick opeten wil je aan de overschreden dosis volgens de veiligheidsnormen voldoen zegt de regering dus geen zorgen
Nou beste regering, ik ken jongeren die de hele dag hun lippen vol smeren en gerust bijna en hele stick gebruiken op één dag..
En oei gedoe bij uitgever Querido... redactie en schrijvers stappen op
Reden:Querido volwassenen en Querido kind moeten niet verder uit elkaar groeien
Ik begrijp het niet helemaal... een uitgever is toch een uitgever van boeken...ongeacht kinderboek of volwassen boek
Zien ze geen heil meer in kinderboeken, levert het te weinig op?
Denken ze echt dat we straks een generatie niet lezende maar enkel gamende kinderen hebben?
Zou toch jammer zíjn... ik zeg JUIST investeren in kinderboeken want daar ligt de toekomst
Van... om even bij het komende kinderboekenweek thema te blijven...GRUWELIJK JAMMER!
Van...ik zap maar weer door....
Ach kijk nou, sprookjes van Klaas Vaak de zandtovenaar
Toch even kijken en mee genieten..
Eén welkome afleiding op zo'n dag dat de muren op je af komen
Je alweer verstikt wordt door gedachten van onrecht en machteloosheid
Krampachtig probeert weer de andere kant van het verhaal te begrijpen
Van... op level 1000 zijn aanbeland van mijn spelletje
Zulke dagen dus....
Van.... gauw een was draaien..
En daarna op Facebook de vraag van de pagina 'de helende reis' lezen hoe je je hoofd leeg maakt
Van....nou... die maak ik niet leeg maar ik maak m 'anders' vol... en daarom draai ik een was en zo houd ik mijn gedachte beheersbaar...
Wassen draaien... honden uitlaten...breien... boenen... vol dat hoofd.. maar dan anders..
Eten koken.... bieten, aardappeltjes en gehaktballen en nu ook de buik vol
Simpel maar oh zo lekker
En dan op naar mijn zus
Op dit moment en de afgelopen weken mijn steun en toeverlaat als het gaat om relativeren en gedachten op papier zetten
Naast al die andere lieve mensen die me zo bijstaan degene die me bij de les houdt
We brainstormen samen... ik spui en zij luistert.... niet alleen meester in de rechten maar nu vooral meester in de geweldloze communicatie.... ik wanhoop en zij geeft me hoop..... zij geeft mijn machteloosheid weer macht of eigenlijk kracht... zij maakt van een wrak weer een vaartuig.. en ik koers, al is het dan nog op die automatische piloot, de vaarrichting die zij uitzet.... ik ratel, schreeuw, huil, fluister, stamp en zij schrijft de vertaling ervan in keurig beheersbare zinnen op papier...
Lieve zus.... Lieve zwager... jullie geloven zo voelbaar en tastbaar in mij...
Van... oh jee Bikkel diarree... dat betekent weer opruimen... zucht
Mijn hoofd boen ik weer anders vol.... en mijn neus ook.... jakkes!
Van Feyenoord heeft verloren maar ondanks dat heeft Willem geloof ik toch een leuke avond bij Daniël gehad
En van... kom poes het is tijd om ons bed op te zoeken...
Onrustig wakker worden en dan ook tot de ontdekking komen dat je je vergist hebt
Want... niet s morgens naar mijn zus maar s avonds
Van.. komt goed uit want Willem gaat toch voetballen kijken
Van... beneden komen en ja hoor.. kamer vol hout splinters
Babs heeft de blokjes love, die wij als 'voel' hadden neergezet, helemaal aan splinters op de vloer verspreid
Eerst maar opruimen voor de ochtend koffie
Van... even journaal kijken
Lippenbalsem bevat schadelijke stof... maar je moet een hele stick opeten wil je aan de overschreden dosis volgens de veiligheidsnormen voldoen zegt de regering dus geen zorgen
Nou beste regering, ik ken jongeren die de hele dag hun lippen vol smeren en gerust bijna en hele stick gebruiken op één dag..
En oei gedoe bij uitgever Querido... redactie en schrijvers stappen op
Reden:Querido volwassenen en Querido kind moeten niet verder uit elkaar groeien
Ik begrijp het niet helemaal... een uitgever is toch een uitgever van boeken...ongeacht kinderboek of volwassen boek
Zien ze geen heil meer in kinderboeken, levert het te weinig op?
Denken ze echt dat we straks een generatie niet lezende maar enkel gamende kinderen hebben?
Zou toch jammer zíjn... ik zeg JUIST investeren in kinderboeken want daar ligt de toekomst
Van... om even bij het komende kinderboekenweek thema te blijven...GRUWELIJK JAMMER!
Van...ik zap maar weer door....
Ach kijk nou, sprookjes van Klaas Vaak de zandtovenaar
Toch even kijken en mee genieten..
Eén welkome afleiding op zo'n dag dat de muren op je af komen
Je alweer verstikt wordt door gedachten van onrecht en machteloosheid
Krampachtig probeert weer de andere kant van het verhaal te begrijpen
Van... op level 1000 zijn aanbeland van mijn spelletje
Zulke dagen dus....
Van.... gauw een was draaien..
En daarna op Facebook de vraag van de pagina 'de helende reis' lezen hoe je je hoofd leeg maakt
Van....nou... die maak ik niet leeg maar ik maak m 'anders' vol... en daarom draai ik een was en zo houd ik mijn gedachte beheersbaar...
Wassen draaien... honden uitlaten...breien... boenen... vol dat hoofd.. maar dan anders..
Eten koken.... bieten, aardappeltjes en gehaktballen en nu ook de buik vol
Simpel maar oh zo lekker
En dan op naar mijn zus
Op dit moment en de afgelopen weken mijn steun en toeverlaat als het gaat om relativeren en gedachten op papier zetten
Naast al die andere lieve mensen die me zo bijstaan degene die me bij de les houdt
We brainstormen samen... ik spui en zij luistert.... niet alleen meester in de rechten maar nu vooral meester in de geweldloze communicatie.... ik wanhoop en zij geeft me hoop..... zij geeft mijn machteloosheid weer macht of eigenlijk kracht... zij maakt van een wrak weer een vaartuig.. en ik koers, al is het dan nog op die automatische piloot, de vaarrichting die zij uitzet.... ik ratel, schreeuw, huil, fluister, stamp en zij schrijft de vertaling ervan in keurig beheersbare zinnen op papier...
Lieve zus.... Lieve zwager... jullie geloven zo voelbaar en tastbaar in mij...
Van... oh jee Bikkel diarree... dat betekent weer opruimen... zucht
Mijn hoofd boen ik weer anders vol.... en mijn neus ook.... jakkes!
Van Feyenoord heeft verloren maar ondanks dat heeft Willem geloof ik toch een leuke avond bij Daniël gehad
En van... kom poes het is tijd om ons bed op te zoeken...
Abonneren op:
Posts (Atom)