“Waardigheid is de beste wraak voor een traumatisch bestaan.....
Met geheven hoofd door het leven gaan, en tegen de daders van lastigheid, zeggen: ‘Kijk eens, ik sta recht en ik leef.’....
Dat is mijn uitgangspunt: tonen dat we goed kunnen leven, dat we niet gekraakt zijn".....
Dit zijn de woorden waar ik mijn ochtend mee begin vandaag....
Het zijn niet mijn woorden maar die van Dirk de Wachter, psychiater...
Willem en ik bekijken het interview op Brainwash Human tv....
Het zijn niet mijn woorden misschien, het is wel mijn motto...
Dit is 'my way of living'....
En dan zijn volgende antwoord....
“Het geluk gedefinieerd als een hedonistisch gegeven van genieting, vind ik een overdreven doelstelling.....
Dat leidt ook tot teleurstelling en lastigheid.....
Dat geeft een fundamenteel gevoel van geluk, dat veel grondiger is dan het geluk dat we voelen bij het lang verwijlen in een bubbelbad, waarbij we als weekdieren vermosselen in ledigheid.....
Ik heb niets tegen het bubbelbad, als we daarna maar een medemens zorgzaam gaan bejegenen.....
De grond van het bestaan is zorgzaam met elkaar omgaan en niet de genieting opzoeken als doel op zich.”....
Alleen dat taalgebruik al...
Ik slurp het op....
Wou dat het mijn taalgebruik kon zijn....
Maar hoe aardig ik ook een blog kan schrijven.....dit kan ik toch beslist niet...
Ik voel het alleen wel zo....
Van betekenis kunnen zijn voor anderen...
Zorgzaam zijn....
Misschien soms teveel voor mijn werk....
Maar dat komt deels ook omdat ik het anders niet vol zou kunnen houden denk ik...
Vaak zou ik het ook anders of meer voor anderen willen kunnen zijn maar financieel zal ik nog even mijn werk vol moeten houden...
En dat hou ik ook graag vol....dat is zeker....
Met een ietwat schuldgevoel over wat ik laat liggen in mijn naaste omgeving of misschien zelfs wel ten aanzien van mijzelf....
"De „gewonigheid” is het mooiste wat er in het leven bestaat.....
„Het zijn de dagelijkse, heel gewone dingen die heel bijzonder zijn.....
Samen op een bankje zitten en stil kunnen zijn in een „wereld van blabla.....
Elkaar in de ogen kijken en „voelen wat niet gezegd kan worden”.....
Een kopje koffie brengen aan wie een rotdag heeft.....
De boterhammen die je volwassen dochter bij je thuis komt eten als je ziek bent, omdat ze niet wil dat je te lang alleen bent.....
Troost, zegt hij, vind je in de medemens"....
Het is toch vreemd, te horen zeggen hoe jij ook voelt en denkt....
Hoe jij ook je eigen dingen zou kunnen invullen als het om de 'gewonigheid' gaat....
Over een klein berichtje van je kinderen en kleinkinderen.
Of bijvoorbeeld over die vogeltjes waar ik zo vaak over vertel.....
Die ook vandaag weer tussen de buien door, of bij erge trek middenin een bui, hun honger komen stillen in mijn smulpaleis tuin....
Het kopje koffie dat Willem inschenkt voor me omdat ik de hele week hard gewerkt heb....
Zomaar s avonds een zak van Hello Fresh uit je koelkast pakken en je laten verrassen....ook al zouden we vanavond de avond anders ingevuld hebben wat helaas niet doorging....
Enfin.... Willem en ik beginnen de dag dus aardig filosofisch op poëtische wijze zou ik bijna zeggen...
En verder wordt het een vrij zakelijke dag hoor...
Ik zoek alle foto's uit van de kerstviering op school gisteren...
Ik had immers mijn spiegelreflex meegenomen en heel wat mooie portretfoto's van de kinderen gemaakt...
En wat zijn de ouders er blij mee....
(Iets met betekenisvol kunnen zijn voor anderen?).....
Daarna de PowerPoint voor Willems kerstnachtdienst bijwerken.....en nog een keer oefenen....voor zijn eigen laatste zekerheid....
Muziek op een stick zetten omdat de vuurkorven morgen buiten zullen branden en kerstmuziek zal klinken bij binnenkomst...
Het welkom met glühwein of warme chocomel....
Alles staat dus verder in teken van de kerstnachtdienst...
Dan morgen nog de kerstboodschappen...
We vieren de kerst saampjes...
Ook wel weer eens bijzonder...
Heerlijke gewonigheid......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten