Dag van:
Door alle corona toestanden en het blijven in eigen land, op dat ene nachtje na, leek het ook een hele hele lange vakantie....
Wel eentje waarvan je kan zeggen "Ik ben uitgerust"....
De laatste twee dagen ben ik ook weer gewoon vroeg wakker.
Die twee terugkomdagen hebben daar goed aan meegeholpen...
Natuurlijk niet zo vroeg wakker als zou moeten.... maar een flink end in de richting....
Van... trouwens... reden te meer om vandaag maar eens de laatste voorbereidingen te treffen...
"Aaaah.... eerst De Verwondering kijken" smeekt
Willem.... en dat doen we dus maar...
Dit keer met gast Luc Hessel... voormalig priester... en een zo aimabel mens.... zo zacht... en vergevingsgezind... integer en wijs...
Zijn verhaal over dankbaarheid raakt me...
En hij heeft een prachtige inspiratie tekst...
Vlam in mij, laai weer op;
hart in mij, heb geduld,
verdubbel het vertrouwen -
vogel in mij, laat zich opnieuw ontvouwen
de vleugelen, de nu nog moede en grauwe;
o, wiek nu op uit de verbrande takken
en laat den moed en uwe vaart niet zakken;
het nest is goed, maar het heelal is ruimer.
(Hendrik Marsman)
Maar dan moet ik toch echt beginnen....
De dossiers zorgvuldig doornemen dit keer...
Meestal doe ik dat achteraf...
Dit jaar is er echter teveel aan de hand om dit achteraf te doen...
Het belooft een zéér uitdagend jaar te worden....
En zwaar jaar denk ik ook....
Zowel als op sociaal maatschappelijk... onderwijskundig... en medischzorg gebied....
Laat maar komen dat jaar....
En laat corona alsjeblieft geen roet in het eten gooien...
Van... dossiers uitgespit.... smoelenboek klaar.... rooster in concept ook gereed.....
"Aaaaah.... ga je even mee naar Duitsland om te tanken.... dan kunnen we ook de cd van Ellen ten Damme afluisteren.."
In de auto luistert Willem het liefst muziek want zijn draagbare muziekinstallatiegedoe heeft geen cd speler maar een usb stick.....
Maar..... maar ik..... schoolwerk....
"Aaaaahhhh.... ja het hoeft niet hoor... dan ga ik wel alleen... maar..."
Laat maar dat gemaar.... ik ben om.....
Van..... het is inderdaad wel een schitterende cd... en chansons zijn naast jazz natuurlijk wel mijn genre....
Onderweg de gesprekken over de vele gezichten die liefde kan hebben....
En dat er niet één de enige echte is.....
Zo hypergevoelig als Willem is... zo pragmatisch kan hij soms over de liefde praten en denken...
Voelen is dan weer een ander ding hoor....
Gelooft hij niet in de ware....
Ik bij benadering wel....
En mijn tweede stelling... stel nou dat die ware helemaal niet eens bestaat....
Wat is dat... die ware... welke inhoud heeft een ware....
Waarom zal je verder op zoek gaan als het goed voelt....
Van.... de terugreis nemen we dus niet die A12 hè....
Lekker binnendoor....
Zevenaar... Duiven....
"Toch ergens raar om niet als jij en jullie morgen aan een nieuw schooljaar te beginnen...."
Tja... dat geloof ik graag....
Hoe blij hij ook is nu om uit het systeem te zijn.... zijn hart kan volgen in de muziek en op de preekstoel.... zo zal hij 40 jaar kinderen....40 jaar school ritme en structuur... best missen....
En ineens bedenk ik me dat ik morgen dus ook zijn brood niet hoef te smeren...
Morgen niet.... overmorgen niet.... volgende week of maand of jaar niet.... nooit meer....
Geen broodtrommelbriefjes meer met lieve, opbeurende, of ook boze teksten.... geen gedichtje of 
versje of met lippenstift besmeurde kus afdrukken op een memo blaadje of anderszins....
Met gelukkig wel de wetenschap dat het goed is zo....
Van.... alle voorbereidingen klaar..... nog wat geapp met het klassenteam.... de eerste ziekmelding van een zorg ondersteuner....
En dan in de mail lieve berichtjes van oud leerlingen.... en zelfs twee ouders....
Het voelt goed dat je nog niet uit hun hart bent....
Ook zij beginnen morgen weer of weten dat ik begin...
Even terugdenken aan toen..... en weten dat dit jaar ook eens een toen zal zijn.... zorgen weggenomen worden.... ze meer en meer op eigen benen komen te staan....
Maar je niet vergeten.....
De volgende lichting....
Mijn 22ste jaar op deze school.....
Tweeëntwintig jaar klassen vol kanjers.....
En ik denk weer even terug aan De Verwondering van vanmorgen..... dankbaarheid.... ja dat is het....
Dankbaarheid is eigenijk wel een van de grootste vormen van wederkerigheid.... en positiviteit...
Wat mij betreft zo niet de grootste.....
Dankbaarheid matcht namelijk niet met negativiteit....
Dat zijn elkaars tegenpolen....
Op naar morgen..... weer andere verhalen dan de vakantie gebeurtenissen.....
Op naar de 1130ste blog dus.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten