En het bonkt en het bonkt en het bonkt in mijn hoofd
Volhouden... volhouden... volhouden...
Dé hele nacht door..
Ik hou Bengel dicht tegen me aan
Haar warme lijfje doet goed
Zo hou ik wel vol...
Van... en gebroken nacht... en veel te vroege dag...
Traag kom ik uit bed...
En zo mooi als Willem in zijn gedicht schrijft 'geknakt maar niet gebroken', zo gebroken voelt alles nu wel
Van.... en ik rij... door de herfst regen
Van.... mooie woorden... maar toch iets van onrechtvaardige rechtvaardigheid
Of is het rechtvaardigend onrecht
Van verwarrend... en onduidelijk... maar ik snap het uiteindelijk wel... gezichtsverlies kan natuurlijk niet...
Van.... en waarom ben ik niet zoals anderen.... gewoon rancuneus...
De ontelbare leugens die ik hoor.....
Conclusies... gevolgen....
De aangedikte verhalen die kant nog wal raken
Van..... aanklagen.... zaak van maken...wordt er om mij heen gezegd door mensen die het kunnen weten...
Niemand heeft een poot om op te staan...het is zo'n zielige vertoning...
Ze zitten aan alle kanten fout...
Maar ik kan het niet... ik doe er zoveel anderen, die er niks mee te maken hebben tekort mee
En iedereen vindt natuurlijk vanuit eigen oogpunt dat ze gelijk hebben of gerechtvaardigd zijn... ook ik...nou ja... iedereen heeft alleen níét gelijk maar voelen zich verongelijkt!!????
Eén zou het niet moeten kunnen denken... die oogpunten zijn zo min en laag...zijn perspectief wil je niet hebben... maar toch....
En weer maalt het in mij
Belangen.... belangen.... eigenbelang...
Mijn backup vangt de tranen op
Vieren wat er in mijn ogen niet te vieren valt
Wat het allemaal alleen nog maar onduidelijker maakt
Die onrechtvaardige rechtvaardigheid
Talloze lieve berichtjes.. ik lees ze allemaal....maar ik zit stuk....
Ik draag wat anderen, die mee zouden horen dragen, van zich af hebben geschud, zelfs zelf niet voelen misschien, op mijn schouders mee
En dan besef ik dat dat is wat ik horen wilde... we dragen het samen... allemaal ons eigen aandeel....
Nu draag ik alle aandelen met me mee en die last is zwaar.
En waarom doe ik het.... om de afgunst van die ene ander te dekken???
Een mens met een gefrustreerd zelfinzicht, mijn leven laten kapot maken....
Ik ga hier nog heel diep over nadenken....
Héél diep....
Ik had dit soort van martelaarschap immers al lang geleden afgezworen maar toch.... maar toch... ik wil niet zijn als anderen... niet hetzelfde doen als mij wordt aangedaan... zo ben ik niet... zo wil ik niet zijn.... al zouden dát verhalen zijn die wel kloppen...maar het valt zo zwaar....wat gij wilt u niet geschiedt die dat ook de ander niet
Mar moet ik dan een schuld dragen die niet de mijne is....
Het bonkt in mijn hoofd...
........
Traag kom ik uit bed...
En zo mooi als Willem in zijn gedicht schrijft 'geknakt maar niet gebroken', zo gebroken voelt alles nu wel
Van.... en ik rij... door de herfst regen
Van.... mooie woorden... maar toch iets van onrechtvaardige rechtvaardigheid
Of is het rechtvaardigend onrecht
Van verwarrend... en onduidelijk... maar ik snap het uiteindelijk wel... gezichtsverlies kan natuurlijk niet...
Van.... en waarom ben ik niet zoals anderen.... gewoon rancuneus...
De ontelbare leugens die ik hoor.....
Conclusies... gevolgen....
De aangedikte verhalen die kant nog wal raken
Van..... aanklagen.... zaak van maken...wordt er om mij heen gezegd door mensen die het kunnen weten...
Niemand heeft een poot om op te staan...het is zo'n zielige vertoning...
Ze zitten aan alle kanten fout...
Maar ik kan het niet... ik doe er zoveel anderen, die er niks mee te maken hebben tekort mee
En iedereen vindt natuurlijk vanuit eigen oogpunt dat ze gelijk hebben of gerechtvaardigd zijn... ook ik...nou ja... iedereen heeft alleen níét gelijk maar voelen zich verongelijkt!!????
Eén zou het niet moeten kunnen denken... die oogpunten zijn zo min en laag...zijn perspectief wil je niet hebben... maar toch....
En weer maalt het in mij
Belangen.... belangen.... eigenbelang...
Mijn backup vangt de tranen op
Vieren wat er in mijn ogen niet te vieren valt
Wat het allemaal alleen nog maar onduidelijker maakt
Die onrechtvaardige rechtvaardigheid
Talloze lieve berichtjes.. ik lees ze allemaal....maar ik zit stuk....
Ik draag wat anderen, die mee zouden horen dragen, van zich af hebben geschud, zelfs zelf niet voelen misschien, op mijn schouders mee
En dan besef ik dat dat is wat ik horen wilde... we dragen het samen... allemaal ons eigen aandeel....
Nu draag ik alle aandelen met me mee en die last is zwaar.
En waarom doe ik het.... om de afgunst van die ene ander te dekken???
Een mens met een gefrustreerd zelfinzicht, mijn leven laten kapot maken....
Ik ga hier nog heel diep over nadenken....
Héél diep....
Ik had dit soort van martelaarschap immers al lang geleden afgezworen maar toch.... maar toch... ik wil niet zijn als anderen... niet hetzelfde doen als mij wordt aangedaan... zo ben ik niet... zo wil ik niet zijn.... al zouden dát verhalen zijn die wel kloppen...maar het valt zo zwaar....wat gij wilt u niet geschiedt die dat ook de ander niet
Mar moet ik dan een schuld dragen die niet de mijne is....
Het bonkt in mijn hoofd...
........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten