7 juni 2022

Dag van:

Zo leuk hè.....dat je nu dan thuis zit maar toch verbinding met je werk houdt omdat ze je op een leuke manier bezig houden...

Zo kreeg ik vanmorgen van de logopediste de vraag "kun je voor ons een 'rupsje nooit genoeg' haken?".....

Op een nuttige manier toch bezig zijn voor school met je pootje omhoog...

Ik hou ervan!!....

Dus hup bed uit en katoen bestellen....

Nou ja.... Hup je bed uit is er dan niet echt meer bij hè...

Voorzichtig je naar de rand van het bed verplaatsen, heel voorzichtig je voet op de grond zetten, goed vasthouden nog aan je kruk en krakend omhoog komen....

Zelfde ritueel op de wc pot...

Hinkepotend je tanden poetsen....en in zelfde stand, op één been dus, je proberen aan te kleden...

Er komt nog wat bij 'dat hup' kijken zal ik maar zeggen...

Maar het ergste moet nog komen...die trap....

Eenmaal beneden word ik heerlijk op de

hoogte gehouden van alles wat er in de klas speelt....

Altijd als ik op dinsdags vrij ben zegt mijn vaste duo partner " juf Wampie slaapt" ....

Vandaag kwam daar verandering in...

Vandaag was het "juf Wampie zit....met haar ????? omhoog.....

En daar gingen alle beentjes de lucht in want natuurlijk hadden de kinderen thuis allang gehoord dat er wat mis was met jufs enkel.....

Oooooh wat mis ik op zo'n moment mijn klasje....!!

Gelukkig heb ik veel te doen...

Alle afspraken omzetten naar online inbel afspraken, een mail van de eerste voorganger nog beantwoorden en eens kijken hoe ik al die hp's ga omzetten in een nieuwe leerlingvolgsysteem....

Daar kwam ik echter niet uit....

Willem levert vrijdag een bijdrage op een crematie.....

Dat hebben ze hem gevraagd als pastoraal werker...

Hij is dus op huisbezoek bij de weduwe en haar nog jonge kinderen...

Zo tragisch als je man tijdens een fietstocht op de Alp d'Huez getroffen wordt door een hartinfarct....

Hun dochter zou een paar dagen later de berg opfietsen voor het evenement Alp d'Huzes waar geld wordt opgehaald voor kankeronderzoek....

Maar dan komt Willem thuis....

We moeten naar Elst oppert hij...

Een cadeau kopen voor de dominee en onze getuigen en anderen die meehelpen.....

De rolstoel ligt al achterin de auto.....

Nou weet je wat... Ik ga wel op krukken...

Zoiets stoms zeg ik dus nooit meer....

Ik heb het geweten...

Artrose in je handen is niet blij met krukken....

Je gebroken enkel trouwens ook niet in een nog te vroeg stadium....

Ik laat Willem de auto naar voorrijden nadat ik drie minuten met die krukken gelopen heb...

Dit gaat hem duidelijk niet worden....

Die cadeautjes bestel ik wel online....

Alleen nog even echte boerenkaas halen... En nu zet Willem de auto voor het kaasboerderijtje....dit stukje ga ik vast redden....

En dan wordt het weer saai....

Willem wil absolute stilte als hij zijn stuk voor de crematieplechtigheid voorbereid....

Geen tv aan dus en geen geluid....

Nou pffft....en daar zit ik dan....

Keurig met mijn voet omhoog.... dat nu dan wel....

Te luisteren naar de avond serenades van de vogels buiten....

Straks zullen ook de brulkikkers hun nummer inzetten....

Eindelijk komt Willem naar beneden....

Hij leest zijn geschreven stuk voor...

Ik geef nog wat aanvullingen...hij verwerkt ze....tevreden....

Ik lees de mail van onze Griekse vrienden voor...

Ze kunnen echt niet op de bruiloft komen...

Willem had het zo gehoopt...

Ik had zelfs voorgesteld voor één van hen de ticket te betalen...

Maar voor Grieken is het hoogseizoen....

Je kunt niet gemist worden....

Maar sssst, misschien krijg ik het nog voor elkaar iets digitaal verbindingsachtig voor elkaar te krijgen....

Ik zeg nog maar niks....

We praten nog even onze dienst door want morgen gaan we naar onze vervangende voorganger...

Veel tijd morgen overdag heeft Willem niet dus moet het nu maar....

En we bespreken meteen ook maar af wie nu weer vervanger wordt als Jolande niet kan...

Ze heeft immers ook nog een operatie voor de boeg...

Henry zeggen we beide tegelijk...

Dus dat lot is bezegeld....

Druk leven....