Kale bomen.... grauwe lucht.... regenvlagen die door de wind verder en verder gedreven worden...
Een aalscholver doet zijn best om tegen alle weer en wind in te komen maar duikt telkens snel weer onder als het boven het water maar niks blijkt...
De honden spelen met hun kerstman touw en ruziën om wie hem nu weer mag...
De poezen liggen gemoedelijk op hun warme plekjes...
Op de familie app is het druk... fotootjes van gezellig op de grond of aan tafel spelende kleinkinderen...
En op de radio klinkt kerstmuziek omdat ik dát dus wél heel gezellig vind...
Willem vindt juist dat weer minder.... maar hij is optreden...
Het leven van een artiest...
'S morgens vroeg uit de veren... een eind rijden, Utrecht dit keer... en dan door de regen de apparatuur naar binnen sjouwen...
Om dan voor een uurtje te flierefluiten en de film terug te spoelen... spullen door de regen weer in de auto.... eind rijden....
Maar oké... dan zijn er de warme kamer, de honden en de koffie... en zal ik braaf de kerstmuziek weer uitzetten....
Mijn handen bewegen de breipennen, mijn ogen volgen het ingewikkelde Noorse patroon....
Nog 13 dagen en dan zullen de dagen weer lengen...
Het Dickens evenement waar ik zo graag heen wilde, wordt niks met dit weer...
Het tweede uitje dat in het water valt...
Maar thuis is ook goed...
Van.... zelfs de verjaardagen van de zus van Willem en haar twee zoons (alledrie binnen 4 dagen jarig en vandaag gevierd) kan ik ook wel vergeten....
Twee honden ziek...Blitz en Borre.... en Blitz het zieligst....
Ze ligt onder de trap in een houding die ik niet gewend ben van haar....
Borre probeert al drie keer bij me op schoot te kruipen....
Hé reus... ik ben de baas niet....ik kan jou niet tillen... maar al snel begrijp ik dat de poeperij dwars zit en ik open snel de buitendeur...
Blitz er achteraan... die poept water.....
Nee... die verjaardag wordt het niet vandaag....
Willem moet maar alleen naar Hengelo....
Van.... ik brei rustig verder....
De patronen zien er ingewikkelder uit dan ze zijn... er zit logica in....
Na mijn TIA 18 jaar geleden ben ik al het wiskundig inzicht dat ik toch al niet had, geheel kwijt geraakt....
Logica volg ik niet meer...
Ja 1+1=2 wel.... maar hoe nou zo'n steek in elkaar zit en hoeveel minder ik moet opzetten op een dunne naald... of een patroon aanpassen... nee... dat lukt me niet meer....
Best wel jammer....
Ik zou nu een ander... aangepast patroon willen... maar ik zal het op papier moeten zetten om enigzins te begrijpen wat ik wil....
Gelukkig lukt het me op papier dan soms wel....
Van hoofd denker naar beeld denker....
Het breien is er niet minder om geworden...
Van.... ik blijf maar luisteren naar die kerstmuziek...
Grappig toch dat je daar de rest van het jaar dan weer geen behoefte aan hebt ....
Zou dat dan ook zo met 'lief zijn voor elkaar' werken....?
Maar misschien is het wel zó hoor dat het net zo werkt als bij de kerstmuziek
Misschien zijn wij sowieso wel seizoensmensen....
In de zomer willen we sambaballen muziek.... in de winter jinglebells....
In de lente worden we actief... in de herfst kakken we in....
In Curaçao zijn ze altijd opgewekt... zelfs begrafenissen verlopen daar vrolijk...
Wat voor humeur hebben eskimo's eigenlijk..????
Van... zo mijmer ik wat af achter die breipennen....
Ik app wat met Willems collega... mijn eigen collega.... de kinderen... onze Griekse vrienden....
Alleen maar niet eenzaam....
Alsof je tegenwoordig überhaupt nog eenzaam kunt zijn....
Je hoort er wel over.... maar ergens diep in mijn achterhoofd heb ik zoiets van...."Maar in deze tijd moet dat toch een keuze zijn als je eenzaam bent"....
Je eigen leegte...
Tuurlijk kan je je verloren voelen... kan je moeite hebben contact te maken....
Maar sociale media kan ook anoniem....
Er zijn ik weet niet hoeveel soorten van dating sites....vriendschapspagina's... groepsreizen voor jong én oud.... praatgroepen.... clubjes te over....
Maar je moet het wel zelf doen.... erheen gaan bedoel ik....
Van... ik zit nu te genieten alleen.... muziek aan... warme chocomelk naast me....mijn gedachten....breiwerkje en als ik wil een boek...
Ik geniet van dit alleen zijn... ik geniet heel erg....
Stel je voor dat dat allemaal wegvalt...
Ik weet dat het mijn moeders keuze was alleen te zijn.... dat zei ze altijd tenminste...
Tegenwoordig twijfel ik er wel eens aan...
Zou ze toch niet die behoefte gehad hebben....?
Van... gedachten... gedachten... ze schieten van de ene naar de andere kant...
In mijn hoofd bereid ook de dag van morgen voor.... schieten regels voor een gedicht me te binnen.... denk ik aan mijn eigen kerstwens... denk even de wedstrijd Vitesse Feyenoord.... aan Willems enorme blauwe plek door zijn val van de trap gisteren.... en weer aan vriendschap.... zo kom ik bij mijn zus waar ik al te lang niet geweest ben.... en vraag me af hoe buikpijn bij honden werkt....
Morgen maar gewoon weer de structuur in, in plaats van al die vrije uitloop gedachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten