4 mei 2022

Dag van:

Nou en echt wel dat ik weer aan het social netwerken ben...

Vandaag maar weer eens met vriendinnetje Annet op pad...

Twee jaar geleden alweer dat we in Kevelaer waren...

Een plekje dat we samen graag bezoeken...

Niet in de laatste plaats omdat het een bedevaartsoord is waar altijd door speciale sfeer hangt maar, vooral ook om onze favoriete kledingwinkeltje....

De auto dus geparkeerd bij 'das

Bahnhof'...en denk erom wel contant geld meenemen want de parkeerautomaat accepteert geen moderne betaalmiddelen....

En meteen over het spoor ons winkeltje...

Een nadeel kleeft daar dan wel weer aan....

Je bent meteen al je geld kwijt en loopt met zware tassen....

Dan naar de kerken....kaarsjes branden....

Annet's laatste zus is vrijdag overleden dus ik snap wel waar dat kaarsje voor gebrand wordt....

Vijf meiden en vijf jongens telde het gezin....nu is ze over met vier broers en is zelf nog het enige overgebleven vrouwelijk familielid....

Maar.....wij hebben elkaar .... 'zusvriendinnen'.....

We kwakken op twee stoelen neer op een terras...

Kaffee und kuchen...en daar bedoelen ze geen koekje mee maar heerlijke taart....

Twee jaar geleden alweer en we vragen

ons steeds maar af waar die twee jaar gebleven zijn....

Hoe dan.....wanneer dan....

Hoe komt het dat we ze ineens kwijt zijn...

Wat deden we....waar bleven we....?

We zijn er nog niet met de inkopen...

Zoveel heerlijke snuisterijen winkeltjes kent Kevelaer....

Zo vind ik een prachtige speciale Heirats kist waar enveloppen in kunnen die als cadeau meegenomen worden naar de bruiloft...

En champagneglaasjes bellenblaas....houten harten.....een mandje voor de ringen.....

Bepakt en bezakt komen we bij de auto aan....

En nu wil Annet nog naar een grote Duitse supermarkt...

De dag wil maar niet voorbijgaan....

Ook daar slaan we weer onze slag....

Als Willem allang naar Duiven is om tijdens de herdenking te spelen, zorgen wij ervoor dat we net op tijd voor de twee minuten stilte bij Annet thuis aankomen....

Tv aan....kijken naar de Dam en herinneringen ophalen van toen wij er drie jaar geleden stonden...

Dan twee minuten stil...

En zoals ik altijd terugdenk aan mijn vader en moeder in oorlogstijd....denk aan het nooit vertelde verhaal....maar wel het juk dat onzichtbaar overgedragen werd....zo denk ik nu aan de Oekraïne....aan de gruweldaden van de Taliban.....aan de toekomst van mijn kleinkinderen....

Ik heb dit jaar het gevoel dat ik aan twee minuten tekort kom.....

Tijd om te gaan...

Dag lieve Annet...sterkte morgen bij de crematie van je zusje....

Je laatste zusje....

En op dat moment krijg ik een appje van mijn oude lagere school vriendinnetje dat de vader van haar kinderen is overleden...haar ex, waar ze zijdelings toch nog steeds voor zorgde omdat hij hulpbehoevend was....

Weer een tijdperk om af te sluiten....

Wat weemoedig rij ik naar huis....

Pak alle tassen uit en hoor Willems verhaal aan....

Samen kijken we naar het programma vanuit Wageningen...

En natuurlijk raak ik ontroerd door de prachtige woorden van Paul van Vliet, de stem van Karsu een Jamai....

En natuurlijk ga ik morgen dat boek kopen van Bernie en Ellis waaruit zo prachtig verteld werd vanaf het monument naast en het dak van hotel de Wereld...

Zoals ik Bernie ook zal herdenken als we straks in Auschwitz lopen waar hij de liefde in zijn hart bewaarde maar zijn hart daar ook achterliet....

Een bewogen dagje....