Dag van:
Je maakt een grapje....
"Nee, ik maak geen grapje, ik meen het écht "......
En verrek ja.... het regent....
Nou zal ik je alleen één ding vertellen....
Regent het in Nederland .... en noemen ze dat een depressie... dan is ook letterlijk de compleet Nederlandse bevolking depressief...
Alles oogt grijs... geen greintje optimisme... ķou .....brrrrr
Maar nu Barcelona...... broeierige warmte.... stof uit de straten en steegjes.... de bloemetjes dansend in de plantenbakken.... de mensen opgelucht en bijkomend van dagen stoffige droogte....
Kortom Barcelona komt bij en loopt onder vrolijk gekleurde parapluutjes rond.....
Regen duurt ook maar even....
Eer wij het ontbijt op hebben zijn de laatste druppels alweer verdampt...
Kom maar op Barcelona.... we hebben er zin in..
Vandaag halen we zo'n verschrikkelijke ticket voor een
toeristische hop on hop off bus...
toeristische hop on hop off bus...
We kiezen voor de blauwe route...
Waarom...?
Geen idee...
Misschien omdat we onze rode dag niet hebben....
De toeristische bus dus...
Zittend op zo'n open dak geval met het vooruitzicht mooie plaatjes te kunnen schieten van mooie toeristische trekpleisters...
Niet dus....!!!!!!
Zulke bussen zijn ervoor bedoelt dat je in de buurt komt maar nét niet echt....
Je dient uit te stappen en lopend je weg naar de door jou gekozen bestemming te vervolgen....
Met andere woorden.... we zien dus niks...
Nou ja, in snelbusvaart een glimp van de Sagrada (och jee daar is ie weer).... en Camp Nou...
Maar wat is Camp Nou zonder Messi....?
En verder zien we niks.... twee uur lang niks...
De oortjes die we mee kregen corresponderen ook van geen meter met waar je langs rijdt...
Erg jammer dit.....
Weggegooid geld dus....
Maar goed... even zo goed toch weer twee uur onder de pannen...
Oh nee open dak....
Onder de blauwe hemel dan...
Met een tikkie veel wind...
Daaaahaaaag zegt Willems mondkapje....
Woeiwaai weg....
Zo achter de oren vandaan gewaaid.....
Geen nood... Wampie heeft reserve....
Einde toer.....
Dan maar een cappuccino en een koffie americano....
Da's zwarte koffie.... zonder poespas....
We moeten plassen....
Willem die terug komt deelt mede dat het een doolhof is om bij het toilet te komen...
Ik kom terug...one way in,,one way out Willem....
En nu?....
Gezellig wandelen dan maar....
We wandelen naar plekken van 7 jaar geleden.... het pension van de kakkerlakken..... het dure hotel..
. en gaan zitten bij het cafeetje waar Willem toen altijd ontbeet....
Nu kan ontbijten niet meer op dit tijdstip maar de inktvis en.... niet schrikken....6 halve liters bier gaan erin als.... bier zullen we maar zeggen....
En we plannen maar weer eens..... getuigen... ceremoniemeesters..... kleding.... locatie.....
En Willem legt weer uit waarom ik zijn eerste.... of bedoelt hij toch laatste zal zijn....
Alweer emoties dus.....
Voor mij zit een lief stel met oude oma of moeder...
Ze geniet in haar rolstoel van haar kinderen en haar kop koffie....
Dan is het tijd om terug te gaan...
De twee kinderen halen haar uit de rolstoel... omarmen haar en nemen haar zo lopend mee om de weg over te steken...
Het raakt me...
Kom lieve oude vrouw... laat je ondersteunen.... voel je in de omarming vlindervrij in de oversteek....
De twee jongsten kijken om en zien mij huilen om deze prachtige aanblik...
De jonge vrouw werpt je een kushand toe op hetzelfde moment dat ik dat doe....
Vraag niet wat het is... het is er gewoon.... het gebeurt gewoon....
Ze zijn overgestoken....
De oude vrouw wordt weer in de rolstoel gezet...
De jonge vrouw brengt haar terug naar het verzorgingshuis aan de overkant...
De jonge man keert terug..... mijn kant op....
Hij zoekt de verbinding opnieuw...
Oké? vraagt hij......
Wonderfull you zeg ik... en leg mijn hand op mijn hart...
Ook hij legt zijn hand op zijn hart...
Gracia mille.... bye bye.... zegt hij en steekt weer over...
Wat een contact... hoe mooi... hoe waardevol....
Willem begint aan zijn inktvis....
Ik neem een gezouten olijf.....
Steegje na steegje....
De een nog pittoresker dan de ander....
Mooier dan mooier.....
Pleintjes, hofjes, steegjes, poortjes....
Als ik een decor....
Zo lopen we anderhalf uur tot ergste alcohol in Willems bloed verdwenen is....
En zo belanden we op Placa Pi...
Het oneindige plein dat aan alle kanten eindig is....
"Waar zijn we eigenlijk?"
Ergens Willem.... ergens.... in het oneindig ergens....
In de wijk Raval maakt het immers niet uit waar je bent......
Nu eten... maar ons restaurantje op het pleintje is gesloten....
Ontheemd....
En nu....?
Restaurant 1... nee... we stappen op
Restaurant 2... nee deugd ook niet ...
Restaurant 3... voelt ook niet goed.... maar doe maar een halve liter bier...
Ja hoor bij 4 is het raak......
Wat alcohol met je talenkennis doet...
Je spreekt ineens vloeiend Frans....
Maar heb je daar wat aan in Spanje?????.....
Willem.... Willemmmmmm... WILLEM.... de avondklok......
We hebben nog een half uur.....
Dat wordt een taxi.....
Barcelona moet naar huis....
De wet roept....
En we begeven ons in de geelzwarte taxi door snelwandelend en hardlopend stadsgeweld..... dat op tijd thuis moet zijn.....
Slaap lekker Barcelona...ff doorzakken is er niet meer bij....!!!!
Jullie zijn nog te veel op de roze wolk en dolen maar wat rond hihihi
BeantwoordenVerwijderen