Dag van:
Soms, als ik zo s morgensvroeg op mijn dakterras sta en over het water kijk.....dan bekruipt me wel eens zo'n gevoel van...."kon het altijd maar zo blijven"....
Die rust van dat ontwaken....
Alles nog op een laag tempo...
Eerst de vogeltjes horen...dan de eenden.... de zwanen zeggen niks en zelfs de meerkoeten houden nog hun snavel...
Nog geen journaal dat me weer akelige dingen vertelt...
Geen geruzie van kinderen op het speelveld of op het bruggetje...
De waterlelies die open gaan....
En dan de eerste auto's.... op weg naar...
Nog een buurman die naar binnen rent omdat hij wat vergeten is terwijl de motor van zijn auto ronkt....
De eerste schreeuw van een moeder tegen haar kind...
De twee buurhonden die eeuwig ruzie hebben als ze elkaar tegenkomen...
En beneden weer het geluid van gewelddadigheid in een vikingwereld op Netflix....
De zomerwei des
ochtends vroeg.
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
ochtends vroeg.
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
(Vasalis)
Dat gevoel dus... van zou het maar nooit verdergaan... laat het blijven zoals in het begin...
Het gefluit van de vogels en een enkele snater van een eend..... en de damp op het water...
Maar helaas... het leven zit anders in elkaar..
En natuurlijk doe ik daar net zo hard aan mee...
Alle was moet van de rekken...
Opvouwen en in de kast.. strijken daar doe ik niet aan...
Er moet ook stof gezogen worden....
Dan vond ik die bezem in mijn tent toch makkelijker...
Roetsj Roetsj en in één veeg de boel naar buiten...
En de sjaal moet vandaag af want misschien... héél misschien kan ik er dan nog een muts bij haken....
Dan lees ik het bericht op Facebook van degene voor wie ik de sjaal haak...
Een vriend van haar is vandaag overleden... jong... héél jong... ziekte van Duchenne...
En mijn gedachte zijn alweer bij school..
Dit schooljaar krijg ik ook een jongetje in de klas met de ziekte van Duchenne.....
Een prachtmannetje met grote bruine ogen die je zo verwachtingsvol aan kunnen kijken...
Verwachting....
Welke verwachting mag je hebben als je deze ziekte hebt....
Twintig jaar... dertig hooguit.....???
Maar dan zal ik in ieder geval zorgen dat hij bij ons één of misschien wel twee pracht jaren krijgt...
De zomerwei des
ochtends vroeg.
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
ochtends vroeg.
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
Had het maar ja....
Maar helaas... het leven zit anders in elkaar...
Wij hebben te dealen met wat op ons pad komt...
Verwachtingen kun je hebben.... maar binnen je omstandigheden...
En even zo goed hoor je dan mensen aan het eind zeggen "Ik was gelukkig.."
Alhoewel... want.... (Toon Tellegen)....
Ik trok een streep;
tot hier,
nooit ga ik verder dan hier.
Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.
De zon scheen
en overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep
iedereen ging verder.
tot hier,
nooit ga ik verder dan hier.
Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.
De zon scheen
en overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep
iedereen ging verder.
In verwachting zijn... het klinkt zo mooi... zo hoopvol.....
9 maanden lang....
9 maanden lang....
Dan krijgt je kindje de diagnose... zoals in de klas bij mij elk kind een diagnose heeft...
En toch hè... toch zie je dan mooie dingen gebeuren...
De verwachting die omslaat in hoop...
Twee begrippen die zó dicht bij elkaar liggen....
En waar de verwachting afwachtend is, blijkt de hoop vol te zitten van ondernemingslust, vechtlust, actie ....
De streep dus.....
De dochter van Willem komt...
Ook zij heeft een verhaal waar de verwachting uiteen spatte...
Och lieve liefde kon je toch altijd maar blijven zoals je in het begin was...
En dat de liefde dan intenser wordt maar met het gevoel van dat prille begin...
Misschien moest liefde maar niet beginnen met verwachtingen maar met hoop....
Meteen die vechtlust... je schouders eronder... met de realiteit voor ogen... de streep trekkend....
De zomerwei des
ochtends vroeg
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
ochtends vroeg
En op een zuchtje
dat hem droeg
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, had het
hierbij maar gelaten.
Ach... nee... misschien toch niet...
Misschien zouden we het wel willen maar wat zouden we dan later te vertellen hebben...?
De avondzon des
Avonds laat
En op een zuchtje
dat de dag verlaat
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, vertel mij van
Avonds laat
En op een zuchtje
dat de dag verlaat
vliegt een geel
vlindertje voorbij.
Heer, vertel mij van
zijn avonturen......
Van hoop en wanhoop
Tranen en troost
En van de liefde.....
(Wampie naar Vasalis)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten