Het is nu middernacht...
We zijn net terug van een dierenarts in Didam...
Vanmorgen zag ik geen Bengel bij de deur....
Vreemd...
Vanavond bij thuiskomst roep ik haar...
Daar ligt ze notabene... in een bedje van gras naast de schutting...
Lui... loom... en geen zijn om te komen...
Dat kan natuurlijk met vier van je grote Herder vrienden die klaar staan om je welkom te heten en je daar nou net geen zin in hebt....
Van... ik heb verder nog niks in de gaten...
Ze lag vredig...
Maar om negen uur was ze nog niet binnen om te eten..
Dat is wel vreemd... want Bengel die is een veelvraat...
Geen brokjes nee, nee... madame wil altijd zakjes Felix nat voer... zeg maar 4 per dag... het monster....
Ik loop nog eens naar buiten.... en roep haar....
Bengel.... Bengeltje...!!!!
Dan kijk ik door de schutting...
Daar ligt ze nog... op haar bedje van geplet gras....
"Kom dan poezepoes.... lekker eten...."
Geen reactie...
En dan hè.....
Die angst die je om het hart slaat....
Die even volslagen paniek...
Er is iets....
Aangereden misschien....?
Verkeerd terecht gekomen en iets gebroken...?
Aangevallen door een roofvogel....?
Ik zie geen bloed ....
Van... ik gris mijn gebreide dekentje uit Benji' s bench.... en ren naar buiten....
Ik moet het talud naar beneden glibberen...
Heeeeeeeeeel voorzichtig pak ik haar op...
Ze miauwt niet....
Maar och... och och och... wat gaat dat hartje tekeer en wat gaat die ademhaling achterlijk snel....
Ze voelt ook zo warm.... of verbeeld ik me dat...
Op het eerste oog zie ik niks geld...
Ik kom voorzichtig met Bengel in mijn armen naar boven...
Ik loop naar binnen...
Bengel in de deken gewikkeld...
Willem is de honden uitlaten...
Meteen maar bellen....
Dit is niet goed....
Ik bel Willem.. hij komt...
Maar ik voel dat het niet goed is...
Direct ook maar de dierenarts bellen... en we moeten direct komen...
Ze is dan wel de noodarts met avonddienst... maar ziet al in het dossier dat wij nóóit voor niets bellen...
Mooi zo...
En dat ze gister net deed of ze moest overgeven...
En vanmorgen dus ook niet kwam eten...
Van.... en dan die rit....
En Bengel steeds zwakker zien worden....
En weten dat je een half uur op weg bent....
Van.... bij de dierenarts....
Een zielig hoopje kat met een restje leven...
40.6 graden koorts....
Lieve help... ze is echt ziek...
Eikenprocessierups...?
Nee dan moet ze plekken op de huid hebben...
Teken kan ook niet want ze heeft zo'n super strong paardenmiddel tegen vlooien en teken...
Dan valt het woord corona....
De moed zakt je in de schoenen....
Toch denkt ze dat dat het niet is....
Mensen moeten dat overbrengen en wij hebben het niet en mensen in onze buurt ook niet....
Daarbij komt het maar zelden voor...
Luchtweginfectie dus... een zware....
En als dat binnen 4 dagen niet beter is dan toch prikken op corona... bij de eigen dierenarts....
Ze krijgt een injectie... ze krijgt pillen mee... en een pipet met flesje drank... pijnstillend... want haar keel doet zeer....
Ze mag zeker een week niet naar buiten....
Ach hoopje lieve ellende....
Allerliefste stoerste Bengel die vier herders trotseert.... doe het ons niet aan het loodje te leggen....
Trotse dit alsjeblieft ook...
Van... zelfs Willem is aangeslagen....
We rijden stilletjes terug....
Bengeltje ligt in haar dekentje tegen me aan....
Zo warm...
Het is half één als we thuiskomen....
Hijgend ligt ze op mijn bureaustoel... haar lievelingsplek...
Ik had zoveel beleefd vandaag... maar deze gebeurtenis doet alles verbleken...
Van.... kan je duimen als je slaapt...?
Nee niet duimen met je duim in je mond...
Duimen als duimen draaien...
Want dat is wat we moeten doen.... duimen dat het goedkomt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten