donderdag 28 september 2017

22 september 2017

Dag van:
Wat een rust...
Het weer twijfelt; zal ik wel of niet gaan regenen, zal ik wel of niet gaan schijnen
De temperatuur is in ieder geval aangenaam genoeg om de tuindeur open te slaan
Weinig kabaal buiten
Weinig kabaal binnen
Zelfs Babs wil vandaag vooral slapen
Af en toe een katten en honden knuffel maar dan weer gaan de ogen snel toe
Ik geniet van de rust
De tijd kruipt en ik kruip mee
De tijd gaat natuurlijk zo als altijd...
Hoe werkt dat dan..
Dát alles nu langzaam lijkt te gaan...
Einstein had er vast en mooie theorie over kunnen bedenken
Dan weer eens een appje, dan weer eens een telefoontje en verder niets
Van... na maanden en maanden tellen van poezenkoppen en drie draden tegelijk in de hand, zet ik de steken voor de mouwen op en begin met poezenpootjes
Een welkome afwisseling
Ook tellen, ook meerdere draden in de hand, maar toch anders
Nog nooit iets gebreid dat zo tijdrovend was
Van... maar ook weer iets geleerd van mezelf....
Meestal ben ik van snel resultaat en anders aan de kant leggen
Dit keer hield ik vol en zette ik door... rust vindend in het proces
Leuke ontdekking....
Van... overigens vul ik mijn dagen veelal met een spelletje op mijn mobiel (Ik zit al op level 643) en met breien (duizenden steken en toeren)
Beide brengen me tot rust en werken als een soort EMDR therapie.... het vertraagd het denken en geeft nare gedachten een andere lading
Alweer zo'n aparte ontdekking dus
Van.... en knuffelen met de beesten... ach ach ach wat geeft dat een ander gevoel...
Van.... Willem vertrekt vanavond naar Zeeland, naar een vriend
Een heus mannen weekend
Maar niet nadat hij eerst de partijen op fluit voor zijn optreden voor komende zondag heeft geoefend
Ik geniet van het Dona Nobis Pacem
Van... wat een gaaf onderwerp op DWDD....'rechillen' met kinderen
Hoe raak je angst, frustratie, boosheid, zenuwen etc. in je lijf kwijt
Volop doen Willem en ik mee met de liedjes... vooral het 'uit kak lied
Nóg even een herhaling van Cesar Milan kijken en dan vertrekt Willem
 Van.... een lief telefoontje en mijn verhaal kwijt kunnen
Ik merk als ik vertel pas hoe erg dat helpt....
Langzaam vindt mijn gevoel een uitweg en ik krijg wat lucht
En langzaam begin ik te beseffen in wat voor ongelofelijke brij aan gevoelens ik zit
Van..... dom televisie kijken en niet eens weten waar je naar gekeken hebt...
Van.... enthousiaste verhalen en mooie foto's van de kinderen uit Euro Disney en VillageNature... wat een luxe....
En één  miauwmouw is bijna af...







Geen opmerkingen:

Een reactie posten