 |
| (Over glijden gesproken) |
Dag van:
Van het ene glibber trauma in het andere...
De wijk nauwelijks uit kunnen en de straat van de school bijna niet in...
Toch hadden ze best hun best gedaan die sneeuwschuiver mannen...
Lagen er geen sneeuwduinen dan toch zeker wel bergen op een hoop geschoven wit met pekel vermengde sneeuw langs de kant....
Mocht je al in een slip raken, dan toch tegen een sneeuw berm....
Tenminste als je de goede kant op slipt dan...
Maar goed... ik kwam er wel....
Een klas met 11 ontregelde kleuters die sowieso al speciaal zijn maar nu wel extra speciaal...
En nu heb ik toch bewust voor twee kinderen van mezelf gekozen...
Ik weet ook ineens weer waarom....
Ooit wel eens 11 kleuters in een skibroek geholpen als ze buiten gingen spelen....???
Nou wij wel... skibroeken en skilaarzen... mutsen... dassen en wanten....
Dat zijn 22 broekspijpen, 22 skilaarzen en 22 wanten....
En geen duim die me wil werken....
Dus dat is wurmen en wroeten geblazen....
Trek gerust zo'n drie kwartier van je effectieve leertijd af... en dat op een normale schooldag maal 2....
En dat... nu komt de frustratie dus...... en dat voor 10 minuten buiten spelen want de een na de ander kwam in tranen dat het zo koud was.....
Goed... dan nu maar weer aan de online studie...
Met een zere bijholte van hier tot aan de andere kant van het scherm....
Één voltaren K, één paraceramolletje mét cafeïne, één ibuprofen en nog pijn....
En dat nadat er vanmorgen al één ibuprofen en twee gewone paraceramolletjes in gepropt waren....
De hele driehoekskunde en casuïstiek konden me gestolen worden maar.... ik heb het uitgezeten....
En niemand heeft mij zien lijden....
Morgen mijn kleinzoon jarig....
En voor de tweede keer op rij niet naar zijn verjaardag kunnen in verband met corona....
Die 10 gemist... en nu de 11.....
Op zo'n moment besef je dat een jaar corona ellende wel een lange tijd is....
En maar hopen dat de cadeautjes op tijd aankomen...
Ruim op tijd besteld maar nog niet alles aangekomen...
De zenuwen krijg je ervan....
Duurde het al langer omdat iederéén tegenwoordig alles online bestelt... komt nu de sneeuw ook nog eens roet in het eten gooien.... nou ja sneeuw dan....
Hoe moedig zijn die kinderen niet om dit alles te doorstaan....
Net als mijn bestie die ik vandaag, terwijl ik onderweg naar huis ben, strompelend tegenkom bij het zebrapad....
Werk je in het ziekenhuis op vier corona vleugels en is de corona je zelf, Joost mag weten hoe maar wat een geluk heeft ze, haar nog steeds bespaard is gebleven.... donder je in de sneeuw tot twee keer toe van je fiets af in verband met de gladheid....
Het zal je maar gebeuren....
En dat terwijl ze me beloofd had met dit weer de bus te nemen...
 |
| (Amen) |
Het leven heeft toch iets van een lot in zich begin ik steeds vaker te geloven...
Geen staats of postcode lot maar HET lot....
En DAT lot kan de goede en de verkeerde kant op vallen....
Je hebt hoe dan ook vaker prijs met HET lot dan met die twee andere....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten